Τα ψέματα, οι μισές αλήθειες και η αναλγησία του Τσίπρα στη ΔΕΘ

Δυο ώρες και είκοσι λεπτά κράτησε η συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ. Και σε αυτά τα 140 λεπτά είναι τόση η ανάμειξη ψεμάτων, μισών αληθειών και ευσεβών πόθων, που αν κάποιος προσπαθήσει να κάνει annotations σε όλα, δεν φτάνουν ούτε 15 σελίδες σχόλια.

Υπάρχουν πέντε ζητήματα όμως που πρέπει να σχολιαστούν:

→ Ο ισχυρισμός Τσίπρα ότι πρέπει να εξειδικευθούν τώρα τα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους για να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα είναι εντελώς ψευδής.

Η απόφαση της 24/25ης Μαΐου του Eurogroup είναι σαφής: Τα μέτρα για το χρέος θα γίνουν σε τρεις φάσεις. Άμεσα, μεσοπρόθεσμα (το 2018) και μακροπρόθεσμα. Τα άμεσα, τα οποία επεξεργάζεται τώρα ο ESM, είναι: α) reprofiling και ομαλοποίηση των αποπληρωμών των δανείων του EFSF, β) μείωση του επιτοκιακού ρίσκου γ) όριο στην αύξηση του επιτοκιακού περιθωρίου που αφορά στην επαναγορά χρέους από το 2ο Μνημόνιο.

· Τα μεσοπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα είναι σαφές στην απόφαση ότι θα συζητηθούν μετά την “επιτυχή” ολοκλήρωση του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018. “the Eurogroup expects to implement a possible second set of measures following the successful implementation of the ESM programme. These measures will be implemented if an update of the debt sustainability analysis produced by the institutions at the end of the programme shows they are needed to meet the agreed GFN benchmark, subject to a positive assessment from the institutions and the Eurogroup on programme implementation.”

Άρα ο ισχυρισμός ότι το ΔΝΤ περιμένει την εξειδίκευση των μέτρων από την Ευρωζώνη για να αποφασίσει αν θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα είναι απολύτως ψευδής. Το Ταμείο περιμένει: α) τα τελικά νούμερα της Eurostat για το έλλειμμα του 2015, και β) την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων της δεύτερης αξιολόγησης (κυρίως τη ρύθμιση των κόκκινων δανείων και τα εργασιακά).

· Ο ισχυρισμός ότι η ρύθμιση του χρέους δεν πρέπει να είναι συνάρτηση εκλογικών αναμετρήσεων σε άλλες χώρες είναι άτοπος. Φυσικά και θα είναι συνάρτηση εκλογικών αναμετρήσεων σε άλλες χώρες, διότι για οποιαδήποτε αλλαγή των όρων των ελληνικών δανείων απαιτείται δημοκρατική νομιμοποίηση και ψήφιση από εθνικά κοινοβούλια. Τι νομίζει ο κ. Τσίπρας; Ότι θα συμφωνήσει απλά η κ. Μέρκελ και θα υπογράψει ελάφρυνση του χρέους ερήμην της Bundestag; Τόση αξία δίνει ο κ. Τσίπρας στις δημοκρατικές διαδικασίες των άλλων κρατών και λαών;

· Και εν τέλει, υπάρχει μια συγκεκριμένη απόφαση για τη ρύθμιση του χρέους, την οποία έλαβαν οι Κυβερνήσεις της Ευρωζώνης στις 24/25 Μαΐου και την οποία συνυπέγραψε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και η οποία είναι “θετική”, όπως είπε ο ίδιος ο Τσίπρας χθες. Με ποιά λοιπόν πολιτική σοβαρότητα θα πάνε οι Υπουργοί Οικονομικών στα Κοινοβούλιά τους για να ζητήσουν να αλλάξει μια απόφαση που ελήφθη πριν μόλις 3μιση μήνες και βάσει της οποίας εγκρίθηκαν οι δόσεις του προγράμματος και οι εκταμιεύσεις μέχρι το 2018;

Και διερωτάται κανείς, προς τι όλα αυτά τα ψεύδη; Η απάντηση είναι προφανής: Πρέπει να φανεί στον αφελή λαό ότι οι κακοί Ευρωπαίοι μας αρνούνται τη ρύθμιση του χρέους και γι αυτό δεν μπορούμε να επανέλθουμε στην ανάπτυξη και πληρώνουμε όλους αυτούς τους υπέρογκους φόρους.

