Μια νέα πολύ σοβαρή διάσταση πήρε τις τελευταίες ημέρες η υπόθεση της Novartis με τη βαρυσήμαντη κατάθεση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Αγγελή στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής, η οποία εξετάζει τις κατηγορίες κατά του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Ο ανώτατος δικαστικός έδωσε μια λεπτομερέστατη κατάθεση στους βουλευτές, από την οποία προκύπτουν πολύ σοβαρά στοιχεία που ενισχύουν σημαντικά τις υπόνοιες ότι για την παραπομπή των πολιτικών προσώπων στη Δικαιοσύνη με κατηγορίες διαφθοράς και δωροδοκίας υπήρξε πολιτικό σχέδιο, το οποίο είχε την ενεργητική ή παθητική στήριξη του Αλέξη Τσίπρα.
Η κατάθεση του Ιωάννη Αγγελή έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς αποτελεί ουσιαστικά μια ραγδαία μεταστροφή στη στάση του ανώτατου δικαστικού, ο οποίος μέχρι και τα μέσα του 2018, ως αρμόδιος για την εποπτεία της Εισαγγελίας Διαφθοράς δεν είχε παρατηρήσει καμία παράβαση καθήκοντος εκ μέρους των δικαστικών Τουλουπάκη, Ντζούρα και Μανώλη όσον αφορά τις ποινικές διώξεις κατά των πολιτικών προσώπων από τη Νέα Δημοκρατία και το Κίνημα Αλλαγής. Είναι χαρακτηριστικό πως τον Μάιο 2018 ο κ. Αγγελής έθεσε στο αρχείο τις μηνύσεις που είχαν καταθέσει κατά των δικαστικών λειτουργών οι διωκόμενοι Αντώνης Σαμαράς, Δημήτρης Αβραμόπουλος και Ευάγγελος Βενιζέλος, με το σκεπτικό ότι οι τρεις δικαστικοί λειτουργοί “ουδεμία κατάχρηση εξουσίας ή οποιοδήποτε άλλο ποινικό αδίκημα διέπραξαν, κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης Novartis”. Έχει δε σημασία το γεγονός ότι ο κ. Αγγελής είχε τη στήριξη της προηγούμενης ηγεσίας του Αρείου Πάγου επί των ημερών της Βασιλικής Θάνου και της Ξένης Δημητρίου, των οποίων φέρεται να είχε την απόλυτη εμπιστοσύνη. Τον περασμένο Ιανουάριο όμως ο κ. Αγγελής παραιτήθηκε από τη θέση του εποπτεύοντος της Εισαγγελίας Διαφθοράς και η συνέχεια τους επόμενους μήνες ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα καθώς οι αποκαλύψεις του ανώτατου δικαστικού είναι πραγματικά συνταρακτικές.
