Το αμήχανο “πάρτι” της δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια έληξε χωρίς ιδιαίτερη επικοινωνιακή επιτυχία για την Κυβέρνηση και τώρα ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ενώπιον αμείλικτων πολιτικών και οικονομικών διλημμάτων ως προς την εκλογική του στρατηγική. Οι σοβαρές κυβερνητικές αστοχίες και ολιγωρίες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εκατόμβη θυμάτων στο Μάτι, όπως και η αναλγησία και το θέατρο, δεν μπορούν εύκολα να σβηστούν από τη συνείδηση της κοινωνίας με άλλο ένα πακέτο επιδοματικής παροχολογίας. Όπως όλα δείχνουν, ο Τσίπρας έχει να αντιμετωπίσει ένα υπόκωφο κύμα οργής από τους πολίτες, το οποίο είναι βέβαιο ότι θα αποτυπωθεί και στις πρώτες δημοσκοπήσεις που θα έρθουν στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Ο θρυλούμενος ανασχηματισμός και το πακέτο παροχολογίας και υποσχέσεων που θα ξεδιπλωθούν τις επόμενες μέρες και στην ομιλία στη ΔΕΘ αποτελούν μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια αποφυγής της εκλογικής συντριβής. Ακόμη και ο ανασχηματισμός όμως εμπεριέχει πολλά διλήμματα και αντικρουόμενες επιλογές που έχει φτάσει να αποτελεί γόρδιο δεσμό. Οποιαδήποτε μετακίνηση πρωτοκλασάτου Υπουργού θα ερμηνευθεί επικοινωνιακά ως αποτύπωση προσωπικής αποτυχίας και, εάν οι εκλογές διεξαχθούν εντός των επομένων μηνών, δεν θα υπάρχει επαρκής πολιτικός χρόνος για να καταγραφεί ένα ικανοποιητικό στίγμα στα νέα υπουργικά καθήκοντα. Υπό αυτές τις συνθήκες, ουδείς Υπουργός είναι διατεθειμένος να μετακινηθεί και πολλοί απειλούν με αποχώρηση από την Κυβέρνηση σε περίπτωση μετακίνησης.
Και η υπόθεση όμως της κατάργησης ή αναβολής των περικοπών στις συντάξεις, που έχει εξελιχθεί πλέον σε ιερό δισκοπότηρο για τον Σύριζα, είναι πολιτικά ένα δίκοπο μαχαίρι. Εάν η Κυβέρνηση προχωρήσει σε κατάργηση των περικοπών με μονομερή ενέργεια, τότε θα προκαλέσει ένα τσουνάμι διεθνών αντιδράσεων και από τους δανειστές και από τις αγορές, το οποίο θα κάψει σε πολύ μεγάλο βαθμό το αφήγημα της (δήθεν) αξιόπιστης ελληνικής Κυβέρνησης που τηρεί τις δεσμεύσεις της και μετατρέπει την Ελλάδα σε ελκυστικό επενδυτικό προορισμό. Εάν επιλεγεί απλά η αναβολή, οι διεθνείς αντιδράσεις μπορεί να είναι κάπως ηπιότερες αλλά ο Τσίπρας θα κατηγορηθεί δικαιολογημένα ότι προσπαθεί κυνικά να πετάξει την καυτή πατάτα στην επόμενη Κυβέρνηση. Εάν επιλεγεί η στρατηγική της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, υπάρχει η πιθανότητα να υπάρξει μια συμφωνία για ηπιότερες περικοπές, αλλά είναι αμφίβολο αν κάτι τέτοιο θα έχει κάποιο εκλογικό όφελος, αφού και πάλι θα πρόκειται για περικοπές. Το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο από το γεγονός ότι πολλά στελέχη του Σύριζα έχουν σηκώσει πολύ ψηλά τον πήχυ για αυτό το θέμα.
Σημαντικό όμως πρόβλημα υπάρχει και ως προς τις σχέσεις του Σύριζα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ιδίως εάν στις 30 Σεπτεμβρίου το δημοψήφισμα στα Σκόπια αποβεί υπέρ του Ναι. Το επόμενο διάστημα των τριών μηνών μέχρι την ολοκλήρωση ή μη της συνταγματικής αναθεώρησης στην ΠΓΔΜ θα αποτελεί μια συνεχή δοκιμασία της κυβερνητικής σταθερότητας των Συριζανελ, με δεδομένο ότι ο Πάνος Καμμένος έχει δεσμευθεί ότι θα ρίξει την Κυβέρνηση εάν η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ έρθει προς κύρωση στη Βουλή.
Όλα αυτά όμως τα διλήμματα και τα αδιέξοδα του Αλέξη Τσίπρα θα πρέπει κανείς να τα δει υπό το πρίσμα της εδραιωμένης πλέον αντίληψης στο Σύριζα ότι στις επόμενες εκλογές θα βρίσκονται στη δεύτερη θέση πίσω από την Νέα Δημοκρατία. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το όριο “αξιοπρεπούς ήττας” για την ηγεσία του Σύριζα βρίσκεται στο 20%, θεωρώντας ότι αυτό το ψυχολογικό όριο θα τους επιτρέψει να παραμείνουν στο πολιτικό προσκήνιο και να συνεχίσουν να ηγούνται στο χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Η κρίσιμη συνειδητοποίηση της επερχόμενης εκλογικής ήττας είναι και αυτή που οδηγεί το Σύριζα στην υιοθέτηση μιας αμυντικής στρατηγικής, που ως κύριο στόχο έχει την επικράτηση επί των όμορων πολιτικά αντιπάλων, αφενός του ΚινΑλ και αφετέρου της φιλοδραχμικής Αριστεράς των Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνη και Βαρουφάκη.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 'Φιλελεύθερος' στις 27 Αυγούστου 2018
No comments:
Post a Comment