Βλαντίμιρ Πούτιν στο οικονομικό συνέδριο της Αγίας Πετρούπολης:
“Το έχω ξαναπεί (ΣΣ: στο διαβόητο άρθρο του τον Ιούλιο 2021), οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ένας λαός. Υπό αυτή την έννοια, όλη η Ουκρανία είναι δική μας.
Υπάρχει ένας παλιός κανόνας που λέει ότι όπου πατάει το πόδι του ο Ρώσος στρατιώτης, αυτό είναι δικό μας”.
Ξεκάθαρες δηλώσεις, που μπορούν κάλλιστα να τριφτούν στη μούρη των ομιλητών της πρόσφατης εκδήλωσης στο Πολεμικό Μουσείο.
Παραδόθηκε -επιτέλους- στις ανακριτικές αρχές το πόρισμα των δικαστικών πραγματογνωμόνων υπό τον καθηγητή του ΕΜΠ Δημήτριο Καρώνη για τα αίτια της έκρηξης στο δυστύχημα των Τεμπών.
Σύμφωνα με τον δικηγόρο των οικογενειών Πλακιά και Καρύδη Λεωνίδα Κουμπούρα, "οι πραγματογνώμονες αποκλείουν αφενός τα ζητήματα εκτόνωσης αερίου στο κόκπιτ και γενικά στην εμπορική αμαξοστοιχία (άρα ουδέν παράνομο φορτίο υπήρξε) και αφετέρου αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο η διάρρηξη των μετασχηματιστών με τα έλαια σιλικόνης υπό συνθήκες ηλεκτρικού τόξου να δημιούργησαν το φαινόμενο της πυρόσφαιρας!"
Κάηκε πλέον από νομικής πλευράς το αφήγημα Βελόπουλου-Κωνσταντοπούλου-Καρυστιανού. Προφανώς αυτοί θα συνεχίσουν να λένε τις γνωστές θεωρίες συνομωσίας. Η ανάκριση όμως τώρα θα κλείσει και η υπόθεση θα πάρει τον δρόμο προς το δικαστήριο.
Άδικα κινητοποιήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στις 26 Ιανουαρίου, με βάση ένα ψεύτικο αφήγημα που εξυπηρετούσε ξεκάθαρα πλέον αλλότριους σκοπούς.
Σύμφωνα με την αρχαία ρωμαϊκή μυθολογία, ο Ιανός ήταν ο θεός των μεταβάσεων, των εισόδων, των εξόδων, των ενάρξεων και των τερματισμών. Υπό αυτή την έννοια, η ονομασία του βιβλιοπωλείου ‘Ιανός’ είναι ιδιαίτερα συμβολική όσον αφορά τα όσα συνέβησαν χθες το βράδυ κατά τη διάρκεια της δημόσιας συζήτησης για την πολιτική εκμετάλλευση του δυστυχήματος των Τεμπών.
Την συζήτηση οργάνωσε ο εκδότης του περιοδικού ‘Άρδην’ Γιώργος Καραμπελιάς και ομιλητές ήταν ακόμη ο δικηγόρος Δημήτρης Γαλλής και ο αρθρογράφος Κώστας Στούπας. Κάποιοι πολίτες με δημόσιο λόγο διοργάνωσαν μια δημόσια συζήτηση σε ένα βιβλιοπωλείο που είχε ως θέμα της την σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας για τις συνθήκες του δυστυχήματος από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις με σκοπό την εκμετάλλευση της λαϊκής οργής και την χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Το γεγονός ότι κάποιοι τόλμησαν να αρθρώσουν δημόσιο λόγο και να αποδομήσουν και να στηλιτεύσουν την πενθοκαπηλεία που ασκήθηκε από την Ελληνική Λύση, την Πλεύση Ελευθερίας, την Ανταρσυα, την ΝΙΚΗ και άλλες πολιτικές δυνάμεις, θεωρήθηκε από κάποιους υποστηρικτές αυτών των κομμάτων του περιθωρίου ως πράξη ύβρεως κατά των νεκρών και των συγγενών τους. Ενώ είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς έξω από το βιβλιοπωλείο φωνάζοντας συνθήματα κατά της “συγκάλυψης του εγκλήματος”, αποφάσισαν εν τέλει να εισβάλλουν στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου που θα διεξαγόταν η συζήτηση, υβρίζοντας και απειλώντας όλους τους παρευρισκόμενους.
