Τεράστιας σημασίας για το μέλλον και τους όρους του ελληνοτουρκικού παιγνίου με την ΑΟΖ είναι οι εξελίξεις στο εσωτερικό της Λιβύης, και σε πολιτικό αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο. Η βιασύνη και η προχειρότητα με την οποία κατασκευάστηκε το περίφημο “μνημόνιο συνεργασίας” και το οποίο υπέγραψαν ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο δοτός Πρωθυπουργός Φαγιέζ αλ-Σαράζ την περασμένη εβδομάδα στην Άγκυρα, οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην προέλαση του στρατού της Λιβύης προς το κέντρο της Τρίπολης.
Ελάχιστοι αναλυτές στην Ελλάδα είχαν προϊδεάσει την κοινή γνώμη ότι η λιβυκή σύγκρουση ανάμεσα σε κοσμικούς μουσουλμάνους με έδρα την Ανατολική Λιβύη και τους ισλαμιστές με έδρα την Τρίπολη και τη Μισράτα θα έχει ουσιαστική επίπτωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και σχεδόν κανένας πολιτικός παράγοντας δεν είχε υποψιαστεί το παραμικρό. Την όρεξη όμως της Τουρκίας στη Λιβύη την ανοίξαμε εμείς οι ίδιοι όταν το 2014 προκηρύξαμε ως χώρα διεθνή διαγωνισμό για την εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων νότια της Κρήτης, χωρίς όμως να έχουμε φροντίσει να οριοθετήσουμε την ελληνική ΑΟΖ έναντι της Λιβύης και της Αιγύπτου. Οι Τούρκοι είχαν καταγγείλει τότε τις ελληνικές ενέργειες και ο Ερντογάν είχε προειδοποιήσει ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει τον παραμερισμό της στην ενεργειακή εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Και αντί η Ελλάδα να επιδιώξει τη σύσφιγξη των σχέσεων με τη Βουλή της Λιβύης που έχει έδρα το Τομπρούκ, το οποίο κείται ακριβώς νότια της Κρήτης, επέτρεψε στην Τουρκία να ενισχύσει την ισλαμιστική κυβέρνηση της Τρίπολης.
Τα τελευταία όμως δυο χρόνια έχει εμπλακεί δυναμικά στον πόλεμο της Λιβύης και η Ρωσία, ενισχύοντας το λιβυκό στρατό με πολεμικό υλικό και την παρουσία χιλιάδων μισθοφόρων στρατιωτών στο πλευρό του στρατηγού Χάφταρ. Ο Λίβυος πολέμαρχος, ο οποίος έχει τη στήριξη της λιβυκής Βουλής, αλλά και των κυβερνήσεων της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, έχει εξαπολύσει εδώ και μήνες μια σκληρή επίθεση κατά της Τρίπολης, με σκοπό την τελική νίκη επί των ισλαμιστών. Η Τουρκία από τη μεριά της στέλνει διαρκώς πολεμικό υλικό σπάζοντας το διεθνές εμπάργκο και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έχει εγκαταστήσει βάση με drones τύπου Bayraktar στη Μισράτα.
Είναι λοιπόν φανερό πως η τελική έκβαση του πολέμου στη Λιβύη θα επηρεάσει σημαντικά την ισορροπία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφού μια πιθανή επικράτηση των δυνάμεων του λιβυκού στρατού και του στρατηγού Χάφταρ στην Τρίπολη θα καταργήσει στην πράξη κάθε συμφωνία ανάμεσα στην Άγκυρα και τον Σαράζ. Σε αυτό το πλαίσιο είναι κρίσιμο στρατηγικά για την Ελλάδα να απονομιμοποιηθεί πλήρως η κυβέρνηση της Τρίπολης και στο πλαίσιο αυτό είναι πολύ σημαντικές οι ενέργειες που έχει αναλάβει η αιγυπτιακή κυβέρνηση σε σχέση με τον Αραβικό Σύνδεσμο. Σύμφωνα με πληροφορίες από το Κάιρο υπάρχουν σοβαρές σκέψεις στις αραβικές χώρες να αποσύρουν την αναγνώρισή τους στον Σαράζ και την φιλοτουρκική ισλαμιστική κυβέρνησή του. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν φυσικά λίαν ευπρόσδεκτη από την Ελλάδα.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε
στις 11 Δεκεμβρίου στην εφημερίδα
Φιλελεύθερος
No comments:
Post a Comment