Ἐπί τῇ ἐπετείῳ

Μια ακόμη χρονιά ολοκληρώνεται στη ζωή μου και μπορώ να πω ότι νιώθω ευτυχής και τυχερός.

Ευτυχής διότι βιώνω αγάπη από ανθρώπους που νοιάζονται ουσιαστικά για εμένα, και αντίστοιχα είμαι σε θέση να ανταποδίδω και εγώ ένα μέρος αυτής της αγάπης.

Τυχερός διότι είμαι υγιής και αρτιμελής. Εν τούτοις κάποια αγαπημένα μου πρόσωπα έφυγαν από τη ζωή αυτόν το χρόνο και κάποια άλλα ταλαιπωρήθηκαν και κινδύνευσαν. Έτσι είναι όμως. Προχωράμε μπροστά και με τις όποιες απώλειες.

Επαγγελματικά είμαι ικανοποιημένος διότι κάνω πράγματα που με εμπνέουν και με γεμίζουν και ορίζω εγώ σε μεγάλο βαθμό τη δουλειά μου. Υπήρξε βέβαια ένα άσχημο συμβάν με έναν άνθρωπο που με έβλαψε, αλλά δεν πειράζει. Γινόμαστε σοφότεροι και από τέτοιες εμπειρίες, και παραμένω πάντα πιστός μαθητής του Σουν Τζου.

Από τα πολιτικά είμαι κάπως απογοητευμένος. Η χώρα δεν κάνει τα άλματα που είχαμε ελπίσει και τα οποία είναι αναγκαία. Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε ένα τέλμα μετριότητας, ενώ υπάρχει και εκτεταμένη διαφθορά. Ας ελπίσουμε να βελτιωθούν κάπως τα πράγματα. Σε ό,τι με αφορά, προσπαθώ να συμβάλλω με όποιον τρόπο μπορώ και στο βαθμό που εισακούγομαι.

Το soundtrack της χρονιάς πάντως στην προσωπική μου ζωή ήταν το κάτωθι:

Για ένα λόγο που δεν είναι ακόμη η ώρα να εξηγήσω, αυτή η άρια από την όπερα “Αλιείς μαργαριταριών” του Georges Bizet μου χάραξε όλη σχεδόν τη χρονιά. Ελπίζω και πιστεύω να βρω τη διάθεση και τη δύναμη να εργασθώ πάνω σε αυτό.

Ευοί ευάν.