Alors, c’est la guerre

Σύσσωμη η αντιπολίτευση κατά της Κυβέρνησης για την υπόθεση της διαρροής συνομιλιών σταθμάρχη και μηχανοδηγού που επανέφερε σήμερα το Βήμα, και επικείμενη κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης στη Βουλή, πιθανότατα την Τρίτη.

Κυβέρνηση: Be my guest...

fb

Τα αδιέξοδα της αντιπολίτευσης

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πλέον παρελθόν και τα πολιτικά μηνύματα που έστειλαν οι ψηφοφόροι υπήρξαν ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένουν μεν πολιτικά κυρίαρχοι, αλλά η κοινωνία ζητά μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ταπεινότητα στην άσκηση της εξουσίας. Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, αποκόμισε πολύ μικρά ή μηδαμινά εκλογικά κέρδη και δεν φαίνεται ικανή να προκαλέσει σημαντική φθορά στη ΝΔ, ή πόσω μάλλον να αμφισβητήσει την πολιτική της ηγεμονία.

Ο Σύριζα βρίσκεται σε μια άνευ προηγουμένου εσωτερική περιδίνηση, ως συνέπεια αφενός του αμφιλεγόμενου και θολού πολιτικού λόγου του νέου του αρχηγού, αφετέρου δε του συγκρουσιακού τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει τις εσωκομματικές φωνές κριτικής ή αμφισβήτησής του. Η αποπομπή του Στέφανου Τζουμάκα, χωρίς να τηρηθούν ούτε καν συνοπτικές διαδικασίες εντός του κόμματος, προκάλεσε την οργή σημαντικών στελεχών της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και ήδη καταγράφονται οι πρώτες ηχηρές αποχωρήσεις.

Ο Στέλιος Κούλογλου ανακοίνωσε σήμερα το πρωί ότι αποχωρεί από την ευρωομάδα του Σύριζα, καταγγέλοντας σε ανοικτή επιστολή του τον Στέφανο Κασσελάκη μεταξύ άλλων για “κρυφή ατζέντα”, αντικαταστατικές πρακτικές, ιδεολογική παρεκτροπή και έλλειψη αντιπολίτευσης. Ο ευρωβουλευτής και δημοσιογράφος καταγγέλλει τον νέο Πρόεδρο του Σύριζα για αλλοίωση της ιδεολογικής ταυτότητας του κόμματος, καθώς “όποτε δίνεται ευκαιρία να διατυπωθούν οι προγραμματικές σας θέσεις βρίσκονται στους αντίποδες αυτών που υποστήριζε ο Σύριζα μέχρι τώρα”. Παράλληλα ο Στέλιος Κούλογλου κατηγορεί τον Στέφανο Κασσελάκη ότι έχει υποβαθμίσει τον Σύριζα σε αντικείμενο κουτσομπολιών στα πρωϊνάδικα με την επικοινωνιακή προώθηση της προσωπικής του ζωής.

Το ύφος και το περιεχόμενο των καταγγελιών του Στέλιου Κούλογλου και η αποχώρησή του από την ευρωομάδα του Σύριζα είναι βέβαιο ότι θα πυροδοτήσουν ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την επόμενη μεγάλη μάχη να αναμένεται να δοθεί στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος στις 11-12 Νοεμβρίου. Κανείς δεν είναι πλέον σε θέση να προβλέψει τις εξελίξεις στο κόμμα της (άλλοτε;) ριζοσπαστικής Αριστεράς, όμως είναι φανερό ότι η πρωτοφανής αυτή εσωκομματική κρίση δεν πρόκειται να λήξει ούτε σύντομα ούτε αναίμακτα. Η καταδρομικού τύπου επέλαση του εξ Αμερικής ορμώμενου “νεωτεριστή” έχει προκαλέσει μια υπαρξιακή κρίση ταυτότητας στο κόμμα, και πλέον όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Ακόμη και αυτό της διάλυσης.