Πρόκειται για την αντίληψη για το πολίτευμα που διαπνέει την Άκρα Αριστερά. Η πολιτική διαφωνία μετουσιώνεται σε bullying και λεκτική βία. Και ορισμένες φορές και σε φυσική βία.
Αυτή τη φορά όμως βρήκαν αντίσταση και αντίδραση στις αντιδημοκρατικές τους πρακτικές. Πολλοί παρευρισκόμενοι αντέδρασαν στις ύβρεις, κατάφεραν να περιορίσουν τους βίαιους παρείσακτους και μετά από 20-25 λεπτά η εκδήλωση ξεκίνησε κανονικά.
Ο θεός Ιανός έστειλε τελικά το μήνυμα του τερματισμού της ανοχής απέναντι στην πολιτική βία.
View on Threads
Τρομερό το φωτογραφικό ενσταντανέ Τραμπ-Ζελένσκι στο Βατικανό.
Είτε εάν ήταν στημένο, είτε εάν έγινε impromptu και απλά ένας ιερωμένος τους έφερε δύο καρέκλες για να μην τα λένε στα όρθια, η σκηνή αυτή λέει πολλά για τον τρόπο που κλείνονται πολλές ιστορικής σημασίας διεθνείς συμφωνίες.
Μεγάλη χαρά αλλά και συγκίνηση για το υπέροχο αφιέρωμα του Associated Press σε έναν ξεχωριστό ιερωμένο, έναν υπέροχο άνθρωπο. Ο πατήρ Σπυρίδων Δεναξάς είναι η ψυχή της Μονής Παναγίας Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια, όταν παρέλαβε τα πνευματικά σκήπτρα του μοναστηριού από τον μετέπειτα Μητροπολίτη Επιφάνιο.
Το άρθρο αποδίδει με ακρίβεια την προσωπικότητα αυτού του ακρίτα της Ορθοδοξίας. Ο Σπυρίδωνας είναι η βασικότερη αιτία που αγάπησα την Αμοργό. Η τετράωρη λειτουργία της Ανάστασης το Πάσχα του 2005 ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία, όπως και η επακόλουθη πρόσκληση στην Τράπεζα της Μονής, όπου ο ηγούμενος πρόσφερε μαγειρίτσα και κόκκινα αυγά. Το κατσίκι το είχε ξεγεννήσει, το είχε αναθρέψει και το είχε σφάξει ο ίδιος. Τότε δεν υπήρχε στην Αμοργό σφαγείο με HACCP.
Ο Σπυρίδωνας δεν έχει διδακτορικό Θεολογίας, αλλά βάζει κάτω πολλούς καθηγητάδες με τη σοφία του και την απλότητά του. Ιδιαίτερος χαρακτήρας, αψύς, αλλά και πολύ αγαπησιάρης. Με χιούμορ αλλά και πολύ αυστηρός -κάποιοι λένε και αυταρχικός- στους υφισταμένους μοναχούς. Μια αρχετυπική μορφή ορθόδοξου κοσμοκαλόγερου, βγαλμένου από κείμενα του Παπαδιαμάντη και του Καζαντζάκη.
Στενοχωρηθήκαμε πολύ πέρυσι όταν η Μητρόπολη Θήρας, Αμοργού και Νήσων τον αντικατέστησε από ηγούμενο της μονής, καθαρά για γραφειοκρατικούς λόγους, όχι επειδή έκανε κάτι μεμπτό. Ανησυχούσα για το πως θα αντιδράσει στον υποβιβασμό του. Εκείνος όμως αντιμετώπισε αυτή την προσωπική ταπείνωση με μια υπέροχη καρτερικότητα και σεβασμό στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Εξάλλου, και τώρα είναι οιονεί ηγούμενος. Τον περασμένο Νοέμβριο που επισκέφθηκα το μοναστήρι για τη μεγάλη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, ο Σπυρίδωνας χοροστάτησε σε μια αυθόρμητη δεύτερη λειτουργία με λίγους φίλους και πιστούς μετά τις 10:30πμ. Σαν jamming session το κάναμε.
Αυτό το άρθρο που θα διαβαστεί από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο αποτελεί και μια προσωπική δικαίωση για τον ίδιο.
Μορφή.
Εδώ σε μια φωτογραφία που του τράβηξα μετά την λειτουργία της Ανάστασης το 2009.
Δείτε στο site του Associated Press και τις υπέροχες φωτογραφίες και βίντεο του Κώστα Γιαννακούρη.
