Από τις πρώτες ώρες των δραματικών πυρκαγιών στην Αττική την αποφράδα 23η Ιουλίου, ένα στοιχείο ήταν κυρίαρχο στις κινήσεις της Κυβέρνησης: Πως θα προστατευθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Ολόκληρος ο επικοινωνιακός μηχανισμός της Κυβέρνησης, του Μαξίμου, του Σύριζα, των κρατικών, κομματικών και φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στην “επείγουσα επιστροφή” του Πρωθυπουργού από τη Βοσνία, τις πρώτες του δηλώσεις και το διάγγελμά του την επόμενη μέρα. Ακόμη και μετά την κενή ουσίας ανάληψη “πολιτικής ευθύνης” στο Υπουργικό Συμβούλιο της Παρασκευής, όλο το επικοινωνιακό και πολιτικό βάρος του κυβερνητικού συστήματος έπεσε πάνω στην προστασία του Τσίπρα.
Οι πληροφορίες όμως ότι ο Πρωθυπουργός είναι πολύ πιθανό να γνώριζε την ύπαρξη νεκρών κατά την περιβόητη νυκτερινή σύσκεψη στο συντονιστικό της Πυροσβεστικής, όπως και η άθλια σκηνοθετημένη επίσκεψη στο Μάτι τη Δευτέρα (μια εβδομάδα μετά την καταστροφή) έχουν αρχίσει να πλήττουν βαριά το προφίλ του ηγέτη του Σύριζα. Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν κατά πόσο ο ένοικος του Μαξίμου θα μπορέσει να αποκαταστήσει ένα μέρος της τρωθείσας αξιοπιστίας του και σε ποιό βαθμό η υπόθεση της πύρινης τραγωδίας έχει πλήξει τα ηγετικά του χαρακτηριστικά στα μάτια των ψηφοφόρων.
Οι επικοινωνιακές κινήσεις πανικού πάντως της Κυβέρνησης δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Η -στα όρια της γελοιότητας- δήλωση του Χριστόφορου Βερναρδάκη, ότι δεν πρέπει να γίνονται επιθέσεις στον Τσίπρα, διότι είναι “μόνο 44 ετών”, δείχνει ότι έχει στερέψει εντελώς η δεξαμενή των ιδεών για τη στήριξη του ειδώλου “Τσίπρας”. Επιστρατεύθηκε ακόμη και εκδότης που αρθρογράφησε πως για όλα φταίνε οι κομματάρχες Υπουργοί και πως ο μεγάλος τιμονιέρης Τσίπρας πρέπει να τους αντικαταστήσει με άλλους άξιους, εννοώντας προφανώς ότι εκεί τελειώνει η ευθύνη του Πρωθυπουργού. Λίγο μετά ήρθε αρχηγός αντιπολιτευόμενου -υποτίθεται- κόμματος, ζητώντας και αυτός απομάκρυνση Υπουργών, αποσιωπώντας τις ευθύνες του “ηγέτη Αλέξη” και αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας την πιθανότητα πτώσης της Κυβέρνησης.
Όλα αυτά είναι δείγματα ενός μηντιακού και πολιτικού συστήματος, το οποίο έχει διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό από το σύστημα διακυβέρνησης Τσίπρα, δείχνει όμως και ένα κόμμα που έχει πλέον καταντήσει μια θρησκευτική αίρεση που ζει και αναπνέει μόνο για τον Μεσσία της.
Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το άστρο και το πολιτικό ταλέντο ενός ανθρώπου που κατάφερε να πείσει με μια αριστοτεχνική οπερετική παράσταση ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Τώρα όμως που το φως του άστρου αυτού τρεμοσβήνει, φαίνονται δραματικά οι ρωγμές που έχει προκαλέσει στη ραχοκοκκαλιά βασικών θεσμών της Δημοκρατίας. Το μαρτυρικό “Μάτι” έμελε να έχει ένα συμβολικό όνομα: αποτέλεσε το μάτι της κοινωνίας πάνω στην πολιτική γύμνια του άλλοτε φέρελπι 44χρονου “αριστερού” ηγέτη.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 'Φιλελεύθερος' στις 1 Αυγούστου 2018
No comments:
Post a Comment