Το πρωί εκείνου του Σαββάτου αντί να με ξυπνήσει η γιαγιά μου για να πάω στο σχολείο, ξύπνησα από κάτι πρωτόγνωρους για μένα ήχους που ήταν ριπές πολυβόλων.
Τα ρολά παρέμεναν κλειστά στο σπίτι, σαν σε κατάσταση πολιορκίας.
Αυτή νομίζω ήταν και η πρώτη μου συνειδητοποίηση για το τι σημαίνει απώλεια ελευθερίας. Την Παρασκευή το βράδυ είχα δει τα λεωφορεία στη Φορμίωνος βαμμένα με συνθήματα. Ο παππούς μου εξήγησε ότι "οι φοιτητές έχουν ξεσηκωθεί". Το είχα βρει πολύ χαριτωμένο, κάτι σαν Απόκριες. Την άλλη μέρα το πρωί κατάλαβα ότι δεν ήταν καθόλου έτσι.
No comments:
Post a Comment