Εδώ ολόκληρο το άρθρο του AP σε δική μου μετάφραση:
Για περισσότερα από 50 χρόνια, ο πατήρ Σπυρίδων Δεναξάς προσεύχεται, εργάζεται και υποδέχεται τους πιστούς σε ένα νησιωτικό μοναστήρι λαξευμένο σε έναν παραθαλάσσιο βράχο, το οποίο ελάχιστα έχει αλλάξει από την ίδρυσή του πριν από περισσότερο από μια χιλιετία.
Η Ελλάδα έχει γρήγορα γίνει κοσμική μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη, και άλλα νησιά του Αιγαίου, όπως η κοντινή Σαντορίνη, παλεύουν με τη μαζική ανάπτυξη του τουρισμού που επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στις παραλίες παρά στις εκκλησίες.
Όμως, κάποιοι λίγοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μοναχοί παραμένουν πρότυπα της τοπικής ζωής - τόσο που όταν το σμήνος συνεχόμενων σεισμών έπιασε τον πατέρα Σπυρίδωνα, όπως τον αποκαλούν στοργικά, μακριά για επείγουσα ιατρική ανάγκη, το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν πως να επιστρέψει στην Αμοργό.
“Ήθελα να είμαι εδώ με την κοινότητά μου, να νιώσω τα συναισθήματά τους, γιατί έχω ευθύνη. Ο Θεός με έβαλε εδώ για να τους φροντίζω”, είπε στο Associated Press στα ελληνικά στο μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας, όπου είπε ότι δεν έπεσε ούτε ένας βράχος κατά τη διάρκεια των σεισμών.
Κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης απουσίας, καθώς και κατά την μεγαλύτερης διάρκειας απουσία του πέρυσι -όταν πέρασε σχεδόν πέντε μήνες στην ηπειρωτική χώρα για ιατρικές επεμβάσεις- ολόκληρο το νησί, συμπεριλαμβανομένων των μη χριστιανών και άθεων, ήταν γεμάτο από εικασίες για το πότε θα μπορούσε να επιστρέψει.
“Είναι μέρος του νησιού”, είπε η Μίνα Μαύρου την εβδομάδα που ο πατήρ Σπυρίδων ήταν τελικά προγραμματισμένο να επιστρέψει μέσω του σχεδόν οκτάωρου ταξιδιού με το πλοίο από την Αθήνα.
Τακτοποιημένος στο ασβεστωμένο μοναστήρι του, σκαρφαλωμένο ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα, ο μοναχός ήταν ενθουσιασμένος. “Αισθάνομαι πνευματική ευφορία έχοντας ξανασυναντήσει τους ανθρώπους του χωριού, αυτούς που με έψαχναν και τους έλειπα”, είπε. “Είμαι πολύ χαρούμενος με τη μοναστική ζωή και την επιστροφή μου στο φυσικό μου περιβάλλον”.
Η παράδοση υποστηρίζει ότι Βυζαντινοί μοναχοί που διέφυγαν από διωγμούς στη Μέση Ανατολή τον 9ο αιώνα έπλευσαν σε αυτό το ορεινό νησί με μια εικόνα της Παναγίας. Έφτιαξαν ένα καταφύγιο σε μια σπηλιά, όταν βράχοι που έπεφταν αποκάλυψαν μια σμίλη κρεμασμένη πιο μακριά στην πλαγιά του γκρεμού.
Λαμβάνοντας το ως σημάδι, πέρασαν τις επόμενες δεκαετίες κατασκευάζοντας το μοναστήρι περισσότερο από 150 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, όπου τόσο η εικόνα όσο και η σμίλη φαίνονται ακόμη στο μικρό παρεκκλήσι που αγκυροβολεί το συγκρότημα.
Ο πατήρ Σπυρίδων, ο οποίος γεννήθηκε στην Αμοργό, μπήκε στο μοναστήρι αμέσως μετά το λύκειο το 1971, όταν ήταν 18 ετών. Τώρα είναι ένας από τους δύο μοναχούς εκεί, συν έναν βοηθό, τον 35χρονο Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου, που ελπίζει μια μέρα να ενταχθεί και αυτός. Προς το παρόν, λέει στους επισκέπτες την ιστορία του μοναστηριού στις διάφορες γλώσσες που έμαθε κατά τη διάρκεια μιας προηγούμενης καριέρας που είχε στον χώρο της μόδας.
