Μετά από τρεις ημέρες στο Παρίσι με
ακατάπαυστες συζητήσεις με Γάλλους πολιτικούς και δημοσιογράφους,
κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οδηγούμαστε σε 'Εποχή Φιγιόν'.
Εκτός
συγκλονιστικού απροοόπτου, ο πρώην Πρωθυπουργός της Γαλλίας και γνωστός
παλιότερα ως ο “Κύριος Τίποτε”, θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της
Γαλλίας.
Ο Φιγιόν κατάφερε δυο πράγματα:
- Κούρσεψε την ακροδεξιά ατζέντα της Λε Πεν, προσφέροντας μια αφήγηση
στη φοβική Δεξιά με την οποία ο “νοικοκυραίος” μπορεί να νοιώθει safe
και να μην χρειαστεί να ψηφίσει την (ομολογουμένως αντιπαθή) Λε Πεν
- Κέρδισε το αφήγημα του εκσυγχρονιστή αντικρατιστή, που “θα πατάξει το αδηφάγο Κράτος και τα θρασύτατα συνδικάτα”
Ο δε εσωκοματικός αγώνας της γαλλικής Δεξιάς μπορεί να χαρακτηριστεί
από πολύ καλός έως εξαιρετικός για τα μάτια ενός απολιτίκ θεατή: Πολλές
προτάσεις για τα καθημερινά θέματα που τον απασχολούν, ελάχιστη ή
καθόλου ιδεολογικοποίηση, γενικά κόσμιο ύφος και αέρας ιδεολογικής και
πολιτικής ηγεμονίας.
Οι Σοσιαλιστές από την πλευρά τους
βρίσκονται σε βαθειά ιδεολογική και στρατηγική κρίση αλλά και κρίση
προσώπων. Ο Ολάντ είναι στα τάρταρα της αξιοπιστίας των Γάλλων
ψηφοφόρων, του Βαλς μάλλον δεν θα του επιτραπεί να θέσει υποψηφιότητα
και ο Μελανσόν εξ αριστερών και ο Μακρόν εκ δεξιών κανιβαλίζουν τις
κεντροαριστερές ψήφους.
Στη Λε Πεν απομένει μόνο ένα χαρτί να παίξει: Το χαρτί του κρατισμού και του προστατευτισμού.
Αυτή είναι η τελευταία της ελπίδα, αν και νομίζω ότι στο δεύτερο γύρο
των εκλογών θα παίξουν σοβαρό ρόλο και τα κριτήρια της προσωπικότητας
των υποψηφίων.
Και εκεί είναι που η Λε Πεν χάνει κατά κράτος. Αν
εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι καλύπτει ένα πραγματικό πολιτικό κενό
για την πολιτική σκηνή της Γαλλίας, σε επίπεδο προσωπικότητας οι Γάλλοι
την σιχαίνονται και την έχουν σκυλοβαρεθεί. Είναι στο προσκήνιο πολλά
χρόνια, λέγοντας τα ίδια και τα ίδια και χύνοντας το ίδιο δηλητήριο.
Κούρασε. Αν αντί για τη Λε Πεν, ήταν υποψήφιος της Ακροδεξιάς μια νέα
φάτσα, ένας 35άρης πχ, θα ανησυχούσα πολύ περισσότερο.
Προχθές το
βράδυ συμμετείχα σε ένα debate στο France 24, με θέμα την εκλογή
Φιγιόν, τις διεργασίες στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και τις ανάγκες
μεταρρυθμίσεων της γαλλικής Οικονομίας.
H τοποθέτησή μου βασίστηκε
στην πεποίθησή μου, ότι πέρα από ζητήματα ασφάλειας και εθνικής
ταυτότητας για τα οποία μπορεί κανείς να έχει μικρές ή μεγάλες
αντιρρήσεις με τον Φιγιόν, η Γαλλία χρειάζεται σοβαρή μείωση της
φορολογίας και των παντός είδους αντιεπενδυτικών ρυθμίσεων ώστε να
μπορέσει να παραμείνει ανταγωνιστική στα επόμενα χρόνια που θα
καθοριστούν από έναν ανταγωνισμό φορολογικών συντελεστών ανάμεσα στη
Βρετανία, τον πυρήνα της Ευρωζώνης και πιθανότατα και τις ΗΠΑ.
No comments:
Post a Comment