→ Η περίφημη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ είναι στην πράξη μια πομφόλυγα. Και αυτό για δυο βασικά λόγους: α) η δευτερογενής αγορά των ελληνικών ομολόγων είναι πλέον πολύ ρηχή και τα περιθώρια να αγοράσει η ΕΚΤ σοβαρές ποσότητες ομολόγων είναι πολύ μικρά, αλλά κυρίως διότι η Ελλάδα δεν έχει βγει στις αγορές ώστε το ενδεχόμενο QE της ΕΚΤ να υποστηρίξει τις νέες εκδόσεις αυτές ομολόγων ρίχνοντας τα επιτόκια. β) δεν υπάρχει δευτερογενής αγορά εταιρικών ομολόγων στη οποία θα μπορούσε να παρέμβει με αγορές η ΕΚΤ, οπότε η πραγματική Οικονομία μένει εκ των πραγμάτων έξω από αυτό το πρόγραμμα.

Όσο για την καθυστέρηση ένταξης στο πρόγραμμα, αυτό οφείλεται στο ότι η Ελλάδα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη εφαρμογής του προγράμματος και η ΕΚΤ δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την δική της ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, η οποία είναι νομικά απαραίτητη για την ένταξη στο πρόγραμμα.

Ας σκεφτούμε όμως και μια άλλη παράμετρο: Ο κ. Τσίπρας καλεί την ΕΚΤ να εντάξει την Ελλάδα στο QE, να αγοράσει δηλαδή ελληνικά ομόλογα. Πρόκειται για τον ίδιο Πρωθυπουργό, ο οποίος μέχρι και τον Ιούνιο του 2015 εκβίαζε την ΕΚΤ ότι δεν θα αποπληρώσει τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου,τα οποία κατείχε η ΕΚΤ. Ο άνθρωπος δηλαδή που μέχρι πέρυσι εκβίαζε με πιστωτικό γεγονός με βάση τα ελληνικά ομόλογα, ζητά από τον μέχρι πρόσφατα εκβιαζόμενο να τον εμπιστευθεί και να ξαναγοράσει ελληνικά ομόλογα και διαμαρτύρεται γιατί δεν το έχει ήδη κάνει!

→ Η αποστροφή του Πρωθυπουργού για την επικείμενη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι ένα πολύ επικίνδυνο σημάδι για το επίπεδο της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. Διότι εδώ δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν:
Ή ο Τσίπρας γνωρίζει ήδη την απόφαση του ΣτΕ, οπότε είναι έκθετοι οι ανώτατοι δικαστές διότι φαίνεται να έχουν ετοιμάσει μια προκάτ απόφαση και την διαρρέουν κιόλας στην πολιτική εξουσία,
ή προσπαθεί να προκαταλάβει την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας.
Και οι δύο εκδοχές είναι ανατριχιαστικές και εξαιρετικά επικίνδυνες για το πολίτευμα, τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία.

→ Όσο για τις επονείδιστες τηλεοπτικές άδειες, η χθεσινή συνέντευξη Τύπου του Πρωθυπουργού ήταν η πλήρης αποκάλυψη της έλλειψης επιχειρημάτων και της αναλγησίας του για την τύχη των ανθρώπων που θα χάσουν τη δουλειά τους από τα κανάλια που θα κλείσουν.

Το δε επιχείρημα ότι οι απολυμένοι θα λάβουν βοήθημα 360 ευρώ έκαστος, αποδεικνύει ότι το ετήσιο τίμημα δεν θα είναι 82 εκατομμύρια, αλλά 77 εκατομμύρια και ίσως ακόμη λιγότερα, αφού αυτή η επιδότηση θα προέλθει από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Aλγεινότατη δε εντύπωση έκανε το οργίλο ύφος κατά της Ευαγγελίας Τσικρίκα που έθεσε με θάρρος το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών. Έδειξε ένα σκοτεινό πρόσωπο του Τσίπρα που η κοινωνία δεν γνώριζε αλλά που κάποιοι υποψιαζόμασταν ότι κρύβεται πίσω από το "γλυκό χαμόγελο" του "καλού παιδιού".

→ Η δε κ. Γεροβασίλη έδωσε το λόγο σε κάτι απίθανα sites και “ξέχασε” να δώσει το λόγο για ερωτήσεις σε δυο από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας, που όλως τυχαίως έχουν κριτική στάση απέναντι στην Κυβέρνηση. Η πορεία προς την καταστολή της ελεύθερης ενημέρωσης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.