Σύμφωνα λοιπόν με την τριήμερη κατάθεση του Ιωάννη Αγγελή, η άσκηση διώξεων κατά των πολιτικών προσώπων σε σχέση με την υπόθεση Novartis ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού, το οποίο εκπορεύθηκε ή είχε την έγκριση του Αλέξη Τσίπρα και το οποίο εκτελέστηκε από τον περίφημο “Ρασπούτιν”, ο οποίος σύμφωνα με τα συμφραζόμενα και τα υπονοούμενα του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ταυτίζεται με το πρόσωπο του κατηγορούμενου Δημήτρη Παπαγγελόπουλου. Σύμφωνα με μια από αυτές τις αναφορές, ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε από εισηγήσεις των στενών του συνεργατών Δημήτρη Τζανακόπουλου και Μιχάλη Καλογήρου πως η υπόθεση της ποινικής δίωξης πολιτικών αντιπάλων του Σύριζα θα οδηγούσε σε “καταστροφή”, αλλά επέλεξε να διατηρήσει την κ. Τουλουπάκη στη θέση της ακολουθώντας τη γραμμή του “Ρασπούτιν”, καθώς σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτού του σχεδίου ο Σύριζα θα ανέβαζε τα εκλογικά του ποσοστά τουλάχιστον κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες από την πολιτική εκμετάλλευση αυτής της υπόθεσης. Ο αντεισαγγελέας του ΑΠ προσκόμισε δε και έγγραφο του FBI, σύμφωνα με το οποίο οι έρευνες των αμερικανικών αρχών δεν βρήκαν σε κανένα σημείο αποδείξεις ή και ενδείξεις εμπλοκής Ελλήνων πολιτικών στην υπόθεση Novartis, ούτε και φάνηκε με κάποιο τρόπο ότι Έλληνες πολιτικοί επηρέασαν τη διαμόρφωση των τιμών των φαρμάκων στην Ελλάδα. Καταρρίπτεται δηλαδή ολόκληρο το αφήγημα του Σύριζα για το “μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού Κράτους” και άλλα τέτοια μεγαλόστομα που χρησιμοποιήθηκαν με σκοπό να σπιλωθούν στο σύνολό τους τα αστικά και φιλοευρωπαϊκά κόμματα και να εμφανιστεί ως ο Σύριζα ως ο μοναδικός πολιτικός φορέας που είναι άσπιλος και αμόλυντος και που θέλει να φέρει την κάθαρση στη χώρα.
Οι εξελίξεις αυτές δίνουν μια νέα πραγματική διάσταση στην υπόθεση της σκευωρίας και αγγίζουν πλέον ευθέως τον τέως Πρωθυπουργό, ως τον άνθρωπο που ενέκρινε ή ανέχθηκε σιωπηρά το σχέδιο παράνομων διώξεων των πολιτικών του αντιπάλων και αλλοίωσης ουσιαστικά του πολιτεύματος. Για αυτές τις σαφείς πλέον κατηγορίες θα χρειαστεί πλέον να λογοδοτήσει ο Αλέξης Τσίπρας και να δώσει τις ανάλογες εξηγήσεις. Διότι είναι ελάχιστα πιστευτό το πως κάποιος “Ρασπούτιν” είχε τεράστια ισχύ μέσα στην Κυβέρνηση και μπορούσε να εκβιάζει δικαστικούς λειτουργούς, ώστε να ασκούνται ποινικές διώξεις κατά πολιτικών προσώπων κατά το δοκούν, και μάλιστα με κατασκευασμένα κατηγορητήρια και αμφίβολης αξιοπιστίας μάρτυρες, εάν εάν υπήρχε κάποια σχετική εντολή ή ανοχή από τον επικεφαλής της Κυβέρνησης της χώρας.
Η υπόθεση όμως αυτή προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για τα κενά εξουσίας που υπάρχουν στη Δικαιοσύνη και τη δυνατότητα της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας να καθορίζει την ατζέντα της Δικαιοσύνης ανάλογα με τα πολιτικά και κομματικά της συμφέροντα. Πέρα λοιπόν από την απόλυτη ανάγκη διαλεύκανσης της ζοφερής υπόθεσης της σκευωρίας Novartis, προκύπτει ένα μείζον θέμα πραγματικής ενίσχυσης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και προστασίας της από πολιτικές και κυβερνητικές παρεμβάσεις. Είναι αδιανόητο για το πολίτευμα της χώρας να υπάρχει τρόπος αλλοίωσής του μέσα από μια πολιτικο-δικαστική συνωμοσία, την οποία καταστρώνουν αδίστακτοι πολιτικοί και επίορκοι δικαστικοί. Η δημοκρατία μπορεί να παραμένει ισχυρή στη χώρα μας αλλά οφείλουμε να κλείσουμε κάθε παράθυρο και τρύπα στους θεσμούς, που θα μπορούσαν στο μέλλον να την υπονομεύσουν ξανά.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε
στις 13 Δεκεμβρίου στην εφημερίδα
Φιλελεύθερος
