Όσο περνούν οι ημέρες, τόσο αναδεικνύονται μικρά ή μεγάλα κενά στο αφήγημα για τη δήθεν άψογη ανταπόκριση της Κυβέρνησης στην επικά καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι. Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο ότι κατά την περίφημη κυβερνητική σύσκεψη το βράδυ της Δευτέρας η Κυβέρνηση γνώριζε ήδη ότι υπήρχαν πολλά θύματα και παρ' όλα αυτά εμφανίστηκαν σαν να πρόκειται για να μια σοβαρή μεν, αλλά διαχειρίσιμη πυρκαγιά. Το αλαλούμ δε από την ασυνεννοησία μεταξύ Πυροσβεστικής, ΓΓ Πολιτικής Προστασίας, ΕΛΑΣ, Περιφέρειας και Δήμων, αλλά και ο αδιευκρίνιστος ακόμη αριθμός των αγνοουμένων έχουν δημιουργήσει μια ζοφερή εικόνα για την ικανότητα της Κυβέρνησης να διαχειρίζεται σοβαρές καταστάσεις στη χώρα αλλά και τον ίδιο το βαθμό ειλικρίνειας και αξιοπιστίας του Πρωθυπουργού. Και μόνο το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την “πολιτική ευθύνη” για ένα γεγονός που οι Υπουργοί του ισχυρίζονται ότι αντιμετωπίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και πως “ψάχνουν για λάθη και δεν βρίσκουν”, αναδεικνύει την πλήρη σύγχυση που επικρατεί στο Μαξίμου γύρω από την πολιτική και την επικοινωνιακή αντιμετώπιση αυτής της γιγαντιαίας κρίσης. Ακόμη και τα διεθνή μέσα που στην πλειοψηφία τους αντιμετώπιζαν μέχρι σήμερα τον Αλέξη Τσίπρα με σχετική ανοχή ή ακόμη και συμπάθεια, άρχισαν να ασκούν σφοδρή κριτική για την έλλειψη πολιτικού θάρρους και υπευθυνότητας.
Χωρίς να μπορεί κανείς να καταλήξει σε άμεσα συμπεράσματα για το πόσο και αν θα κοστίσει στο Σύριζα και τον Τσίπρα η υπόθεση Μάτι, είναι φανερό ότι πολιτικά ο ένοικος του Μαξίμου βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και πλησιάζει σύντομα σε δραματικά αδιέξοδα. Είναι λίαν αμφίβολο έως και απίθανο πλέον να διοργανωθούν φιέστες για τη λήξη του Μνημονίου και η αρνητική δημοσιότητα θα συνεχίσει για πολύ καιρό να επικαλύπτει οποιαδήποτε επικοινωνιακή φωτοβολίδα του Μαξίμου. Ακόμη και αυτή η ομιλία του Τσίπρα στη ΔΕΘ θα δοθεί σε πολύ βαρύ κλίμα και είναι πολύ δύσκολο να έχει την εμβέλεια που ο ίδιος σχεδίαζε και επιθυμεί.
Με το τέλος του θέρους μπαίνουμε και επίσημα στους τελευταίους μήνες της κυβερνητικής θητείας, είτε αυτοί θα είναι 12, 9 ή και λιγότεροι. Το ερώτημα πλέον που τίθεται εκ των πραγμάτων είναι πως θα αντιδράσει το πληγωμένο αυτό πολιτικό θηρίο για να ξεφύγει από τη γωνία στην οποία έχει στριμωχτεί από δικά του πρωτίστως λάθη. Το σενάριο που λέει ότι η προσπάθεια θα επικεντρωθεί στην αποσιώπηση των αρνητικών συνεπειών της καταστροφής και την ανάδειξη των διαχρονικών ανισορροπιών (βλέπε άναρχη και αυθαίρετη δόμηση) είναι πολύ αμφίβολο ότι μπορεί να αποδόσει δημοσκοπικά και πολιτικά. Το άλλο σενάριο που προωθεί ο Πάνος Κάμμενος με δικαστικές υποθέσεις διαφθοράς τύπου Novartis, Noor-1 κλπ, μόνο ως ξαναζεσταμένο (και άνοστο) φαγητό μπορεί να συγκριθεί. Άρα το μόνο ίσως σενάριο που απομένει στον Τσίπρα είναι αυτό των μαζικών παροχών από τη ΔΕΘ. Για να το πούμε απλά, η μόνη του ελπίδα είναι να “τινάξει τη μπάνκα” και να εξαγγείλει ανάκληση των περικοπών στις συντάξεις μαζί με φορολογικές παροχές, επιδόματα κ.ά. Το σενάριο αυτό, σε πιο ήπια μορφή βέβαια, υπήρχε και πριν την αποφράδα 23 Ιουλίου και ορισμένοι Υπουργοί είχαν προαναγγείλει σκληρή διαπραγμάτευση με το Eurogroup για τις συντάξεις, και σε περίπτωση μη θετικής έκβασης, προκήρυξη εκλογών με σημαία το “όχι άλλη λιτότητα”.
Μια τέτοια εξέλιξη, όπως είναι ευνόητο, θα προκαλέσει νέα κρίση στις σχέσεις της χώρας με την Ευρωζώνη, πιθανότατα ανάκληση ή αναστολή των μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους και μεγάλη αναστάτωση στις αγορές ομολόγων, το Χρηματιστήριο και το ευρύτερο επενδυτικό κλίμα. Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν και πολλά για έναν πολιτικό που θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε μια εκλογική πανωλεθρία και την περιχαράκωση κάποιων τελευταίων αριστερών και “φιλολαϊκών” δυνάμεων. Σε αυτήν την περίπτωση, οι εκλογές θα πρέπει να αναμένονται στα τέλη του έτους ή τις αρχές του 2019, όταν θα έχει ξεκαθαρίσει και η πορεία του Σκοπιανού.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα 'Φιλελεύθερος' στις 30/7/2018
