Διλήμματα...

Οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί που καταζητούνται από την Τουρκική "δικαιοσύνη" είναι προφανώς ύποπτοι για πολύ σοβαρά αδικήματα.

Επίσης προφανώς, στην Τουρκία δεν υπάρχουν οι ελάχιστες συνθήκες απονομής δικαιοσύνης και κράτους δικαίου. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι εάν εκδοθούν στην Τουρκία θα βασανισθούν και ίσως και να αποβιώσουν από "παθολογικά αίτια" μέσα στις τουρκικές φυλακές ή να καταδικαστούν εις θάνατο με νόμο που θα έχει αναδρομική ισχύ.

Υπό αυτές τις συνθήκες είναι λογικό και συνεπές με τις αξίες του κράτους δικαίου και τους ευρωπαϊκού νομικού πλαισίου να τους αποδοθεί άσυλο και να μην εκδοθούν.

Μέχρις εδώ τα πράγματα είναι σχετικά ξεκάθαρα και απλά για τη δική μου νοημοσύνη και αντίληψη. Εκεί που αρχίζουν τα διλήμματα είναι με τα -καλών ομολογουμένως προθέσεων- καλέσματα σε ακτιβισμό κατά της έκδοσης των αιτούντων άσυλο.

Η υπόθεση βρίσκεται στην ελληνική Δικαιοσύνη και μάλιστα κρίνεται στον υψηλότερο βαθμό. Τα οποιαδήποτε καλέσματα σε ακτιβισμό κατά της έκδοσης αποτελούν άμεσα ή έμμεσα κινήσεις επηρεασμού της κρίσης του δικαστηρίου.

Εκεί αρχίζω και έχω δίλημμα, για να μην πω σοβαρό πρόβλημα.

Δεν μπορώ να υπερασπιστώ εύκολα μια τέτοια πρωτοβουλία όταν μόλις πριν λίγο διάστημα καταδίκαζα αντίστοιχες -όχι φυσικά παρόμοιες ή συγκρίσιμες- πρωτοβουλίες που καλούσαν δικαστές να αθωώσουν υπόπτους για τρομοκρατία ή πρωτοβουλίες που θέλουν να χώσουν στη φυλακή τον Γεωργίου ή οποιασδήποτε πρωτοβουλία που έχει σκοπό να επηρεάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την κρίση της Δικαιοσύνης.

Είναι αυτονόητο βέβαια ότι θα εκφράσουμε τη γνώμη μας για την υπόθεση και πρέπει να το κάνουμε. Θεωρώ όμως ότι από τη δημόσια έκφραση γνώμης μέχρι τον ακτιβισμό που έχει σκοπό να επηρεάσει μια δικαστική απόφαση υπάρχει μια λεπτή αλλά ουσιαστική διαφορά.

fb