Ξεκινά στις 4 με τηλεδιάσκεψη μια ιστορική συνεδρίαση του Eurogroup, όπου θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η επάρκεια και η ενότητα της Ευρωζώνης, όχι μόνο απέναντι στην πανδημική κρίση αλλά και ευρύτερα.
Οι αρχικές αντιρρήσεις των GANF απέναντι στα αιτήματα για απελευθέρωση μεγάλων ποσών προς τις οικονομίες της Ευρωζώνης έχουν καμφθεί. Στο τραπέζι υπάρχει πρόταση για δημοσιονομική ενίσχυση ύψους 500 δισεκατομμυρίων ευρώ και ίσως και περισσότερα. Προσθέστε σε αυτό και το PEPP της ΕΚΤ που είναι 750 δις και μπορεί να ανέβει και άλλο, και μιλάμε συνολικά για ενίσχυση κοντά στο ενάμιση τρισεκατομμύριο ευρώ.
Αυτή που παραμένει είναι η άρνηση των GANF για την έκδοση ευρωομολόγου με τον τρόπο που το ζητάει η Ιταλία. Προσωπικά θεωρώ ότι ορθώς υπάρχει άρνηση για τέτοιου τύπου κοινό χρέος.
Το να εκδίδει η Ευρωζώνη συλλογικά ένα ομόλογο και η κάθε χώρα να εισπράττει τα χρήματα και να τα κάνει ό,τι εκείνη θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό στους υπόλοιπους συνεγγυητές, είναι η τέλεια συνταγή για την καταστροφή της ΟΝΕ.
Για έκδοση κοινού χρέους υπάρχουν τρεις ευρωπαϊκοί οργανισμοί που το κάνουν ήδη. Ο ESM, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτό που ζητά όμως η Ιταλία είναι να ξοδεύει όπου θέλει το κοινό χρέος χωρίς να δίνει λογαριασμό.
Συγγνώμη αλλά αυτό δεν συνάδει με την ευρωπαϊκή ιδέα και απορώ πως κάποιοι που λένε πως είναι Ευρωπαίοι φεντεραλιστές υποστηρίζουν μια πρόταση που είναι άκρως αντιφεντεραλιστική. Αντί να στηρίξουμε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που καταφέραμε να φτιάξουμε για την κοινή έκδοση χρέους, να ζητάμε να έχουν τη διαχείριση του κοινού χρέους οι εθνικές κυβερνήσεις και όχι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.
Εάν υιοθετούσαμε το αίτημα της Ιταλίας, θα φορτωνόταν και η Ελλάδα ένα μέρος ενός χρέους το οποίο θα διαχειρίζονταν οι ψεκασμένοι του Γκρίλο. Και αύριο πιθανότατα ο Σαλβίνι.
Ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Ανάμεσα στον κάθε Ντι Μάιο και τον Ρέγκλινγκ, προτιμώ εκατό φορές τον Κλάους.
No comments:
Post a Comment