Η ιταλική κρίση, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκή κρίση πρώτου μεγέθους, βρήκε το ελληνικό ζήτημα σε μια πολύ λεπτή φάση. Σε ακριβώς 20 ημέρες στο Eurogroup θα πρέπει να αποφασιστεί το καθεστώς της δημοσιονομικής σταθερότητας και της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους για τα επόμενα 4 έως 5 χρόνια. Μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές εν μέσω σοβαρών ανησυχιών για τις αγορές ομολόγων της Ευρωζώνης θα είναι ένα πάρα πολύ επικίνδυνο ταξίδι που μοιάζει με απόπλου γερασμένου πλοίου από ασφαλές λιμάνι με καιρό 8 και 9 μπωφόρ.
Οι νέες αυτές συνθήκες στις διεθνείς αγορές καθιστούν το σχεδιασμό του μεταμνημονιακού καθεστώτος μια πάρα πολύ σοβαρή και εθνικά κρίσιμη εξίσωση. Πλέον, όλες οι παράμετροι της εξόδου (ύψος μαξιλαριού ρευστότητας, βαθμός ελάφρυνσης του χρέους, εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους, μεταμνημονιακή εποπτεία κ.ά.) αποκτούν πολύ μεγάλη βαρύτητα και απαιτούν πολύ σοβαρούς χειρισμούς και υπεύθυνες αποφάσεις. Παρ' όλες τις προσπάθειες της Κυβέρνησης τις τελευταίες ημέρες για χαμήλωμα του πήχυ ως προς την “καθαρή έξοδο”, δεν παύει να ισχύει ο μεγάλος κίνδυνος για τη χώρα η κυβέρνηση Τσίπρα να επιλέξει τη λύση που θα έχει το μικρότερο πολιτικό ρίσκο και θα εξυπηρετεί εκλογικούς σχεδιασμούς, παρά να επιλέξει μια λύση που θα εξασφαλίζει την ομαλή πορεία της χώρας μέσα σε ένα πολύ ασταθές οικονομικό περιβάλλον.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει η χώρα είναι εάν βγει χωρίς ικανά εφόδια από το Μνημόνιο και ξαφνικά βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα των αγορών, να μην υπάρχει η δυνατότητα για πολιτικούς λόγους να προσφύγουμε στον ESM για μια χρηματοδότηση ανάγκης. Με την Ιταλία να έχει αντι-ευρωπαϊκή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιό της, είναι πολύ αμφίβολο αν μπορεί να υπάρξει έγκριση για βοήθεια από τον ESM, τη στιγμή που η Ιταλία έχει καταστατική μειοψηφία στον Μηχανισμό και η θετική της ψήφος είναι απαραίτητη. Θα μπορούμε βέβαια να εγκριθεί βοήθεια και με μικρότερη πλειοψηφία στον ESM αλλά θα πρέπει να αποδεικνύεται συστημικός κίνδυνος για ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Υπό αυτές τις συνθήκες είναι λίαν επιθυμητή πλέον η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, καθώς θα δώσει μεγαλύτερες βάσεις στην οικονομική στήριξη της χώρα αλλά θα έδινε και πράσινο φως για τη βιωσιμότητα του χρέους. Παράλληλα, αποκτά πλέον νέο νόημα η εκδοχή της σύναψης μιας προληπτικής πιστωτικής γραμμής στον ESM, διότι θα έδινε για δυο χρόνια μια μεγάλη εξασφάλιση στην ομαλή πορεία της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, θα εξασφάλιζε άπλετη και φθηνή χρηματοδότηση για τις ελληνικές Τράπεζες και δεν θα κρεμόταν η χώρα από τη θετική ψήφο της Ιταλίας σε πιθανό μελλοντικό αίτημα.
Μπορεί λοιπόν η ευρω-ιταλική κρίση να ήρθε σε μη επιθυμητή στιγμή για την Ελλάδα αλλά το ευτύχημα είναι ότι δεν είναι ακόμη πολύ αργά για να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις για την ασφάλεια της χώρας.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 1/6/2018
No comments:
Post a Comment