Τι συνέβη όμως συγκεκριμένα; Μετά από την ομιλία της Άννας Διαμαντοπούλου με θέμα την τεχνητή νοημοσύνη και τα κοινωνικά δίκτυα, υπήρξε μια συζήτηση με συμμετοχή του κοινού για τα ζητήματα στρατηγικής και πολιτικής που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε παρέμβαση του τοπικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Θανάση Καλαϊδόπουλου, ο οποίος έθεσε θέμα μη σθεναρής ανάδειξης από το ΠΑΣΟΚ του ζητήματος του δυστυχήματος των Τεμπών. "Που ήταν το ΠΑΣΟΚ στα Τέμπη;" ήταν η ουσία της τοποθέτησης.
Η Άννα Διαμαντοπούλου απάντησε, σε κάπως έντονο ύφος, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει δώσει συντεταγμένες μάχες για τα Τέμπη και στη Βουλή και στις τηλεοπτικές τοποθετήσεις των βασικών του συντελεστών. Μετά όμως από αυτό, άρχισε να εξηγεί την άποψή της για το ποιά πρέπει να είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο "κίνημα" που ξεπήδησε από τις πρωτοβουλίες της Μαρίας Καρυστιανού και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, υπογραμμίζοντας ότι από το κίνημα "Δεν έχω οξυγόνο" δημιουργήθηκε "ξαφνικά" η Κωνσταντοπούλου.
Συνεχίζοντας η Άννα Διαμαντοπούλου διερωτήθηκε "μήπως αυτού του είδους η αντίδραση μπορεί να φέρει τη χειρότερη μορφή λαϊκισμού, που την είδαμε επί Τσίπρα;". Και συνέχισε λέγοντας "Έχουμε λοιπόν τώρα την ευθύνη, όχι να γίνουμε Καρυστιανού, ούτε να γίνουμε Κωνσταντοπούλου."
Στη συνέχεια η Άννα Διαμαντοπούλου παραδέχθηκε ότι "ενα σωρό διαδικασίες και πράγματα" που δρομολόγησαν η Κωνσταντοπούλου και η Καρυστιανού "αποδείχθηκαν ψέματα" και τόνισε ότι "έχει πολύ μεγάλη σημασία να διατηρήσουμε τον πολιτικό διάλογο".
Για δύο περίπου ημέρες οι αναφορές αυτές της Άννας Διαμαντοπούλου δεν είχαν πάρει ευρύτερη δημοσιότητα, μέχρις ότου κάποιοι ενημερωτικοί ιστότοποι έβγαλαν σχετικά ρεπορτάζ με τον τίτλο "Να μην γίνουμε ούτε Καρυστιανού, ούτε Κωνσταντοπούλου". Αμέσως μετά υπήρξε ένα τσουνάμι αντιδράσεων και κριτικής από στελέχη και οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολλά υποστηρικτά σχόλια από στελέχη και οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας.
Το κύμα αντιδράσεων που σοβεί εδώ και ημέρες στο ΠΑΣΟΚ κατά της Άννας Διαμαντοπούλου και της δήλωσής της δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έκφραση της διπολικής κρίσης την οποία αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ εδώ και δεκαετίες. Η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών και στελεχών του κόμματος της Κεντροαριστεράς θέλγεται από τις ιδέες του Ανδρέα Παπανδρέου για μια "λαϊκή Αριστερά" που έλκει την ιδεολογική της καταγωγή από τον μακρυγιαννισμό, και μια μειοψηφία, που ιστορικά εκφράστηκε κυρίως από τον Κώστα Σημίτη πιστεύει στις αρχές της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Αυτές οι δύο σκληρά αντιπαρατιθέμενες ιδεολογικές τάσεις βρίσκονται διαρκώς σε σύγκρουση εντός του ΠΑΣΟΚ από την εποχή της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος στο Πεντελικόν. Ίσως και πολύ νωρίτερα, όταν το 1975 ο Ανδρέας Παπανδρέου καρατόμησε από το κόμμα με συνοπτικές διαδικασίες τον Σάκη Καράγιωργα.
Με όποιον τρόπο όμως και να τοποθετείται κάποιος ιδεολογικά, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια το ΠΑΣΟΚ υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά και την πλειοψηφία των στελεχών του, έχει ορίσει την πορεία του Κινήματος στον χώρο της "λαϊκής" Αριστεράς. Οι απόψεις της Άννας Διαμαντοπούλου αποτελούν την μειοψηφία σήμερα μέσα στο ΠΑΣΟΚ, και είναι απολύτως αναμενόμενες οι αντιδράσεις πολλών στελεχών και οπαδών του κόμματος.
Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι απολύτως ενδεικτικό της δύσκολης πολιτικής και εκλογικής αποστολής που έχει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Από τη μια πλευρά θέλει να γίνει το πρώτο κόμμα στη χώρα, " έστω και με μια ψήφο", και από την άλλη είναι κατά πλειοψηφία προσκολλημένο στις αρχές του μακρυγιαννισμού και της διακήρυξης της "3ης του Σεπτέμβρη".
Δύσκολη η αποστολή της Άννας Διαμαντοπούλου μέσα στο ΠΑΣΟΚ και καλή δύναμη της εύχομαι στον εξαιρετικά δύσβατο δρόμο που επέλεξε να διαβεί. Όσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη, θα είχε ενδιαφέρον να ερωτηθεί εάν συμφωνεί με την υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού του Κινήματος ότι "αποδείχθηκαν ψέματα" τα επιχειρήματα της Μαρίας Καρυστιανού για "άγνωστο καύσιμο" στην μοιραία εμπορική αμαξοστοιχία και τα οποία ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε εμμέσως ασπαστεί.
No comments:
Post a Comment