Το κτύπημα στην Νίκαια και το Ισλαμικό Κράτος

Συγκλονίζει το νέο τρομοκρατικό κτύπημα στην Νίκαια με τους 84 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες, και με έναν ιδιαίτερο συμβολισμό: Την ημέρα που απλοί άνθρωποι γιόρταζαν την επέτειο της εξέγερσης του γαλλικού λαού κατά της τυραννίας.

Ακόμη είναι σχετικά νωρίς για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για την ιδεολογική ταυτότητα του κτυπήματος, αν και είναι πολλές οι ενδείξεις ότι πρόκειται για άλλο ένα στυγερό τρομοκρατικό έγκλημα του Ισλαμικού Κράτους. Ο δράστης ήταν Τυνησιακής καταγωγής και είχε ποινικό παρελθόν, χωρίς όμως όπως φαίνεται να έχουν καταγραφεί σχέσεις του με τρομοκρατικά δίκτυα.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι πρέπει να αναμένουμε στο επόμενο διάστημα έξαρση των επιθέσεων του Ισλαμικού Κράτους.

Οι λόγοι είναι αρκετοί:

- Το ΙΚ βρίσκεται σε υποχώρηση στο Ιράκ και τη Συρία και έχει απόλυτη ανάγκη να επιδεικνύει διαρκώς την τζιχαντιστική του ηγεμονία για να συνεχίσει να κρατά υψηλό το ηθικό των πιστών του.

- Ο κλοιός γύρω από τα εδάφη που ελέγχει το ΙΚ στο Ιράκ και τη Συρία έχει αρχίσει να κλείνει ασφυκτικά και είναι πλέον πολύ δύσκολη η μετακίνηση από και προς τις περιοχές του ΙΚ. Αυτό έχει ως συνέπεια αρκετοί επίδοξοι τζιχαντιστές να επιλέγουν να δράσουν σε άλλες χώρες διότι απλά είναι δύσκολο να περάσουν μέσα στο Ιράκ και τη Συρία.

- Η συνεχής υποχώρηση του ΙΚ εντείνει τις εσχατολογικές δοξασίες στις τάξεις των τζιχαντιστών και τους δημιουργεί αυξανόμενη πίεση να δράσουν για “να προλάβουν την Ημέρα της Κρίσεως”.

Έχω γράψει και σε προηγούμενα άρθρα ότι το φαινόμενο του Ισλαμικού Κράτους αποτελεί μια ιδιαίτερη κατηγορία του τζιχαντισμού, καθώς συνδυάζει το ιδεολογικό υπόβαθρο της σύγκρουσης των πολιτισμών (όπως και πολλές άλλες τζιχαντιστικές οργανώσεις) με μια ιδιαίτερη σεχταριστική αντίληψη περί Τέλους του Κόσμου και Ημέρας της Κρίσεως που πλησιάζουν (Yawm ad-Dīn), την οποία όμως δεν έχουν σε αυτό το βαθμό παρεμφερείς τζιχαντιστικές οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα.

Σε αυτό το πλαίσιο, αναλύσεις του τύπου “οι παρεμβάσεις της Δύσης προκάλεσαν τη δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους” είναι πολύ ρηχές και βασικά πανάσχετες ως προς το συγκεκριμένο φαινόμενο. Υπάρχουν άλλα σχήματα εντός του τζιχαντισμού που όντως έχουν επηρεαστεί βαθειά από τις δυτικές παρεμβάσεις στη Μέση Ανατολή. Απλά, το ΙΚ έχει μια δική του εσχατολογική ανάγνωση της Ιστορίας που είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη από τα γεγονότα του 20ού αιώνα στη Μέση Ανατολή.