Τρεις εβδομάδες απέμειναν για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 28/29ης Ιουνίου και τα διάφορα στρατόπεδα των κρατών-μελών και των ευρωπαϊκών θεσμών ετοιμάζουν τα οπλοστάσιά τους για τη μεγάλη μάχη που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Ευρώπης για τα επόμενα χρόνια.
Η Σύνοδος αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει να αντιμετωπίσει αρκετά και μεγάλα θέματα, όπως η μετανάστευση και το προσφυγικό, ο προϋπολογισμός της ΕΕ για την επταετία 2021-2027, η ενίσχυση και η διεύρυνση των θεσμών της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και της Ευρωζώνης, η ασφάλεια και η άμυνα, η απασχόληση και η ανάπτυξη, οι προκλήσεις της ψηφιακής εποχής, η αντιμετώπιση της υποχώρησης του κράτους δικαίου σε κάποια κράτη-μέλη, οι σχέσεις με τη Ρωσία, ο εμπορικός πόλεμος με τις ΗΠΑ και η συμφωνία για την νέα σχέση με το Ηνωμένο Βασίλειο.
Παλαιότερα ο διαχωρισμός των στρατοπέδων στην ΕΕ ήταν σε γενικές γραμμές σαφής: οι πλούσιες χώρες από τη μια πλευρά και οι φτωχές από την άλλη, Βορράς έναντι Νότου. Πλέον όμως υπάρχει ένας πολυεπίπεδος διαχωρισμός που τέμνει οριζόντια και τον Βορρά και τον Νότο. Το μεταναστευτικό, η κρίση της Ευρωζώνης και η παγκοσμιοποίηση έχουν δημιουργήσει νέες συμμαχίες όπως είναι η λεγόμενη “Χανσεατική Λίγκα” των χωρών του ευρωπαϊκού Βορρά, η οποία όμως περιλαμβάνει και τα “φτωχά” μέλη της Βαλτικής και την Ιρλανδία και δεν περιέχει τη Γερμανία. Οι 4 του Βίζεγκραντ παραμένουν ενωμένοι στην εναντίωσή τους στο μεταναστευτικό και το προσφυγικό, όπως και σε νέες συμφωνίες διεθνούς εμπορίου. Ο Νότος έχει πλεόν δυο αλλαγές στη σύνθεσή του με την σοσιαλιστική ηγεσία του Σάντσεθ στην Ισπανία και τους λαϊκιστές του Κινήματος 5 Αστέρων και της Λέγκας στην Ιταλία. Και στο κέντρο βέβαια των ισορροπιών βρίσκονται η Γερμανία και η Γαλλία, με αρκετά διαφοροποιημένες όμως στοχεύσεις σε σχέση με το παρελθόν.
Υπάρχει μια γνωστή φράση που λέει ότι στα κρίσιμα Ευρωπαϊκά Σύμβούλια μπορεί να υπάρχει μεγάλη ένταση και συγκρούσεις αλλά πάντα στο τέλος προκύπτει ένας συμβιβασμός καθώς όλοι παίρνουν και κάτι που θέλουν. Αυτό φαίνεται ότι επαναληφθεί και στις 29, όταν οι 27 θα έχουν ολοκληρώσει τις κοπιώσεις διαπραγματεύσεις. Εξαίρεση ίσως αποτελέσει ο προϋπολογισμός, καθώς οι θέσεις των διαφόρων πλευρών απέχουν ακόμη αρκετά μεταξύ τους. Η πιο σημαντική μάλλν πτυχή θα είναι η έγκριση ή η απόρριψη του μοντέλου των “πολλαπλών ταχυτήτων”, καθώς θα επηρεάσει σε κοσμογονικό βαθμό τη μορφή που θα πάρει η Ευρώπη τις επόμενες δεκαετίες. Ένας Ευρωστρατός πχ από 10-15 “πρόθυμα” κράτη-μέλη θα αποτελούσε στην πράξη την πρώτη μορφή μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 6/6/2018
No comments:
Post a Comment