Το άγος της εγχώριας τρομοκρατίας

Ιδιαίτερα σημαντικό κτύπημα στην εγχώρια τρομοκρατία επέφερε η Ελληνική Αστυνομία με την κατάσχεση του οπλοστασίου της τρομοκρατικής οργάνωσης “Επαναστατική Αυτοάμυνα” και τη σύλληψη πολλών υπόπτων που φέρονται να αποτελούν τον ηγετικό πυρήνα της. Η επιχείρηση αυτή της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας ανέδειξε έναν πολύ σοβαρό επιχειρησιακό σχεδιασμό από πλευράς των αρχών ασφαλείας, οι οποίες ενήργησαν πολύ μεθοδικά και με επαγγελματισμό διεθνούς επιπέδου. Πέρα όμως από τα εύσημα που θα πρέπει να αποδώσει κανείς στις αρχές ασφαλείας της χώρας, η αποκάλυψη του οπλοστασίου της οργάνωσης και η οργάνωσή καταδεικνύουν με εμφατικό τρόπο ότι η χώρα έχει υπαρκτό και πολύ σοβαρό πρόβλημα με την ακροαριστερή τρομοκρατία.

Όταν το 2002 εξαρθρώθηκε η περιβόητη τρομοκρατική οργάνωση “17 Νοέμβρη”, κάποιοι έσπευσαν να προδικάσουν το τέλος της εγχώριας ακροαριστερής τρομοκρατίας. Δεν πέρασαν όμως παρά ελάχιστοι μήνες και μια δεύτερη γενιά τρομοκρατών έκανε την εμφάνισή της, αρχικά με τη μορφή του “Επαναστατικού Αγώνα” και λίγο αργότερα με οργανώσεις όπως η “Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς” και η “Σέχτα Επαναστατών”. Και σε αυτές τις περιπτώσεις η Ελληνική Αστυνομία είχε σημαντικές επιτυχίες, καθώς κατάφερε να συλλάβει πολλά στελέχη και μέλη αυτών των οργανώσεων και να τις θέσει ουσιαστικά εκτός μάχης. Με την αποκάλυψη όμως της νέας οργάνωσης με την επωνυμία “Επαναστατική Αυτοάμυνα”, φαίνεται πλέον ότι η ακροαριστερή τρομοκρατία στην Ελλάδα αυτοτροφοδοτείται και αναπαράγεται διαρκώς.

Στην αναπαραγωγή της τρομοκρατίας συμβάλλουν μια σειρά από παράγοντες, όπως το ποινικό πλαίσιο που νομοθετήθηκε σταδιακά επί της διακυβέρνησης του Σύριζα, η έλλειψη φυλακών τύπου Γ' που έχει οδηγήσει σε πλήρη συγχρωτισμό των εγκλείστων τρομοκρατών μεταξύ τους αλλά και με σκληρούς ποινικούς, η στήριξη από μερίδα των μέσων ενημέρωσης αλλά και η διαχρονικά ανθεκτική κουλτούρα της “ένοπλης πάλης”, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι μέσα στα επόμενα 3 έως 4 χρόνια αναμένεται να αποφυλακιστούν όλα τα μέλη της “17 Νοέμβρη” που εκτίουν πολυετείς ποινές φυλάκισης. Ειδικό βάρος έχει η περίπτωση Δημήτρη Κουφοντίνα, του “εκτελεστικού αρχηγού” της άλλοτε πανίσχυρης οργάνωσης, ο οποίος έχει αναχθεί σε de facto ηγέτη ολόκληρου του αντιεξουσιαστικού χώρου. Η οριστική αποφυλάκιση του Κουφοντίνα είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει τις συνθήκες μιας άτυπης πολιτικής έκφρασης της ακροαριστερής τρομοκρατίας, γεγονός που θα της προσδώσει μεγαλύτερη επικοινωνιακή κάλυψη και αίγλη στους θιασώτες του συγκεκριμένου χώρου.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι φανερό ότι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας δεν μπορεί να γίνει μόνο με όρους επιχειρησιακούς και αστυνομικής καταστολής, καθώς όσοι τρομοκράτες και να συλλαμβάνονται, ενεργοποιούνται διπλάσιοι καινούργιοι. Είναι απαραίτητη η εκπόνιση μιας σοβαρής και ολοκληρωμένης μελέτης για τη ριζική αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και κυρίως την καταπολέμηση των αιτιών που τη γεννούν και των συνθηκών που της επιτρέπουν να αναγεννιέται. Για το σκοπό αυτό είναι σκόπιμη η συνεργασία και με ξένες υπηρεσίες ασφαλείας, και κυρίως τις αμερικανικές, οι οποίες έχουν πολύ σοβαρή τεχνογνωσία ως προς την ανάλυση των αιτιών του τρομοκρατικού φαινομένου.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 11 Νοεμβρίου 2019