Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας άνοιξε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, κι ας είναι και δυσάρεστη, ως προς τα όρια εφαρμογής του ευρωπαϊκού δικαίου στην εθνική έννομη τάξη.
Για να το πούμε λιανά, για το αν το ευρωπαϊκό δίκαιο υπερισχύει όταν υπάρχει για κάποιον λόγο σύγκρουση με τους εθνικούς νόμους.
Σε αυτό το ζήτημα υπάρχουν δυο σχολές σκέψεις, που ουσιαστικά εκπροσωπούν δυο αντίπαλα στρατόπεδα.
Οι ευρωπαϊστές, μενουμευρώπηδες, ευρώδουλοι, ευρωιερατείο κλπ από τη μια πλευρά και οι οπαδοί της "εθνικής κυριαρχίας" από την άλλη (δεν τους αποκαλώ εθνικιστές για να μην οξύνω άσκοπα τη συζήτηση).
Οι Γερμανοί δικαστές του Συνταγματικού Δικαστηρίου ανήκουν στο δεύτερο στρατόπεδο, όπου ανήκουν και οι Brexiteers, o Παυλόπουλος, η Θάνου, ο Τσίπρας (ενστικτωδώς αυτός, όχι λόγω γνώσεων), ο Όρμπαν, ο Κατζίνσκι, ο Σαλβίνι, η Κωνσταντοπούλου και άλλοι. Για ΧΑ, ΚΚΕ κλπ δεν το συζητώ καν, αυτοί δεν πιστεύουν κάν σε Συντάγματα.
Η συζήτηση αυτή μόλις άρχισε, αν και σιγόβραζε από την εποχή του Μάαστριχτ και της Συνθήκης της Λισαβόνας, και θα έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον καθώς το ευαίσθητο αυτό θέμα αποτελεί την πεμπτουσία της έννοιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του τι θεωρούμε ότι αυτή σημαίνει.
Ο παρών τοίχος είναι γνωστός για τις απόψεις του αλλά ευελπιστώ σε μια γόνιμη δημόσια συζήτηση, διότι το θέμα αφορά την ουσία του μέλλοντος της Ευρώπης.
Προς το παρόν, ατενίζω αυτήν τη φωτογραφία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου [via Gwenael Piaser], εις την εξουσία του οποίου ομνύομεν. 😁
No comments:
Post a Comment