Καθισμένος στην είσοδο του παρεκκλησίου, ο Σπυρίδων υποδέχεται τους προσκυνητές με χαμόγελο. Πολλοί εξακολουθούν να λαχανιάζουν αφού ανηφορίζουν 300 μέτρα με σκαλοπάτια μετά από ένα πάρκινγκ, στριμώχνοντας τη μικροσκοπική πόρτα της εισόδου και ανεβαίνουν ξανά μια στενή σκάλα στο σκοτεινό παρεκκλήσι. Εκεί, αποτίουν φόρο τιμής στην εικόνα της Παναγίας πριν μπουν στην εκτυφλωτική λιακάδα της βεράντας.
Η εκπληκτική θέα της θάλασσας που λαμπυρίζει πολύ πιο κάτω είναι ένα σημαντικός πόλος έλξης και για τους τουρίστες, που προέρχονται από κοντινούς, συχνά πολύβουους προορισμούς στα νησιά των Κυκλάδων. Είτε αναζητούν την πνευματική ζωή είτε το προφίλ τους στο Instagram, ο πατήρ Σπυρίδων είναι πρόθυμος να υποδεχθεί όλους τους επισκέπτες, προσφέροντας κρύο νερό, γλυκά και σφηνάκια σπιτικού λικέρ ρακής με γεύση μέλι.
“Η Παναγία απλώνει το χέρι της και χύνει θεραπευτικό βάλσαμο στις ψυχές όλων των ανθρώπων”, είπε. “Αυτό είναι ένα οικουμενικό μοναστήρι, ανοιχτό σε όλο τον κόσμο... Ο καθένας λαμβάνει κάτι από τη χάρη της”.
Η Παναγία η Χοζοβιώτισσα, η εικόνα της οποίας βρίσκεται στο εξώφυλλο του τρέχοντος οδηγού Lonely Planet Greece, απέχει πολύ από το είναι ο μοναδικός οίκος λατρείας στην Ευρώπη που είναι ταυτόχρονα και τουριστικό αξιοθέατο. Αλλά το μοναστήρι της Αμοργού έχει και μια άλλη λειτουργία - ένα κρίσιμο σημείο αναφοράς για τους ντόπιους, που αναζητούν τη βοήθεια των μοναχών, υλική και πνευματική, όπως κάνουν οι Χριστιανοί της Ανατολής εδώ και σχεδόν 2.000 χρόνια.
“Οι άνθρωποι πήγαιναν να τους αναζητήσουν στην έρημο ή τις σπηλιές για σοφία, συνδέονταν μαζί τους ως πνευματικοί οδηγοί”, είπε ο Ed Siecienski, Καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Stockton. “Υπάρχει η αίσθηση ότι οι μοναχοί εκεί έξω είναι υπερ-χριστιανοί”.
Ακόμη και όταν ο πατήρ Σπυρίδων έλειπε για ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις στο γόνατο και οδοντιατρικές επεμβάσεις, Αμοργινοί όπως η Μαύρου του τηλεφωνούσαν συχνά για να τον ρωτήσουν για την ανάρρωσή του και να λάβουν την ευλογία του, είπε.
Σε αντίθεση με τους ορθόδοξους ιερείς της ενορίας, οι οποίοι συχνά είναι παντρεμένοι, οι μοναχοί παραμένουν άγαμοι -μια απόφαση που ο Σπυρίδων συλλογίστηκε αρκετά ως έφηβος. Δεν έχει μετανιώσει, λέει, που βλέπει το ποίμνιό του σαν την οικογένειά του. “Τα παιδιά τους θα ήταν παιδιά μου. Θα χαιρόμουν με όλους, θα θρηνούσα με όλους και θα ήμουν μαζί τους ανάλογα με τις περιστάσεις τους”, είπε.
Στις ονομαστικές εορτές, όταν οι άνθρωποι γιορτάζουν τους συνονόματους αγίους τους -στην παραδοσιακή ελληνική κουλτούρα είναι μεγαλύτερη γιορτή από τα γενέθλια-, ο Σπυρίδων τηλεφωνεί για να ευχηθεί. Αν είναι ένα δημοφιλές όνομα όπως ο Βαγγέλης, που γιορτάζεται στα τέλη Μαρτίου, κάνει δεκάδες τηλεφωνήματα, ξεκινώντας πριν τα ξημερώματα για να πετύχει όσους ζουν στην Αυστραλία ή την Αμερική.
