Η συζήτηση για τη δραχμή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος ενός μέρους της
κοινωνίας που αρνείται να δει και να αποδεχθεί την πραγματικότητα.
Πρόκειται για τους ανθρώπους που μεγάλωσαν μέσα στη φούσκα του
κρατισμού και του προστατευτισμού και τους τρομάζει θανατερά η προοπτική
μιας ζωής σε συνθήκες απόλυτης δημοσιονομικής πειθαρχίας και διεθνούς
ανταγωνισμού.
Θυμίζουν λίγο τους νοσταλγούς της Σοβιετικής Ένωσης. "Τι καλά που περνούσαμε τότε. Είχαμε λίγα αλλά ζούσαμε ήρεμα και με προστασία".
Είναι πολύ δύσκολο να τους πείσεις ότι αυτός ο κόσμος κατέρρευσε, δεν
υπάρχει πια. Είναι σαν να πας στο Μέμφις και λες ότι ο Έλβις δεν ζει
πια.
Δεν υπάρχει όμως "επιστροφή στη δραχμή" διότι δεν υπάρχει πια η Ελλάδα της δραχμής. Αυτή χρεοκόπησε και μας άφησε χρόνους.
Αυτό που υπάρχει είναι μια χώρα σε μετεξέλιξη. Βίαιη μετεξέλιξη και σε
πολλές πλευρές άδικη. Αυτή όμως είναι η πορεία και πάνω σ' αυτήν την
πορεία πρέπει να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για αποκτήσουμε μια χώρα
για την οποία θα μπορούμε να είμαστε περήφανοι.
Τα άλλα είναι σαν τις γιορτές της χούντας στο Καλλιμάρμαρο για ένα ένδοξο παρελθόν που είναι 2000 χρόνια μακριά.
No comments:
Post a Comment