Στην άλλη πλευρά της αντιπολίτευσης, η απρόσμενη νίκη του Χάρη Δούκα στο Δήμο Αθηναίων αναπτέρωσε μεν το ηθικό των οπαδών του ΠΑΣΟΚ, αλλά η δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου για “ένωση των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων” προκάλεσε ένα νέο κύκλο εσωστρέφειας γύρω από το ενδεχόμενο σύμπλευσης με τον Σύριζα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έσπευσε να αποκλείσει κάθε τέτοια συζήτηση, λέγοντας πως “οι παρασκηνιακές συμφωνίες κορυφής είναι ατελέσφορες και απωθητικές για τους πολίτες”. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όρισε μάλιστα και τον πήχυ των προσδοκιών για τις επόμενες εκλογές στην ήττα της Νέας Δημοκρατίας και τον εξωβελισμό της στην αντιπολίτευση.

Για να οδηγηθεί όμως η ΝΔ στην αντιπολίτευση θα πρέπει να συμβούν δυο τινά: Ή να κερδίσει τις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ επιτυγχάνοντας αυτοδυναμία, ή να συγκυβερνήσει με τον Σύριζα έχοντας όμως αναγκαστικά ξεπεράσει εκλογικά τη ΝΔ ώστε να πάρει το μπόνους των εδρών. Πόσο πιθανό όμως είναι μέσα στα επόμενα τρία χρόνια το ΠΑΣΟΚ υπό τον Νίκο Ανδρουλάκη να υπερτριπλασιάσει τα ποσοστά του και από το σημερινό 12%-13% να εκτοξευθεί στο 36% και να ξεπεράσει τη ΝΔ; Και πόσο πιθανό είναι η πλειοψηφία των πολιτών να προτιμήσουν για Πρωθυπουργό της χώρας τον Νίκο Ανδρουλάκη έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη; Υπό τις σημερινές συνθήκες, και παρόλη τη φθορά της κυβέρνησης, φαντάζει απίθανο το ενδεχόμενο να υπάρξει μια τόσο μεγάλη ανατροπή στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.

Ο εκλογικός νόμος και το μπόνους των εδρών θέτουν ουσιαστικά και τα όρια των προσδοκιών της αντιπολίτευσης. Υπό τις σημερινές τους ηγεσίες είναι πρακτικά μη πιθανό είτε ο Σύριζα είτε το ΠΑΣΟΚ να προσπεράσουν σε εκλογική δύναμη τη ΝΔ. Στο μόνο σενάριο που θα μπορούσε θεωρητικά να απειληθεί η ηγεμονία της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη θα ήταν η κάθοδος στις εκλογές του Σύριζα και του ΠΑΣΟΚ ως ενιαίο κόμμα για να έχουν δυνατότητα να πάρουν και το μπόνους. Κάτι τέτοιο όμως αποτελεί επιστημονική φαντασία και καταδεικνύει και το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται συνολικά η αντιπολίτευση σήμερα.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο iefimerida.gr

fb

Ο Μητσοτάκης και οι άλλοι

Όταν τον Ιανουάριο 2020 ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλαξε τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής του Αλέξη Τσίπρα και επανέφερε την ενισχυμένη αναλογική με ελάχιστο κατώφλι αυτοδυναμίας το 37,5%, κάποιοι έβλεπαν σενάρια πολιτικής αστάθειας στο τέλος της τετραετίας και συγκυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ. Εχθές όμως αποδείχθηκε ότι ο Μητσοτάκης κέρδισε το δύσκολο στοίχημα της αυτοδυναμίας, πετυχαίνοντας πλειοψηφία 8 εδρών, όσες ακριβώς είχε κερδίσει και στις εκλογές του 2019. Η Νέα Δημοκρατία αύξησε δε τα ποσοστά της σε σχέση με το 2019, ενώ ο Σύριζα υπέστη μια βαριά ήττα και υποχώρησε κατά σχεδόν 14 ποσοστιαίες μονάδες.

Η νίκη όμως της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι μόνο μια εμφατική εκλογική επικράτηση. Είναι μια νίκη του ορθολογισμού απέναντι στον λαϊκισμό, τη μισαλλοδοξία και τον τραμπισμό, και ήρθε ύστερα από μια τετραετία, η οποία δοκιμάστηκε από τέσσερεις πολύ σοβαρές κρίσεις. Την κρίση με την Τουρκία το 2020, την πανδημία, την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως του “μεσαίου χώρου” επανεπιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη της στον Μητσοτάκη ακριβώς για τον τρόπο που χειρίστηκε αυτές τις κρίσεις, πείθοντας την κοινωνία ότι είναι ο πλέον κατάλληλος από τους πολιτικούς αρχηγούς για να ηγηθεί της χώρας σε καιρούς μεγάλης διεθνούς αβεβαιότητας.