Συχνά επισκέπτεται ο ίδιος περπατώντας με το μπαστούνι του απομακρυσμένα ξωκλήσια στις σπαρμένες από βράχους πλαγιές και στα χωριά που είναι διάσπαρτα γύρω από την Αμοργό. Αφού σταμάτησε πρόσφατα σε ένα καφενείο, ο ιδιοκτήτης είπε ότι έχει κρεμασμένες τρεις φωτογραφίες — που απεικονίζουν τη μητέρα του, τον πατέρα του και το μοναστήρι. “Θέλω να βάλω και μια φωτογραφία του πατέρα Σπυρίδωνα δίπλα στου πατέρα μου. Γιατί τον αγαπώ βαθιά”, είπε ο Νικόλαος Οικονομίδης.
Οι ημέρες των μοναχών τείνουν να είναι αυστηρά δεσμευμένες σε πολυάσχολα προγράμματα θρησκευτικής λειτουργίας και εργασίας, αφού τα μοναστήρια πρέπει να συντηρούνται. Ο Σπυρίδωνας ξυπνάει καθημερινά στις 3 π.μ. για την πρώτη λειτουργία προσευχής και δεν κοιμάται παρά μετά τις 9 μ.μ.
Ο Μιχάλης Γιαννακός έφυγε από την Αμοργό μετά το λύκειο πριν από 20 χρόνια, αλλά θυμάται ότι επισκέφτηκε το μοναστήρι ως παιδί και είδε τον πατέρα Σπυρίδωνα να ανεβοκατεβαίνει βιαστικά τις βραχώδεις πλαγιές του, να φροντίζει ζώα όπως ο γάιδαρος του μοναστηριού και να χαιρετά τους προσκυνητές. “Ο Σπυρίδων ήταν εκεί και φρόντιζε τους ανθρώπους, φροντίζοντας οι επισκέπτες να είναι ευχαριστημένοι”, ανέφερε ο Γιαννάκος ενώ έκανε διακοπές στην Αμοργό.
Ενώ κάποιοι Έλληνες στα αστικά κέντρα είναι κάπως αποστασιοποιημένοι ή ακόμη και εχθρικοί προς την εκκλησία, “για μικρότερα μέρη, είναι ακόμα σημαντική. Δεν είναι μόνο η πίστη και η θρησκεία”, πρόσθεσε.
Αυτό συμβαίνει επειδή σε ένα νησί όπως η Αμοργός - πληθυσμός 2.000, χωρισμένος σε ένα κύριο χωριό στην κορυφή του βουνού και μικρότερους οικισμούς - οι κληρικοί μπορούν να κληθούν να διαχειριστούν τις συγκρούσεις και να παρέχουν συμβουλές. Το μοναστήρι έδωσε μέρος της περιουσίας του για να χτιστεί σχολείο στο νησί, θυμάται ο Γιαννακός, και φιλοξενεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στην γιορτή του τον Νοέμβριο.
“Ο Σπυρίδων δίνει πολλά στους ανθρώπους”, είπε η Κριστίνα Αστρέχα, που διδάσκει θρησκευτικά στο σχολείο της Αμοργού. “Αυτό είναι πνευματικότητα, μπορείς να το δεις από τις πράξεις ενός ανθρώπου”.
Για τον Σπυρίδωνα η πνευματικότητα είναι τα πάντα. “Ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο στον παράδεισο για να τον φροντίζει και να εργάζεται για αυτόν. Ξέρετε πόσο σημαντική είναι η φύση - η θάλασσα, τα βουνά, οι κοιλάδες και οι πεδιάδες”, ανέφερε. “Προορίζονται για ανθρώπινη χρήση, αλλά πρέπει να τα σεβαστούμε, να τα διατηρήσουμε και να τα προστατεύσουμε”.
Γι' αυτό είναι τόσο ικανοποιημένος που παραμένει εδώ, φροντίζοντας τη “δική του αυλή”, ενώ προσφέρει λόγια και προσευχές σε όποιον μπορεί να τα χρειαστεί. “Είναι στο DNA μου, συνυφασμένο με το μοναστήρι και την ύπαρξή του”, ανέφερε.
Ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) έδωσε στη δημοσιότητα το τελικό πρόρισμα των εμπειρογνωμόνων για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
Δείτε εδώ ολόκληρο το πόρισμα των 178 σελίδων:
Με μια εξαιρετική και αναλυτική δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του Αρείου Πάγου, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας ξεκαθαρίζει το ζήτημα του διορισμού του εφέτη-ανακριτή για την υπόθεση των Τεμπών.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
Αθήνα, 24 Φεβρουαρίου 2025
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η Δικαιοσύνη ομιλεί με τις αποφάσεις της και τις δικαστικές της ενέργειες. Όποτε, όμως, θεσμικοί φορείς, πολιτικά ή μη πρόσωπα, μέσω δηλώσεων, δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και με
αναρτήσεις στο διαδίκτυο, είτε τις διαστρεβλώνουν και τις κακοποιούν είτε τις εργαλειοποιούν, με δυνητικό, πλην άμεσο κίνδυνο, τον αποπροσανατολισμό των πολιτών, οι οποίοι δεν γνωρίζουν και ούτε οφείλουν να τις γνωρίζουν, η ηγεσία της Δικαιοσύνης οφείλει, οπωσδήποτε, να προβαίνει στις απαραίτητες ενημερώσεις, για όποιον βεβαίως ενδιαφέρεται να αντιληφθεί την αλήθεια για τις θεσμικές της ενέργειες. Γι’ αυτό και παραθέτουμε τα ακόλουθα:
Ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας στο άρθρο 28 προβλέπει :
• Η ολομέλεια του εφετείου σε συμβούλιο συγκαλείται ύστερα από αίτηση του εισαγγελέα εφετών (ή αν ζητηθεί εγγράφως από το ένα τρίτο των μελών της {όπως ορίζει σήμερα το άρθρο 15 παρ.2α του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών μετά την τροποποίηση του με το ν.4938/2022 και με ταυτόσημη διατύπωση προβλεπόταν στο άρθρο 14 παρ.2ατου ιδίου Κώδικα όπως ίσχυε με το ν. 1756/1988).
• έχει το δικαίωμα (η ολομέλεια) να παραγγείλει στον εισαγγελέα εφετών να κινήσει την ποινική δίωξη για εγκλήματα εξαιρετικής σημασίας.
• αν η ποινική δίωξη έχει ήδη ασκηθεί από τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών, η ολομέλεια έχει το δικαίωμα να διατάξει να υποβληθούν τα έγγραφα στον εισαγγελέα εφετών.
• σε κάθε περίπτωση, κατά τη συνεδρίαση της ολομέλειας, παρίσταται και ο εισαγγελέας εφετών.
• η ολομέλεια ορίζει έναν από τους εφέτες με τον αναπληρωτή του, που εκπληρώνουν καθήκοντα ανακριτή στην υπόθεση.
• ο εισαγγελέας εφετών έχει όλα τα δικαιώματα και τα καθήκοντα του εισαγγελέα πλημμελειοδικών.
• το συμβούλιο εφετών έχει τα δικαιώματα και τα καθήκοντα του συμβουλίου πλημμελειοδικών.
Είναι απολύτως σαφές, συνεπώς, ότι, με διαδικασία πλήρους διαφάνειας (εισήγηση- διάσκεψη -αιτιολογημένη απόφαση- δημοσίευση), το ισχυρότερο όργανο μιας εφετειακής περιφέρειας, η ολομέλεια του εφετείου, αποφασίζει κυρίαρχα την ανάθεση της διεξαγωγής της κυρίας ανάκρισης σε εφέτη-ανακριτή για εξαιρετικής σημασίας εγκλήματα, μόνον αν το κρίνει σκόπιμο και εφόσον το αίτημα έχει υποβληθεί με παραδεκτό τρόπο, κατά τα ανωτέρω.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει, μέχρι σήμερα, εύστοχα και αιτιολογημένα, αξιοποιήσει τη διάταξη αυτή, κρίνοντας ότι έπρεπε να ερευνηθούν από ανώτερους σε εμπειρία και νομομάθεια δικαστές εγκλήματα, επειδή ήταν εξαιρετικής σημασίας (όπως συνέβη σε πλήθος υποθέσεων διαφθοράς, ελληνικής και διεθνούς τρομοκρατίας, στην υπόθεση της «Χρυσής Αυγής», της «SIEMENS», του «Βατοπεδίου» κ.λ.π).
