Η δραματική υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών και οι επιπτώσεις που αυτή επέφερε στο πολιτικό σκηνικό και την Κυβέρνηση έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό το πλαίσιο εντός του οποίου η χώρα θα κινηθεί τους επόμενους μήνες προς τις βουλευτικές εκλογές, είτε αυτές γίνουν τον Μάιο είτε τον Οκτώβριο. Μετά και τη διάλυση της κυβερνητικής συμμαχίας του Σύριζα με τους ΑΝΕΛ και τη διαμόρφωση της νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας με τους 6 “προθύμους”, το κλειδί των εξελίξεων βρίσκεται πλέον στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Πρωθυπουργός των κάθε είδους πλειοψηφιών και συσχετισμών καλείται μέσα στις επόμενες πενήντα το πολύ ημέρες να αποφασίσει το πότε θα τεθεί αντιμέτωπος με την Νέμεσή του, που είναι οι επερχόμενες εκλογές τι οποίες δεν μπορεί να αποφύγει, αν και ίσως να το ήθελε. Ο θέση του Τσίπρα θυμίζει τη θέση του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτυ. Μόνο που ο ένοικος του Μαξίμου έχει το προνόμιο να μπορεί να επιλέξει εάν η εκτέλεση του μοιραίου λακτίσματος συμβεί στον λογικό πολιτικό χρόνο που είναι τα τέλη Μαΐου μαζί με τις ευρωεκλογές ή στο τέλος της παράτασης που είναι οι αρχές Οκτωβρίου.
Μέσα στον Μάρτιο ο ηγέτης του Σύριζα πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση: Να επιλέξει τη διεξαγωγή των εκλογών τον Μάιο μαζί με τις ευρωεκλογές και το πρώτο ή το δεύτερο γύρο των αυτοδικοικητικών εκλογών, ή να εξαντλήσει όλο τον συνταγματικά προβλεπόμενο χρόνο και να διατηρηθεί στην εξουσία μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Κάθε μια από τις δυο επιλογές έχει τα υπέρ και τα κατά της. Με όρους ορθολογικών πολιτικών υπολογισμών η περίπτωση του Μαΐου φαίνεται η λογική επιλογή. Μεγάλο μέρος της δυσαρέσκειας των πρώην ψηφοφόρων του Σύριζα θα μπορούσε να εκτονωθεί στις ευρωεκλογές και τις εκλογές για τις περιφέρειες και τους δήμους και να μπορέσουν έτσι να επαναπατρισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ψηφοφόροι του 2015. Ένας άλλος παράγοντας είναι η δουλειά στην περιφέρεια και στα αστικά κέντρα που μπορούν να κάνουν οι εκατοντάδες δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι που μπορούν να έχουν πιο εύκολη πρόσβαση στη “βάση” και τους απλούς πολίτες από τους Υπουργούς και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που έχουν φορτωθεί μεγάλο μέρος της φθοράς από τη διακυβέρνηση και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η επιλογή των εκλογών τον Οκτώβριο δεν συγκεντρώνει πολλά σοβαρά αβαντάζ. Η παραμονή στην εξουσία για τέσσερεις ακόμη μήνες δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρός λόγος, παρά μόνον η προσμονή ότι μέχρι τον Οκτώβριο θα έχει ξεχαστεί η υπόθεση του Σκοπιανού και οι ψηφοφόροι θα έχουν νοιώσει κάπως περισσότερο μια κάποια βελτίωση της οικονομίας. Η στρατηγική όμως του Οκτωβρίου αδυνατίζει πάρα πολύ εάν στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου η ΝΔ πετύχει μια καθαρή νίκη, διότι θα αποκτήσει αέρα νικητή και επερχόμενης κυβερνητικής δύναμης. Και τότε καμία “πειραγμένη” δημοσκόπηση δεν θα μπορέσει να θολώσει τα νερά και μεγάλο μέρος των αναποφάσιστων θα μετακινηθούν προς τον διαφαινόμενο νικητή, την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το ιστορικό προηγούμενο των εκλογών του 2009 και του 2014, όπου οι ευρωεκλογές προηγήθηκαν των εθνικών εκλογών, είναι καταλυτικό.
Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, ο Τσίπρας θα λάβει την τελική του απόφαση μετά τα μέσα Μαρτίου, όταν θα έχει κατασταλάξει η υπόθεση του Σκοπιανού και θα έχουν ψηφιστεί στη Βουλή τα υπόλοιπα μέτρα με τα οποία ελπίζει να δελεάσει κάποιους ψηφοφόρους. Τότε θα προκύψουν και οι κρίσιμες δημοσκοπήσεις που θα δείχνουν καθαρά τις τάσεις της κοινής γνώμης και τις πιθανότητες των κομμάτων για τις εκλογές του Μαΐου. Μέχρι τότε όμως η χώρα έχει ανάγκη από συγκεκριμένες πολιτικές οι οποίες έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος για τον Σύριζα, όπως είναι η μείωση του ορίου προστασίας της πρώτης κατοικίας, οι ιδιωτικοποιήσεις που δεν προχωρούν και τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα για να εγκριθεί η εκταμίευση των 750 εκατομμυρίων ευρώ από το Eurogroup. Εάν ο Τσίπρας αποφασίσει να αφήσει τα επώδυνα μέτρα για αργότερα, τότε θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι πηγαίνουμε προς τετραπλές εκλογές τον Μάιο.
No comments:
Post a Comment