Νίκησε όμως και το κόμμα που είχε το μοναδικό συνεκτικό και σαφές πολιτικό μήνυμα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων, ενίσχυση του ΕΣΥ, περαιτέρω μείωση των φόρων, αποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού και εφαρμογή της αξιοκρατίας στον δημόσιο τομέα. Απλά πράγματα και κατανοητά, ακόμη και για τον παραδοσιακό ψηφοφόρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, ο οποίος ανέδειξε την ΝΔ πρώτο κόμμα σε ιστορικά αριστερόστροφες περιφέρειες όπως η Β' Πειραιά, η Δυτική Αττική και η Κρήτη. Σε αυτό βέβαια βοήθησε σε κρίσιμο βαθμό και μια εξαιρετική επικοινωνιακή καμπάνια και η υιοθέτηση νέων μέσων όπως το TikTok. Ειδικά τα βίντεο του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιεί κατά πλειοψηφία η νεολαία, έδειξαν έναν άνθρωπο γήινο, προσγειωμένο, απροσποίητο και με χιούμορ. Το TikTok εξαφάνισε πλήρως την εικόνα που είχε διαμορφώσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας για τον Μητσοτάκη, ως έναν ψυχρό και απρόσιτο τεχνοκράτη. Αυτό το outing φαίνεται πως βοήθησε και τον ίδιο τον αρχηγό της ΝΔ να νιώσει άνετα με την νέα αυτή εικόνα, διαμορφώνοντας πλέον μια αδιαμεσολάβητη σχέση με όλες τις αποχρώσεις της κοινωνίας. Σε αυτές τις εκλογές πλέον, ο “Κούλης” μετατράπηκε από “άνθρωπος των ελίτ” σε άνθρωπο του λαού.

Από την άλλη πλευρά υπήρχε ο Σύριζα και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίοι σε καμία στιγμή δεν μπόρεσαν να πείσουν ότι έχουν αλλάξει και πως μπορούν να αποτελέσουν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Μπορεί μεν η ιστορική πλέον τοποθέτηση του Γιώργου Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό να ήταν το πετραδάκι που επιτάχυνε την εκλογική κατολίσθηση του Σύριζα, όμως η επιλογή του Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του Σύριζα να χτίσουν το πολιτικό τους αφήγημα πάνω στο πόσο τέρας και Όρμπαν είναι ο Μητσοτάκης και το πόσο άθλια ήταν η κυβέρνηση της ΝΔ, αποδείχθηκε ολοκληρωτικά εσφαλμένη και ηττήθηκε με πάταγο. Στον Σύριζα δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να κατανοήσουν ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει αναχωρίσει ανεπιστρεπτί από την εποχή της οργής κατά των “μνημονιακών κυβερνήσεων” και πως πλέον το ζητούμενο είναι μια διακυβέρνηση που θα εξασφαλίζει σταθερότητα και ανάπτυξη, ακόμη και αν κάνει επιμέρους λάθη και παραλείψεις (βλέπε Τέμπη και παρακολουθήσεις).

Το ΠΑΣΟΚ (αυτο)περιορίστηκε στο ρόλο του “ΚΚΕ του Κέντρου”, καθώς έδειχνε με κάθε τρόπο ότι τα μόνα δύο πράγματα που ενδιέφεραν τον Νίκο Ανδρουλάκη ήταν αφενός να μην συγκυβερνήσει με τον “εφιάλτη” Μητσοτάκη και την επάρατη Δεξιά, και αφετέρου να κανιβαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον φθίνοντα Σύριζα, προσβλέποντας απλά στην αλλαγή πρωτοκαθεδρίας στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Τελικά δεν έχασε ιδιαίτερα από αυτή τη στρατηγική αλλά και δεν κατάφερε να καρπωθεί ιδιαίτερα οφέλη από την συρρίκνωση του Σύριζα. Αυτό που θα πρέπει κυρίως να προβληματίσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι πως η πλειοψηφία των πρώην ψηφοφόρων του Σύριζα που τον εγκαταλείπουν, δεν καταλήγουν ή επιστρέφουν στο ΠΑΣΟΚ αλλά οδηγούνται σε άλλα κόμματα της Αριστεράς όπως το ΚΚΕ και η Πλεύση Ελευθερίας.