Συνεπώς, όσοι υποστηρίζουν ότι η εφαρμογή του άρθρου 28 του ΚΠΔ στην υπόθεση των Τεμπών είναι αποτέλεσμα σκοτεινών διεργασιών, θα πρέπει να αναλογιστούν αν μπορεί αυτό να συμβεί ταυτόχρονα, από την Πρόεδρο Εφετών, η οποία συγκάλεσε την Ολομέλεια του Εφετείου Λάρισας, μία (1) ακόμα Πρόεδρο Εφετών, ένα (1) Εισαγγελέα Εφετών και δεκαεπτά (17) Εφέτες, που συγκρότησαν την Ολομέλεια του Εφετείου, που ομόφωνα αποφάσισαν (Ολομέλεια Εφετείου Λάρισας 4/10-3-2023) την ανάθεση της υπόθεσης σε εφέτη ανακριτή, ο οποίος, ως ο φυσικός, πλέον, δικαστής, όφειλε να διενεργήσει τα ανατεθέντα σ’ αυτόν δικαστικά καθήκοντα. Ο τελευταίος, εξάλλου, συνεπικουρείται, έκτοτε, από έξι (6) Αντιεισαγγελείς Εφετών Λάρισας, οι οποίοι, ενεργώντας, αυστηρά, στα πλαίσια που ορίζει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, υποστηρίζουν τις ανάγκες της ανακριτικής διαδικασίας. Όποιος έχει να εισφέρει αποδεικτικά στοιχεία ότι όλοι οι Δικαστικοί Λειτουργοί του Εφετείου Λάρισας, οι οποίοι αποφάσισαν τον ορισμό εφέτη ως ανακριτή στην υπόθεση των Τεμπών είναι έρμαια εξωδικαστικών εξουσιών, οφείλει άμεσα να τα προσκομίσει στις αρμόδιες θεσμικά αρχές και να τα υποστηρίξει με το βάρος της υπογραφής του.
Άλλως, με τη διάδοση εικασιών και θεωριών συνωμοσίας, λοιδωρώντας και σπιλώνοντας ηθικά δικαστικούς λειτουργούς, βάλλει ευθέως κατά των δημοκρατικών θεσμών. Στη Δημοκρατία ουδείς, υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, δικαιούται να «τρομοκρατεί» τους δικαστικούς λειτουργούς, αν οι αποφάσεις ή οι ενέργειές τους δεν τελούν υπό την έγκρισή του.
Πρέπει, ακόμα, να ενημερώσουμε ότι οι προαγωγές, τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις όλων των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, από το βαθμό του παρέδρου έως και του αρεοπαγίτη και του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου αποφασίζονται, με βάση τα κριτήρια, που ορίζει ο νόμος, αποκλειστικά και μόνον, από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, ενδεκαμελές και δεκαπενταμελές (για το βαθμό του προέδρου εφετών-εισαγγελέα εφετών και του αρεοπαγίτη-αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου), αποτελούμενο αμιγώς από δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς του Αρείου Πάγου, που ορίζονται, κατόπιν κληρώσεως μεταξύ των εχόντων διετή τουλάχιστον υπηρεσία τον Άρειο Πάγο και συνεδριάζει με την παρουσία παρατηρητών δικαστών και εισαγγελέων από τους άλλους βαθμούς (βλ. άρθρα 90 Συντάγματος, 59-63 Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών).
Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε ότι, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών, η ηγεσία του Αρείου Πάγου (Πρόεδρος) δεν δικαιούται να επεμβαίνει στη δικαιοδοτική κρίση των δικαστών ή να υποδεικνύει δικαστικές ενέργειες.
Αυτά προς ενημέρωση όσων είτε από άγνοια είτε από ιδιοτέλεια υποστηρίζουν τα αντίθετα, βάλλοντας κατά της ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών.
Οι πολίτες της Χώρας πρέπει να αισθάνονται τη βεβαιότητα ότι η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των Ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων είναι απολύτως εξασφαλισμένη από το ίδιο το Σύνταγμα και τους Νόμους και με εγγυήσεις που δεν απαντώνται σε πολλές έννομες τάξεις ανεπτυγμένων χωρών. Οι ίδιοι παραμένουν πιστά αφιερωμένοι στον όρκο τους, υπαγόμενοι κάθε μέρα σε εξονυχιστικούς θεσμικούς ελέγχους, όποια υπόθεση και αν χειρίζονται, εξαιρετικής σημασίας ή όχι και παρά την κατασυκοφάντηση, τις λοιδορίες, τις ύβρεις και τις απειλές, που υφίστανται με αφορμή κάθε φορά δυσάρεστες αποφάσεις που λαμβάνουν. Οι πολίτες αυτής της Χώρας θα αισθάνονταν καλύτερα, αν όλοι οι παράγοντες που ρυθμίζουν την καθημερινότητά τους, σε κάθε επίπεδο και χώρο, έπρατταν ανάλογα.
