Σε συνέχεια του άρθρου μου για τη Διάσκεψη του Βερολίνου.
Όσοι με διαβάζουν τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν ότι δεν μπορεί κανείς να με κατηγορήσει για αντιγερμανισμό. Το αντίθετο μάλιστα.
Έτσι μπορώ να πω χωρίς να παρεξηγηθώ ότι η αντιμετώπιση της Ελλάδας από τη Γερμανία στο θέμα της Λιβύης είναι αισχρή, κυνική και έως και εχθρική. Οι λόγοι αυτής της αντιμετώπισης είναι πολλοί.
Κατ' αρχάς, θεωρούν την Ελλάδα ανύπαρκτη και αναξιόπιστη σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτή η αξιολόγηση είναι σε ένα βαθμό άδικη, διότι τις περισσότερες φορές είμαστε όντως ανύπαρκτοι, αλλά τις λίγες φορές που η Ελλάδα ασχολήθηκε σοβαρά με ένα διεθνές ζήτημα, επέδειξε και σοβαρότητα και συνέπεια, και μάλιστα κάποιες φορές που η Γερμανία χρειάστηκε τη ψήφο μας σε διεθνείς οργανισμούς, εμείς σπεύσαμε να της την παράσχουμε.
Το δεύτερο, το οποίο είναι δυστυχώς δομικό, είναι ότι η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας θεωρεί συλλήβδην την πολιτική τάξη της Ελλάδας ως φθαρμένη, λαϊκιστική, διπρόσωπη και αφερέγγυα. Για να καταλάβετε την απελπισία τους, το 2014 πίστεψαν πραγματικά ότι η ελπίδα της Ελλάδας είναι ο Σύριζα.
Κανένας Έλληνας πολιτικός δεν έχει ειδικό βάρος στην Βερολίνο. Τώρα σιγά-σιγά χτίζει κάτι ο Μητσοτάκης αλλά ακόμη το γερμανικό κατεστημένο είναι λίαν επιφυλακτικό.
Τρίτον, το γεγονός ότι στην παρούσα χρονική συγκυρία έχουμε πολύ μικρά περιθώρια για να ασκήσουμε οποιαδήποτε πίεση στη γερμανική κυβέρνηση. Όπως γράφω και στο άρθρο μου, το ζήτημα της επικείμενης διαπραγμάτευσης για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μας στερεί τη δυνατότητα να πιέσουμε με αποτελεσματικό τρόπο.
Τέταρτον, και ίσως και σημαντικότερο, στο Βερολίνο είναι πολύ εκνευρισμένοι από τις πολύ στενές σχέσεις που έχει αναπτύξει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και την Κίνα. Με βάση την αντίληψη που έχουν ότι για εμάς ξεπέρασαν το 2010-2015 κάθε όριο βοήθειας και κοινοτικής αλληλεγγύης, θεωρούν τώρα ότι λίγο-πολύ "αλλού τρώμε, αλλού πίνουμε, αλλού πάμε και το δίνουμε".
Πέρα πάντως από τη ρεαλιστική δυσκολία που έχουμε να απαντήσουμε στη Γερμανία όπως αρμόζει για τη συμπεριφορά που μας επεφύλαξε, θεωρώ ότι σε ένα βαθμό η δυσαρέσκεια της Ελλάδας πρέπει να γίνει αισθητή. Εγώ στη θέση της κυβέρνησης θα έκανα δήλωση "Έλληνα κυβερνητικού αξιωματούχου" σε διεθνές πρακτορείο ειδήσεων, λέγοντας ότι η αντιμετώπιση της Γερμανίας ήταν "μη φιλική" προς την Ελλάδα και πως "σε κάποιο βαθμό δεν γίνεται να μην επηρεαστούν οι μεταξύ μας σχέσεις". Και μέχρι εκεί. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Διότι κάποτε θα πρέπει η Ελλάδα να γίνει υπολογίσιμη ξανά και να καταλάβουν κάποιοι ότι η ασέβεια έχει και κόστος.
ΥΓ: Οι Συριζαίοι καλό θα κάνουν να το βουλώσουν ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα. Πολύ μεγάλο μέρος της δυσμενούς εξέλιξης ως προς τη Λιβύη οφείλεται στη δική τους αδιαφορία, ολιγωρία, και εσφαλμένη ανάγνωση της κατάστασης.
No comments:
Post a Comment