"Πλήρη εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης" ζήτησε ο Τούρκος Πρόεδρος από τον Τσίπρα κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους στο Πεκίνο, υπό την προϋπόθεση πως το Αθηναϊκό Πρακτορείο μεταφέρει σωστά το τι διαμείφθηκε.
Τι σημαίνει αυτό στη γλώσσα της τουρκικής διπλωματίας;
- Κατάργηση του διορισμού των μουφτήδων στη Θράκη από το Υπουργείο Παιδείας
- Πλήρης αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων
- Αναγνώριση τουρκικής κυριαρχίας σε 'διαφιλονικούμενες' νησίδες του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων.
Πέρα από το αν έχουν βάση ή όχι οι τουρκικές αιτιάσεις, η πραγματικότητα λέει ότι για να υπάρξει κάποια στιγμή πλήρης εξομάλυνση με την Τουρκία θα χρειαστεί να συζητήσουμε τα πάντα, και θα έχουμε κι εμείς ζητήματα να θέσουμε. Πάντως η μέχρι τώρα στάση που λέει "αυτή είναι η ερμηνεία μας για τη Συνθήκη της Λωζάνης, είτε σας αρέσει, είτε δεν σας αρέσει", ακούγεται καλή διότι προασπίζει -υποτίθεται- τα εθνικά "δίκαια" (αναρωτιέμαι ακόμη ποιός καθορίζει τι εστί "εθνικό δίκιο") αλλά σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα δεν εξασφαλίζει την ομαλότητα στις σχέσεις με την Τουρκία.
Και η λογική ερώτηση είναι: "Είναι φερέγγυα η Τουρκία για να ανοίξει κανείς μαζί της τέτοια θέματα;".
Αυτήν τη στιγμή σαφώς και όχι. Γι αυτό και ήταν σωστή η πολιτική των τελευταίων 20 χρόνων που προσέβλεπε σε επίλυση των διμερών διενέξεων μέσω της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Μια Ευρωπαϊκή Τουρκία θα μπορούσε -ίσως- να αποτελέσει φερέγγυο συνομιλητή. Αν όμως η Τουρκία απομακρυνθεί οριστικά από την πορεία σύγκλισης με την Ευρώπη, τα διμερή ζητήματα θα είναι ακόμη δυσκολότερο να επιλυθούν.
No comments:
Post a Comment