Ο Εκπρόσωπος Τύπου του Αρείου Πάγου
Παναγιώτης Λυμπερόπουλος
Αρεοπαγίτης
Μετά τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να θυμηθούμε πως και γιατί ξεκίνησε αυτή η σύγκρουση.
Σε αντίθεση με όσα διαδίδουν η Ρωσία και ο Ντόναλντ Τραμπ, η σύγκρουση δεν προκλήθηκε επειδή η Ουκρανία ήθελε να μπει στο ΝΑΤΟ, αλλά επειδή η Μόσχα μπλόκαρε τη σύνδεση της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρότι η Ουκρανία είχε συμφωνήσει σε όλα για τους όρους της ειδικής σχέσης με την ΕΕ, τον Νοέμβριο 2013 ο ρωσόφιλος Πρόεδρος Γιανουκόβιτς ακύρωσε τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ λίγες ημέρες πριν τεθεί σε ισχύ, χωρίς να τηρήσει καμία δημοκρατική διαδικασία.
Αμέσως ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις και κυρίως στο Κίεβο, με εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να ζητούν την αποκατάσταση της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ. Ο Γιανουκόβιτς απάντησε με βίαιη καταστολή, με τις δυνάμεις ασφαλείας να πυροβολούν στο ψαχνό τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς. Η καταστολή όμως απέτυχε λόγω της μαζικότητας της αντίστασης και μετά από μερικές εβδομάδες ο Γιανουκόβιτς διέφυγε νύχτα προς τη Ρωσία και εγκατέλειψε την εξουσία. Στη συνέχεια, οι ρωσόφωνοι εξεγέρθηκαν στο Ντονμπάς, με καθοδήγηση και οπλισμό από τη Ρωσία, η οποία εισέβαλε και κατέλαβε την Κριμαία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο πόλεμος δηλαδή στην Ουκρανία έγινε για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και όχι για την είσοδό της στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια τεράστια ηθική υποχρέωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ουκρανία κατακρεουργείται για την επιθυμία της να γίνει μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που συναντήθηκαν χτες στα Ηλύσια Πεδία δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται ή κάνουν ότι δεν το θυμούνται. Με την λαμπρή εξαίρεση της Γαλλίας και της Βρετανίας (που δεν και μέλος πια της ΕΕ), οι υπόλοιποι ηγέτες επέδειξαν μια ντροπιαστική δειλία στο να υπερασπιστούν τον αγώνα της Ουκρανίας.
Πόσω μάλλον που όχι μόνο δεν τολμούν να αντιταχθούν στην βάρβαρη επιθετικότητα της Ρωσίας, αλλά δεν δέχονται καν να δεσμευτούν για εγγυήσεις ασφαλείας σε μια διχοτομημένη Ουκρανία. Επειδή δεν μου πάω να επικαλεστώ τον γνωστό στίχο του Κώστα Βάρναλη, θα πρέπει οι επόμενες ευρωπαϊκές χώρες που θα συναντηθούν με τον Μακρόν τις επόμενες ημέρες να κάνουν μια δραματική υπέρβαση και να βάλουν στο τραπέζι μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία που θα ακυρώσει στην πράξη το ντροπιαστικό σχέδιο της Προεδρίας Τραμπ για καταλήστευση των φυσικών πόρων της Ουκρανίας και θα δείξει στη Ρωσία ότι η de facto διχοτόμηση είναι η έσχατη κόκκινη γραμμή για την Ευρώπη και πως τα ευρωπαϊκά κράτη είναι διατεθειμένα να υπερασπιστούν αυτή τη γραμμή, ακόμη και αν αυτό σημαίνει σύγκρουση με τη Ρωσία.
Εάν η Ευρώπη δεν δείξει ότι έχει τα κότσια να χτυπήσει τώρα το χέρι στο τραπέζι, τότε καλώς η Ουάσιγκτον και η Μόσχα την εξευτελίζουν διαπραγματευόμενες ερήμην της Ευρώπης τον διαμοιρασμό των ιματίων της Ουκρανίας.
Όπως κάθε σημαντικός πολιτικός, έτσι και ο Κώστας Σημίτης είχε φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς.
Κατέγραψε σημαντικές επιτυχίες, αλλά υπέστη και ήττες. Η ιστορία όμως θα γράψει ότι υπήρξε ο Πρωθυπουργός που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και την Κύπρο στην ΕΕ.
Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ τις βραδιές με τον ΟΠΕΚ στο Κορακοχώρι και την ελληνική Προεδρία της ΕΕ.
Αιωνία η μνήμη.