Το ΚΚΕ κατάφερε να συγκαταλέγεται στους νικητές των εκλογών, αφού καταγράφηκε ως η μόνη αξιόπιστη αντικαπιταλιστική και αντιμνημονιακή δύναμη. Συγκέντρωσε βέβαια και πολλούς ρωσόφιλους, αντιαμερικανούς και αντιδυτικούς ψηφοφόρους, όπως επίσης βοηθήθηκε από την επικοινωνιακή δεινότητα του Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος παρότι είναι ένας δογματικός σταλινικός έχει καταφέρει να γίνει συμπαθής σε πολλούς ψηφοφόρους που δεν αντιλαμβάνονται ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα που έχει ως απώτερο σκοπό του την κατάλυση του πολιτεύματος.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος κατάφερε να διατηρήσει τις δυνάμεις του κόμματός του, παρότι είχε σκληρό ανταγωνισμό από το κόμμα ΝΙΚΗ και το κόμμα βιτρίνα του Ηλία Κασιδιάρη. Τον βοήθησε αρκετά η παρουσία του στο ντιμπέιτ και απέδειξε ότι ξέρει να επιβιώνει πολιτικά. Κατά τα άλλα, η είσοδος στη Βουλή του κόμματος ΝΙΚΗ των υπερορθόδοξων ζηλωτών αποτελεί μια ισχυρή και οδυνηρή υπενθύμιση για την ισχύ των παραθρησκευτικών οργανώσεων στη χώρα και το βαθμό διείσδυσης του ρωσικού παράγοντα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιδιώκει να γίνει μια Ελληνίδα Μαρίν Λεπέν και να προκαλεί συνεχή επικοινωνιακά σόου στη Βουλή με το γνωστό της ύφος. Ο τρόπος όμως που χειρίστηκε τις λίστες των υποψηφίων βουλευτών του κόμματός της έδειξαν ότι δεν είναι ακέραιη πολιτικός, όπως θέλει να εμφανίζεται. Από τον επόμενο Πρόεδρο της Βουλής και τον τρόπο που θα την αντιμετωπίσουν τα μέσα ενημέρωσης θα κριθεί το αν θα ενισχυθεί το πολιτικό της προφίλ ή θα γίνει ακόμη ένα κοινοβουλευτικό παρατράγουδο.

Το κόμμα-βιτρίνα Σπαρτιάτες αποτελούν το πλέον αρνητικό αποτέλεσμα των εκλογών. Ο καταδικασμένος εγκληματίας Ηλίας Κασιδιάρης κατάφερε να παρακάμψει όλες τις νομοθετικές ρυθμίσεις και να εισέλθει με τον γνωστό χρυσαυγίτικο τρόπο του στη Βουλή. Είναι πολύ πιθανό οι περίφημες τροπολογίες για τον αποκλεισμό του από τις εκλογές να ενδυνάμωσαν το αντισυστημικό του αφήγημα, αφού παρουσιάστηκε στο ακροδεξιό ακροατήριο ως ο έξυπνος ηγέτης που καταφέρνει να ξεπερνά τα εμπόδια που του βάζει το “διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα”.

Η παρουσία πολλών αντιδημοκρατικών και λαϊκιστικών κομμάτων στη Βουλή είναι ενοχλητική και από πολιτική και από αισθητική άποψη. Είναι όμως καλύτερο αυτά τα πολιτικά σχήματα να εμφανιστούν και να λειτουργήσουν εντός των θεσμών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, παρά στο περιθώριο. Η δυσάρεστη αυτή εξέλιξη αυξάνει όμως σημαντικά και τον βαθμό ευθύνης των δημοκρατικών κομμάτων του Κοινοβουλίου, τα οποία δεν έχουν πλέον καμία δικαιολογία να ψαρεύουν στα θολά νερά του λαϊκισμού και θα πρέπει να τραβήξουν μια κόκκινη γραμμή με τις αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Τη μεγαλύτερη ευθύνη βέβαια καλείται να αναλάβει η νέα Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία θα πρέπει με  έργα και όχι με λόγια να καταδείξει τις αρετές της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και τα απτά οφέλη της συμμετοχής της χώρας στους θεσμούς της Δύσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη μια ισχυρή εντολή για να τα κάνει όλα αυτά πράξη.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο iefimerida στις 23 Ιουνίου 2023.

