Ουγγαρία: Νίκη των εχθρών της δημοκρατίας

Το εκλογικό σχέδιο του Βίκτορ Όρμπαν πέτυχε απόλυτα στην Ουγγαρία: Πλειοψηφία 2/3 των εδρών στο Κοινοβούλιο και πλήρη εξουσία για εγκαθίδρυση προσωποπαγούς απολυταρχικού καθεστώτος.

Για να πετύχει αυτόν το στόχο ο Όρμπαν χρησιμοποίησε μεθοδικά και επιτυχημένα όλες τις μεθόδους που εμπεριέχονται στο εγχειρίδιο του έξυπνου σύγχρονου φασίστα: α) άψογη καταμέτρηση των ψήφων αλλά κραυγαλέα υπονόμευση των ίσης μεταχείρισης των κομμάτων στην προεκλογική περίοδο β) κυριαρχία στα μέσα επικοινωνίας, είτε με εξαγορές είτε με εκβιασμούς γ) εξαγορές τοπικών αρχόντων με χρήση κρατικών κονδυλίων δ) δημιουργία φιλικής κλίκας ολιγαρχών επιχειρηματιών μέσω κρατικών αναθέσεων ε) δαιμονοποίηση των πολιτικών αντιπάλων στ) δημιουργία εξωτερικών “εχθρών του έθνους”.

Η χθεσινή αναφοράτου κλιμακίου του ΟΑΣΕ που επέβλεψε τη διενέργεια των εκλογών είναι καταλυτική.

Το μέλλον της Ουγγαρίας από εδώ και πέρα βρίσκεται απολύτως στα χέρια του Όρμπαν και στο πόσο θα θελήσει να εξαντλήσει τα όρια των υπερεξουσιών που κατάφερε να κερδίσει. Ήδη στο κόμμα του συζητούνται πιθανές αναθεωρήσεις άρθρων του Συντάγματος που αν εγκριθούν θα μετατρέψουν την Ουγγαρία σε ημιδικτατορία. Για παράδειγμα, θα τεθούν εκτός νόμου όλες οι ΜΚΟ “που δεν επιτελούν εθνικό σκοπό”, όπου εθνικός σκοπός βλέπε τα συμφέροντα του Όρμπαν και του κόμματός του.

Κάποιοι βιάζονται να ρίξουν το φταίξιμο για την επικράτηση του Όρμπαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ως συνήθως). Η περίπτωση όμως της Ουγγαρίας (όπως και της Πολωνίας και εν μέρει και της Τσεχίας και Σλοβακία) δεν έχει καμία σχέση με τις περιπτώσεις Ευρωπαϊκών χωρών που φούντωσαν λαϊκιστικά και ακροδεξιά πολιτικά μορφώματα ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, της κρίσης της Ευρωζώνης και της μεταναστευτικής και προσφυγικής κρίσης και των πολιτικών που εφάρμοσε η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη. Η ουγγρική περίπτωση δεν είναι αποτέλεσμα αυτών των κρίσεων. Ο Όρμπαν εκλέγεται διαρκώς από τον Απρίλιο του 2010, όταν ακόμη δεν είχε ξεσπάσει η κρίση της Ευρωζώνης και πολύ πριν από την μεταναστευτική κρίση του 2015. Η Ουγγαρία μάλιστα δεν έχει μεταναστευτικό πρόβλημα. Είτε με τις σκληρές αποτρεπτικές μεθόδους είτε διότι δεν αποτελεί προορισμό για οικονομικούς λόγους, οι παράτυποι μετανάστες μόνο ως διερχόμενοι μπαίνουν στην Ουγγαρία. Το δε ακροδεξιό/λαϊκιστικό ρεύμα της Ουγγαρίας δεν είναι κάν αντιευρωπαϊκό. Ασκείται μεν κριτική στη ευρωπαϊκή διαχείριση των κρίσεων αλλά η κοινωνία της χώρας είναι πλειοψηφικάφιλοευρωπαϊκή. Και όχι μόνο αυτό, είναι και υπέρ του ευρώ, βλέπει με αισιοδοξία τις προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και νοιώθει εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς!

 

Ευρωβαρόμετρο, Νοέμβριος 2017

Άρα πρόκειται για ένα φαινόμενο που έχει τις ρίζες του στη σοβιετική εποχή και στην αντίληψη αυτών κοινωνιών για τις αξίες της Δημοκρατίας και το διαχωρισμό των εξουσιών. Γι αυτό και είναι πολύ δύσκολη η αντιμετώπιση αυτής της υποχώρησης των δημοκρατικών αξιών από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το άρθρο 7 είναι μια ατελέσφορη διαδικασία διότι απαιτεί ομοφωνία των υπολοίπων κρατών-μελών. Μόνο αν γίνει ταυτόχρονη καταγγελία κατά και των 4 χωρών του Βίζεγκραντ θα υπήρχε περίπτωση να περάσει. Δεν υπάρχει όμως καμία διάθεση στην Ευρώπη για ρήξη με τα ανατολικά κράτη-μέλη τη στιγμή που υπάρχει ακόμη η διαδικασία του Brexit όπου απαιτείται ομόνοια, ενώ συνεχίζεται και οξύνεται η σύγκρουση με τη Ρωσία και η Κίνα έχει ήδη μεγάλη παρουσία στις χώρες αυτές, την οποία σχεδιάζει να αυξήσει ακόμη περισσότερο.

Το καλύτερο που μπορεί να γίνει σε αυτήν τη συγκυρία είναι να υπάρξει προσπάθεια συγκράτησης του φαινομένου σε αυτό το τοπικό επίπεδο και αποφυγή εξάπλωσής του. Σε αυτό το πλαίσιο ήταν θετική η παρουσία χθες στη Βαρσοβία του αντιπροέδρου της Κομισιόν Φρανς Τίμερμανς και οι συνομιλίες με την πολωνική κυβέρνηση για τη διευθέτηση της κρίσης για το κράτος δικαίου και τη δικαιοσύνη στην Πολωνία.

fb