Οι διαδικασίες τις οποίες επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας για να συμφωνήσει και εν τέλει να υπογράψει τη συμφωνία που έκλεισε με τον Ζόραν Ζάεφ καθιστούν πολιτικά επιβεβλημένη την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης.
Ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών διεξήγαγαν μια διαπραγμάτευση ερήμην της αντιπολίτευσης και του Κοινοβουλίου και ανακοίνωσε ότι θα υπογραφεί μια συμφωνία με την ΠΓΔΜ την Κυριακή ή τη Δευτέρα, το κείμενο της οποίας δεν ανακοινώνει. Το γεγονός δε ότι η συγκεκριμένη συμφωνία θα έχει την νομική μορφή της «διεθνούς συμφωνίας απλοποιημένης μορφής» δίνει το δικαίωμα στην Κυβέρνηση να μη φέρει καθόλου τη συμφωνία για έγκριση στη Βουλή. Πέρα δηλαδή από τις όποιες αντιρρήσεις ή συμφωνίες μπορεί να έχει κανείς για το περιεχόμενο της συμφωνίας, πρόκειται για μια κραυγαλέα περίπτωση περιφρόνησης των κανόνων της Δημοκρατίας και του πολιτεύματος. Τα πράγματα γίνονται ακόμη από το γεγονός ότι ο κυβερνητικός εταίρος του Σύριζα, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες διαφωνούν με τη συμφωνία και προαναγγέλουν ήδη ότι δεν θα την ψηφίσουν ακόμη και αν η συμφωνία εγκριθεί από τους πολίτες της ΠΓΔΜ στο επικείμενο δημοψήφισμα και η αντιπολίτευση του VMRO συναινέσει σε αναθεώρηση του Συντάγματος. Ξεκαθάρη δηλαδή δήλωση άρσης της δεδηλωμένης σε ένα μείζον ζήτημα εθνικής ασφαλείας και εξωτερικής πολιτικής.
Μια πρόταση δυσπιστίας θα αποτελούσε μια καθαρή δημοκρατική διαδικασία που θα αναδείκνυε εντός της εθνικής αντιπροσωπείας τις θέσεις των κομμάτων της συγκυβέρνησης και της αντιιπολίτευσης και θα έφερνε τον κάθε βουλευτή ενώπιον των ευθυνών του, καθώς ψήφος εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνησης θα αποτελέσει de facto εντολή προς τους Τσίπρα και Κοτζιά για να υπογράψουν τη συμφωνία και να δεσμεύσουν νομικά τη χώρα σε διεθνές επίπεδο.
Η συζήτηση στο Κοινοβούλιο θα βοηθούσε και τους Έλληνες πολίτες να κατανοήσουν τις πτυχές της υπόθεσης, παρά τον ξύλινο λόγο που αναμένεται να επικρατήσει. Έχει τεράστια σημασία για την ουσία της Δημοκρατίας και του πολιτεύματος, να κατανοεί πλήρως η κοινή γνώμη τα υπέρ και τα κατά μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας που ενδέχεται να δεσμεύσει τη χώρα για πολλές δεκαετίες, ίσως και αιώνες. Οι συνοπτικές διαδικασίες, οι τακτικές της μυστικής διπλωματίας και η παράκαμψη της Βουλής υπονομεύουν την ήδη βαριά πληγωμένη εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς και τους πολιτικούς.
Η Κυβέρνηση πιθανότατα δεν θα πέσει από μια πρόταση δυσπιστίας. Θα πληγεί όμως βαρύτατα η αξιοπιστία της μεθόδευσης που ακολούθηκε για να κλειστεί η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ και θα αναδειχθεί ο πολιτικός αμοραλισμός των ΑΝΕΛ. Τα κυνικά παιγνίδια του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου με ένα πολύ σοβαρό εθνικό ζήτημα πρέπει να έχουν βαρύ πολιτικό κόστος.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 14/6/2018
No comments:
Post a Comment