fb

Ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης στο 7ο επεισόδιο του podcast ‛Λόγος’

Στο 7ο επεισόδιο του podcast ‛Λόγος’ στο Ελλάδα 24 είχαμε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση με τον βουλευτή της ΝΔ Κωνσταντίνο Κυρανάκη.

Ελληνοτουρκικά, μεταναστευτικό, identity politics, κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό έργο, οικονομία, φορολογία, εκλογές και μετεκλογικά σενάρια.

fb

Ο Χάρης Θεοχάρης στο 5ο επεισόδιο του podcast ‛Λόγος’

Στο 5ο επεισόδιο του podcast 'Λόγος' στον Ελλάδα 24 συζητάμε με τον βουλευτή και υπεύθυνο προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας Χάρη Θεοχάρη.

Για το προοδευτικό Κέντρο, για τα λάθη της Κυβέρνησης, για το πότε θα διεξαχθούν οι εκλογές, για τι θα κρίνει το αποτέλεσμά τους, για τα μετεκλογικά σενάρια, αλλά και για τος Ελληνοτουρκικές σχέσεις, την οικονομία και τους τρόπους αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού.

fb

Να στήσουν άγαλμα στον Παπαδημούλη

Από την Κυβέρνηση πάντως πρέπει να στήσουν άγαλμα στον Παπαδημούλη. Όταν οι αντίπαλοί σου διαχειρίζονται την ίδια τους την περιουσία με βάση τη φορολογική και επενδυτική σου πολιτική, τότε σημαίνει ότι έχεις κερδίσει το political argument.

fb

Κόκκινη κάρτα στον Ζαγοράκη

Ο Μητσοτάκης έδειξε κόκκινη κάρτα στον Ζαγοράκη.

Ο Θοδωρής θα παραμείνει εκτός αγώνων για το υπόλοιπο της σεζόν αλλά θα εισπράττει πλήρως το μισθό του διότι αυτό αποφάσισε η κερκίδα στην περίοδο των μετεγγραφών.

fb

Μέσα σε τρεις ημέρες διευθετήθηκαν δυο κομβικά θεσμικά και πολιτικά ζητήματα

Habemus legem electio.

Υπερψηφίστηκε στη Βουλή ο νέος εκλογικός νόμος με 163 ψήφους υπέρ και 121 κατά.

Μέσα σε τρεις ημέρες διευθετήθηκαν δυο κομβικά θεσμικά και πολιτικά ζητήματα. Ο πολιτικός ορίζοντας πλέον είναι ανοικτός.

fb

That's Greek politics

Το ρεπορτάζ μου από την Καρδίτσα λέει ότι τη μεταγραφή Πατέρα στην ΝΔ την κανόνισε ο Κώστας Τσιάρας, με βασικό στόχο να βγει πρώτος σε σταυρούς στην Καρδίτσα, μπροστά από τον ανθυποψηφιό του στη ΝΔ Γιώργο Κωτσό (ο οποίος πιάστηκε κώτσος).

Τελικά το deal πέτυχε ως προς τον Τσιάρα που ξεπέρασε τον Κωτσό κατά 344 σταυρούς (και κατέληξε και Υπουργός), αλλά την πάτησε τελικά ο Πατέρας.

That's Greek politics.

fb

To Documento και οι διαφημίσεις

Εάν η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έκοψε όντως την κρατική διαφήμιση στην καταπληκτική εφημερίδα Documento, γιατί δεν βάζουν τότε διαφήμιση εκεί οι εταιρείες του κ. Κόκκαλη, του κ. Καλογρίτσα, του κ. Σαββίδη και όλων των άλλων επιχειρηματιών που πιστεύουν στην αλήθεια και την αντικειμενική ενημέρωση;

fb

Οι άβολες αλήθειες του ΔΝΤ

To κλιμάκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που ήρθε στην Αθήνα για την 4η μεταμνημονιακή αξιολόγηση δημοσίευσε τα συμπεράσματά του για την πορεία της ελληνικής Οικονομίας, και αναφέρει κάποιες άβολες αλήθειες που προτιμάμε να αποφεύγουμε.

