Μονόδρομος

Θόρυβος και αλλοπρόσαλλες κραυγές από την Κυβέρνηση για το αδιέξοδο στο Eurogroup, στο οποίο αυτοεγκλωβίστηκε από υπερβολική αισιοδοξία ή/και παντελή έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας.

Τα δεδομένα ήταν γνωστά από το Eurogroup του Μαΐου 2016 και ουδείς γνωρίζει το γιατί  ο Τσίπρας πίστευε ότι εκείνη η απόφαση της Ευρωζώνης θα μπορούσε να αλλάξει τώρα τόσο ριζικά.
Όσοι διαβάζουν τον τοίχο αυτό, γνωρίζουν αυτά τα θέματα εδώ και πολλούς μήνες [για το χρέος εδώ και για το QE εδώ].

Από τον Σύριζα και μέλη της Κυβέρνησης ακούγονται άναρθρες κραυγές που μιλούν για “ρήξη”, “ανάκληση των μέτρων” και άλλα τέτοια δήθεν ηρωϊκά.

Η πραγματικότητα και τα δεδομένα λένε ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως όφελος για τη χώρα με τον να μην δεχθεί η Κυβέρνηση την πρόταση που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στο τραπέζι του Eurogroup. Mε βάση αυτήν την πρόταση η Ελλάδα κλείνει τη β' αξιολόγηση, παίρνει την επόμενη δόση και κλείνει συμφωνία με το ΔΝΤ. Δεν παίρνει τώρα τη ρύθμιση του χρέους και το QE, αλλά παίρνει τη δέσμευση να πραγματοποιηθεί η ρύθμιση του χρέους τον Αύγουστο του 2018 (14 μήνες από σήμερα).

Αν η Κυβέρνηση δεν δεχθεί την πρόταση που της προτείνεται, τότε δεν θα κλείσει η β' αξιολόγηση, δεν θα εισπραχθεί η δόση, θα κινδυνεύσει με χρεοκοπία στις 20 Ιουλίου την οποία μπορεί ίσως να γλυτώσει αν στερέψει πλήρως από μετρητά ολόκληρος ο δημόσιος τομέας, θα ενταθεί και θα κορυφωθεί η ανασφάλεια στην Οικονομία, θα καταρρεύσει το χρηματιστήριο, θα διακοπεί ξανά η πρόσβαση των Τραπεζών στην διατραπεζική αγορά, πιθανότατα θα αυστηροποιηθούν τα capital controls.

Σε πολιτικό επίπεδο θα έχει προκαλέσει πάλι μια κρίση στην Ευρωζώνη που θα λειτουργήσει αρνητικά στο όποιο goodwill έχει απομείνει στα κοινοβούλια της Ευρωζώνης να αποδεχθούν ρύθμιση του ελληνικού χρέους το καλοκαίρι του 2018. Στη Γερμανία δε, είναι πολύ πιθανό να υπάρξει τον Οκτώβριο συνασπισμός των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ με τους Ελεύθερους Δημοκράτες, οι οποίοι είναι εντελώς αρνητικοί και στις δανειοδοτήσεις κρατών από τον ESM αλλά και κατά οποιασδήποτε ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Το πολιτικό τοπίο δηλαδή στη Γερμανία το φθινόπωρο θα είναι πιθανότατα εχθρικό προς την Ελλάδα, αν δημιουργήσει τώρα τεχνητή κρίση στην Ευρωζώνη.

Όποιος μπορεί να δει κάποιο όφελος από ενδεχόμενη κρίση, ας το αναφέρει. Εγώ αδυνατώ να βρω οποιοδήποτε. Κάποιοι ίσως αναφέρουν ότι έτσι θα φύγει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα. Αυτήν τη στιγμή όμως το ΔΝΤ είναι σύμμαχος για το χρέος. Αν φύγει, η λύση που θα μας δοθεί τον Αύγουστο του 2018 θα είναι πολύ χειρότερη (ή και καμία) σε σχέση αυτή που θα μας δοθεί αν το ΔΝΤ συμμετέχει στο πρόγραμμα.

Επομένως, η μόνη εθνικά σώφρων λύση είναι να πάρει η Κυβέρνηση την πρόταση που υπάρχει, να κλείσει τη αξιολόγηση και να εισπράξει τη δόση. Οποιαδήποτε άλλη κίνηση θα ισοδυναμεί με αυτοτραυματισμό, που μπορεί να οδηγήσει και σε εθνική καταστροφή.

Το πολιτικό κόστος της μη υπαγωγής στο QE θα πρέπει να το αναλάβει η ίδια η Κυβέρνηση και ο Τσίπρας, διότι αυτός ήταν που εξέθρεψε αυτές τις υπερβολικές προσδοκίες για να πείσει την κοινή γνώμη και τους βουλευτές του να αποδεχθούν τα μέτρα.