Τα ορόσημα της Ευρωπαϊκής Συνόδου της 28ης/29ης Ιουνίου και η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ βοήθησαν στην εντατικοποίηση των συνομιλιών για την επίλυση του Σκοπιανού αλλά κινδυνεύουν πλέον να αποτελέσουν μια επικίνδυνη αυτοπαγίδευση για την Ελλάδα. Είναι βέβαια αναμενόμενο για πολιτικούς να θέλουν να δείξουν στο εκλογικό σώμα ότι ανέλαβαν ένα δύσκολο έργο και το έφεραν σε πέρας, ακόμη και αν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι το καλύτερο για τα συμφέροντα της χώρας. Πόσω μάλλον για έναν πολιτικό σαν τον Αλέξη Τσίπρα που έχει αποδειξεί με εκκωφαντικό τρόπο τα τρία χρόνια που κυβερνά πως ο βασικός γνώμωνας των ενεργειών του είναι το προσωπικό του πολιτικό όφελος.
Το Σκοπιανό όμως είναι ένα ζήτημα που υπερβαίνει και τον Τσίπρα και τον Ζάεφ, καθώς αφορά τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της χώρας και την συνύπαρξη των δυο χωρών για τις επόμενες δεκαετίες, αν όχι αιώνες. Υπό αυτό το πρίσμα τα δυο ορόσημα των Συνόδων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν πρέπει επ' ουδενί να αποτελέσουν πρόφαση για την προώθηση μιας βιαστικής και πρόχειρης λύσης που δεν θα σταθεί σε βάθος χρόνου και θα υπονομεύσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των δυο χωρών και τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.
Η βασική πτυχή μιας καλής και βιώσιμης λύσης είναι μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό (πχ Βόρεια ή Άνω Μακεδονία) με εφαρμογή erga omnes, δηλαδή έναντι όλων, και στις διεθνείς σχέσεις αλλά και στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ. Για να εφαρμοστεί μια τέτοια λύση απαιτείται αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων κατόπιν απόφασης του Κοινοβουλίου με πλειοψηφία δυο τρίτων των εδρών. Άρα απαιτείται η έγκριση της συμφωνίας από τουλάχιστον 80 από τους 120 βουλευτές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο Ζάεφ ελέγχει μόνο 67 βουλευτές και η αντιπολίτευση του δεξιού εθνικιστικού κόμματος VMRO-DMPNE δηλώνει κάθετα αντίθετη σε λύση που θα προβλέπει αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της χώρας. Υπάρχουν βέβαια σοβαρές πιέσεις από ισχυρούς διεθνείς παράγοντες προς το VMRO-DMPNE για να αλλάξει τη στάση του αλλά θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο να συμβεί αυτό πριν τη διεξαγωγή νέων εκλογών.
Χωρίς απόφαση του Κοινοβουλίου της ΠΓΔΜ με πλειοψηφία δυο τρίτων θα ήταν βαρύτατο σφάλμα και ατόπημα για τον Τσίπρα να αποδεχθεί την εκκίνηση των διαδικασιών για την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ. Εάν η Ελλάδα αποδεχόταν μια τέτοια διαδικασία, θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβάλει στο μέλλον την αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ και ο διεθνής παράγοντας δεν θα έδειχνε κατανόηση στις ελληνικές αιτιάσεις. Η αναβολή για μερικούς μήνες της ενταξιακής διαδικασίας των Σκοπίων δεν θα είναι μια αρνητική εξέλιξη, εάν ο βασικός κορμός της συμφωνίας θα έχει αποκρυσταλλωθεί και θα απομένουν μόνο οι διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης. Η πορεία της γειτονικής χώρας προς τους δυτικούς θεσμούς δεν πρόκειται να ανατραπεί από μια αναγκαία δημοκρατική διαδικασία που θα θέσει την επίλυση του ζητήματος σε βιώσιμες βάσεις.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 11/6/2018
No comments:
Post a Comment