Aνάλυσή μου στο Kappa News.

Οι άβολες αλήθειες του ΔΝΤ

fb

Περί και πολιτικού πολιτισμού

Υπάρχει ένα θεματάκι με την ομαλή, πολιτισμένη και χαμογελαστή αλλαγή διοίκησης στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο απερχόμενος διευθυντής Μιχάλης Ψύλλος αποτέλεσε επί 4½ χρόνια το βασικό όργανο εκτέλεσης της μαύρης προπαγάνδας του συστήματος του Σύριζα. Συντόνιζε την παραπληροφόρηση του ελληνικού λαού, την κατασυκοφάντηση όσων αντιστάθηκαν στο καθεστώς και διέσπειρε εκατοντάδες ψευδείς ειδήσεις στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Τα σκοτεινά έργα και ημέρες αυτού του ανθρώπου θα έπρεπε να καταδειχθούν στο πανελλήνιο και όχι να δέχεται και χειραψίες σαν να μην συνέβη τίποτε το επιλήψιμο.

fb

Εγκαταλείπεται το εσφαλμένο προεκλογικό "για κάθε Ελληνόπουλο"

Μητσοτάκης: "2.000 ευρώ για κάθε νέο παιδί που γεννιέται στην πατρίδα μας".

Μπράβο. Εγκαταλείπεται το εσφαλμένο προεκλογικό "για κάθε Ελληνόπουλο".

fb

Αυτό δα έλειπε

Αυτό δα έλειπε, γερμανοτσολιάς να μην ξέρει γερμανικά.

fb

Πιες λίγο ξυδάκι

Ο Νικήτας ο Κακλαμάνης θα προτιμούσε για πρωθυπουργό το Δάνη το Τζαμτζή και διοικητή της ΤτΕ το Διονύση το Χιόνη.

Τα 'φερε όμως ανάποδα η ζωή και του 'λαχε ο Μητσοτάκης και ο Στουρνάρας.

Τι να κάνουμε Νικητάκο μου. Πιες λίγο ξυδάκι να κάνεις ωραίο κοκτέιλ με τη χολή σου.

fb

Ολόσωστες οι τροπολογίες, απαράδεκτη η διαδικασία

Οι τροπολογίες που κατέθεσε χθες ο Γιάννης Βρούτσης είναι ολόσωστες και αποκαθιστούν ένα μέρος της παράνοιας που νομοθέτησε ο Σύριζα το 2018-19.

Ο χρόνος και ο τρόπος που κατατέθηκαν οι τροπολογίες είναι απαράδεκτος. Καταστρατηγήθηκε άτσαλα η ρητή δέσμευση της Κυβέρνησης για καλή νομοθέτηση.

fb

Έχουν αριστερή "γραμμή" οι New York Times;

Τον Μαθιό τον Τσιμιτάκη τον γνωρίζουμε, όπως γνωρίζουμε και τι δουλειά έκανε τα τελευταία χρόνια. Και στους New York Times γνώριζαν ποιός είναι και τι δουλειά έκανε μέχρι πρόσφατα.

Το ότι βγάζουν πρωτοσέλιδο ένα άρθρο γνώμης του ανθρώπου που διηύθυνε τα social media του Τσίπρα τα τελευταία έξη χρόνια, χωρίς να αναφέρουν την ιδιότητά του αλλά μόνο το ότι είναι "Greek journalist" (ενώ στη ψηφιακή έκδοση το "διόρθωσαν" μετά από πολλές διαμαρτυρίες), δείχνει ότι υπάρχει ξεκάθαρη "γραμμή" στην ιστορική αυτή εφημερίδα.

