Μετά τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, θεωρώ ότι είναι σημαντικό να θυμηθούμε πως και γιατί ξεκίνησε αυτή η σύγκρουση.
Σε αντίθεση με όσα διαδίδουν η Ρωσία και ο Ντόναλντ Τραμπ, η σύγκρουση δεν προκλήθηκε επειδή η Ουκρανία ήθελε να μπει στο ΝΑΤΟ, αλλά επειδή η Μόσχα μπλόκαρε τη σύνδεση της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρότι η Ουκρανία είχε συμφωνήσει σε όλα για τους όρους της ειδικής σχέσης με την ΕΕ, τον Νοέμβριο 2013 ο ρωσόφιλος Πρόεδρος Γιανουκόβιτς ακύρωσε τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ λίγες ημέρες πριν τεθεί σε ισχύ, χωρίς να τηρήσει καμία δημοκρατική διαδικασία.
Αμέσως ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις και κυρίως στο Κίεβο, με εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να ζητούν την αποκατάσταση της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ. Ο Γιανουκόβιτς απάντησε με βίαιη καταστολή, με τις δυνάμεις ασφαλείας να πυροβολούν στο ψαχνό τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς. Η καταστολή όμως απέτυχε λόγω της μαζικότητας της αντίστασης και μετά από μερικές εβδομάδες ο Γιανουκόβιτς διέφυγε νύχτα προς τη Ρωσία και εγκατέλειψε την εξουσία. Στη συνέχεια, οι ρωσόφωνοι εξεγέρθηκαν στο Ντονμπάς, με καθοδήγηση και οπλισμό από τη Ρωσία, η οποία εισέβαλε και κατέλαβε την Κριμαία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο πόλεμος δηλαδή στην Ουκρανία έγινε για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και όχι για την είσοδό της στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια τεράστια ηθική υποχρέωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ουκρανία κατακρεουργείται για την επιθυμία της να γίνει μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που συναντήθηκαν χτες στα Ηλύσια Πεδία δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται ή κάνουν ότι δεν το θυμούνται. Με την λαμπρή εξαίρεση της Γαλλίας και της Βρετανίας (που δεν και μέλος πια της ΕΕ), οι υπόλοιποι ηγέτες επέδειξαν μια ντροπιαστική δειλία στο να υπερασπιστούν τον αγώνα της Ουκρανίας.
Πόσω μάλλον που όχι μόνο δεν τολμούν να αντιταχθούν στην βάρβαρη επιθετικότητα της Ρωσίας, αλλά δεν δέχονται καν να δεσμευτούν για εγγυήσεις ασφαλείας σε μια διχοτομημένη Ουκρανία. Επειδή δεν μου πάω να επικαλεστώ τον γνωστό στίχο του Κώστα Βάρναλη, θα πρέπει οι επόμενες ευρωπαϊκές χώρες που θα συναντηθούν με τον Μακρόν τις επόμενες ημέρες να κάνουν μια δραματική υπέρβαση και να βάλουν στο τραπέζι μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία που θα ακυρώσει στην πράξη το ντροπιαστικό σχέδιο της Προεδρίας Τραμπ για καταλήστευση των φυσικών πόρων της Ουκρανίας και θα δείξει στη Ρωσία ότι η de facto διχοτόμηση είναι η έσχατη κόκκινη γραμμή για την Ευρώπη και πως τα ευρωπαϊκά κράτη είναι διατεθειμένα να υπερασπιστούν αυτή τη γραμμή, ακόμη και αν αυτό σημαίνει σύγκρουση με τη Ρωσία.
Εάν η Ευρώπη δεν δείξει ότι έχει τα κότσια να χτυπήσει τώρα το χέρι στο τραπέζι, τότε καλώς η Ουάσιγκτον και η Μόσχα την εξευτελίζουν διαπραγματευόμενες ερήμην της Ευρώπης τον διαμοιρασμό των ιματίων της Ουκρανίας.