Η δική μου ερμηνεία είναι πως πρόκειται για μια ηλίθια αποτύπωση του δόγματος "πας μη αριστερός ("liberal") = οπαδός του Τραμπισμού, άρα αντίπαλός μας". Μόνο που η άνοδος της "Δεξιάς" στην εξουσία στην Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με το ιδεολογικό δίπολο που κυριαρχεί στις ΗΠΑ, αλλά καμία επίσης σχέση με την πολιτικο-ιδεολογική αντιπαράθεση που υπάρχει στην Ευρώπη (σε πολύ μικρότερο βέβαια βαθμό πόλωσης από ότι στις ΗΠΑ).

Αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα όμως που έφερε στην εξουσία την ΝΔ και τον Μητσοτάκη είναι απολύτως αδιάφορη για τις συντακτικές ομάδες των απανταχού της γης ΜΜΕ που θεωρούν ότι αποτελούν την προμετωπίδα του αγώνα κατά του Τραμπισμού. Υπό αυτή την στρεβλή έννοια, ο Τζο Μπάιντεν θεωρείται εγγύτερος ιδεολογικά με τον Τσίπρα, παρά με τον Μητσοτάκη.

Εντάξει, και οι γάιδαροι πετάνε, εάν έτσι θέλεις να πιστεύεις.

fb

Το ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο για τα επιδόματα

Πέρα από το ιδεολογικοπολιτικό μέρος του ζητήματος, είναι σημαντικό θεωρώ να διευκρινίσουμε ότι με βάση νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Υπόθεση Gaygusuz εναντίον Αυστρίας, 1996), δεν επιτρέπεται η απονομή κοινωνικών επιδομάτων με κριτήριο την υπηκοότητα. Όσοι αλλοδαποί είναι μόνιμοι κάτοικοι της χώρας, έχουν τεκμηριωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα και φορολογούνται στη χώρα, έχουν τα ίδια δικαιώματα στα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας με τους πολίτες της χώρας.

fb

Μπορεί να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση για τα πλεονάσματα;

Όποιος είδε την ομιλία και τη συνέντευξη Τύπου του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης θα παρατήρησε ίσως μια πολύ κρίσιμη λεπτομέρεια του οικονομικού προγράμματος που προτείνει. Πρόκειται για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης με τους θεσμούς των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα των επομένων ετών. Πόσο ρεαλιστικός είναι όμως αυτός ο στόχος, δεδομένου ότι το μεσοπρόθεσμο και η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους εγκρίθηκαν από το Eurogroup μόλις πριν από τρεις μήνες μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις;

Ο προβληματισμός αυτός υπήρχε εδώ και αρκετούς μήνες στο επιτελείο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κάποιες προκαταρκτικές συζητήσεις έχουν ήδη γίνει με αξιωματούχους της Ευρωζώνης και στελέχη ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, χωρίς φυσικά να υπάρχει ακόμη κάτι το συγκεκριμένο. Η αίσθηση όμως που υπάρχει είναι πως εάν υπάρξει νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές και παρουσιαστεί στους εταίρους της Ευρωζώνης ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων, το κλίμα αναμένεται να είναι θετικό. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Ντάρα Μέρφυ σε ανύποπτο χρόνο τον περασμένο Μάιο, σύμφωνα με την οποία το ΕΛΚ θα βοηθήσει ουσιαστικά μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να διαπραγματευτεί χαμηλότερους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Άρα οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έγιναν εν κενώ, αν και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα υπάρξει θετική έκβαση.

Τι είναι όμως συγκεκριμένα αυτό στο οποίο αναφέρεται ο Μητσοτάκης; Στην κρίσιμη συνεδρίαση του Eurogroup της 22ας Ιουνίου οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης αποφάσισαν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να παράξει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ για τα έτη 2019, 2020, 2021 και 2022. Δεδομένου ότι ήδη βρισκόμαστε στη διαδικασία σύνταξης του προϋπολογισμού του 2019, ο οποίος θα κλειδώσει στις αρχές Νοεμβρίου, μιλάμε ουσιαστικά για τρία χρόνια: 2020, 2021 και 2022.

Είναι ενδιαφέρον το ότι ο αρχηγός της ΝΔ δεν δεσμεύθηκε για το πόσο χαμηλότερα μπορεί να είναι τα πλεονάσματα από το 3,5% που έχει συμφωνηθεί. Είναι λογικό να θεωρήσει κανείς ότι το δυνητικά καλύτερο αποτέλεσμα θα ήταν μείωση του στόχου στο 2,2% που είναι και το όριο για το 2023 και επέκεινα, όμως ακόμη και η ποσοστιαία μονάδα μείωση στο 2,5% θα ήταν μια σημαντική βελτίωση για τις δημοσιονομικές υποχρεώσεις της χώρας. Για παράδειγμα, αν ο στόχος κατέβει στο 2,5% θα δημιουργηθεί δημοσιονομικός χώρος περίπου 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για την εν λόγω τριετία. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, μια τέτοια αναπροσαρμογή θα μπορούσε να καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις φορολογικές ελαφρύνσεις που εξήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τα βασικά προβλήματα για την αποδοχή από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μιας τέτοιας αναπροσαρμογής για την Ελλάδα είναι δυο: α) ότι θα χρειαστεί αναπροσαρμογή και της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους, και είναι άγνωστο το κατά πόσο μια τέτοια αναπροσαρμογή στους στόχους των πλεονασμάτων επηρεάζει σε κρίσιμο βαθμό το προφίλ του χρέους (εδώ λείπει μια τέτοια μελέτη από την ΝΔ), και β) το πολιτικό κόστος σε κάποιες από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 18 Σεπτεμβρίου 2018

Ο Πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στη ΔΕΘ (15/9/2018) [φωτό: Νέα Δημοκρατία/Flickr]

Κρίσιμη ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο για το κράτος δικαίου στην Ουγγαρία

Σήμερα και αύριο διεξάγεται μια κοινοβουλευτική διαδικασία στην Ευρωβουλή, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική, έως και κρίσιμη για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη.

Στις 4μμ θα συζητηθεί το πόρισμα των ευρωβουλευτών που διερεύνησαν την κατάσταση με το κράτος δικαίου στην Ουγγαρία, τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης του Ορμπάν στη δικαιοσύνη και τις διώξεις των οργανώσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τα συμπεράσματα του πορίσματος είναι καταπέλτης για τον Ορμπάν, καθώς φαίνεται ένα συστηματικό σχέδιο κατάλυσης του κράτους δικαίου στο όνομα της "λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας" και της "προστασίας της χριστιανικής ταυτότητας" της Ουγγαρίας.

Ο Ορμπάν έχει μεταβεί στο Στρασβούργο και θα απαντήσει ο ίδιος στις κατηγορίες, παραθέτοντας τα γνωστά του επιχειρήματα.

Αύριο θα τεθεί σε ψηφοφορία το πόρισμα, το οποίο ζητά την ενεργοποίηση του Άρθρου 7 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, το οποίο προβλέπει την αναστολή των δικαιωμάτων ψήφου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενός κράτους-μέλους που παραβιάζει τις βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ψηφοφορία είναι κρίσιμη καθώς το ζήτημα έχει ήδη φέρει σε πολύ δύσκολη θέση το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στο οποίο ανήκει το κόμμα Fidesz του Ορμπάν. Η καθολική όμως στάση όλων των υπόλοιπων δημοκρατικών κομμάτων (Σοσιαλιστές, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι) έχει αναγκάσει πολλούς ευρωβουλευτές του ΕΛΚ να είναι έτοιμοι να ψηφίσουν υπέρ του πορίσματος και κατά του Ορμπάν. Ακόμη και το κόμμα του Αυστριακού πρωθυπουργού Κουρτς που διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τον Ορμπάν θα ψηφίσει εναντίον του.

Την ίδια στάση θα κρατήσουν σύμφωνα με πληροφορίες μου και οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ύστερα από απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αυτός που έχει πραγματικά βρεθεί σε δύσκολη θέση είναι ο Μάνφρεντ Βέμπερ που είναι ο πιο θερμός υποστηρικτής του Ορμπάν στο ΕΛΚ. Και αυτός όμως, προφανώς βλέποντας το τσουνάμι απέναντι, τα γύρισε σήμερα και είπε πως αν ο Ορμπάν στην ομιλία του δεν δηλώσει απερίφραστα την απόλυτη προσήλωσή του στις αρχές της ΕΕ και το κράτος δικαίου, "τότε τα πράγματα θα γίνουν δύσκολα για την Ουγγαρία".

fb