Δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα εάν ισχυριστεί κάποιος ότι η ελληνική Κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε από τη θρασύτατη κίνηση της Τουρκίας να συνάψει συμφωνία με την λιβυκή Κυβέρνηση της Τρίπολης για την αυθαίρετη οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων μεταξύ των δυο χωρών νότια της Κρήτης, της Καρπάθου και της Ρόδου. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας είχε λάβει σαφείς δεσμεύσεις από τον Λίβυο ομόλογό του ότι η Κυβέρνηση “Εθνικής Συμφωνίας” της Τρίπολης δεν θα προβεί σε καμία βεβιασμένη ενέργεια που θα ανατρέπει το status quo στη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κρήτης. Η ελληνική Κυβέρνηση μάλλον έκρινε επαρκείς τις εξηγήσεις του Λίβυου αξιωματούχου και δεν προέβη σε άλλες διπλωματικές ενέργειες. Στις 28 Νοεμβρίου όμως ο “Πρωθυπουργός” της Λιβύης και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν υπέγραψαν το περιβόητο “Μνημόνιο Συναντίληψης” και έκτοτε η Ελλάδα έχει εξαπολύσει έναν διπλωματικό αγώνα για να εξουδετερώσει τις επιπτώσεις αυτής της κίνησης.
Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες οι αντιδράσεις ήταν αρχικά πολύ ήπιες, έως και ανύπαρκτες. Μόνον η Γαλλία υπήρξε εξαρχής καταγγελτική απέναντι στην τουρκική κίνηση, ενώ σημαντική στήριξη ήρθε και από την Ουάσιγκτον, κυρίως από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η Μόσχα τάχθηκε επίσης κατά της συμφωνίας Ερντογάν-Σαράζ, κυρίως λόγω των συμφερόντων που έχει με τον Στρατηγό Χάφταρ και τη Βουλή της Λιβύης. Την περασμένη όμως εβδομάδα η ελληνική Κυβέρνηση επέδειξε ισχυρά αντανακλαστικά και ενημέρωσε λεπτομερώς όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για το περιεχόμενο της τουρκολιβυκής συμφωνίας και τους κινδύνους που αυτή δημιουργεί σε ολόκληρο το πλέγμα της ευρωπαϊκής ασφάλειας στη Μεσόγειο. Ιδιαίτερα σημαντικές δε και καίριες ήταν οι επιστολές που απέστειλε η Ελλάδα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και τον Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες. Είναι σαφές ότι το μόνο διεθνές όργανο το οποίο έχει την ισχύ να επιβάλλει όρους στην Τουρκία και τον Ερντογάν είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας, καθώς είναι και το μόνο αρμόδιο όργανο για τη μεσολάβηση και την επίλυση διεθνών κρίσεων. Και είναι απολύτως σωστή η κίνηση της Ελλάδας να τοποθετήσει τις παράνομες κινήσεις της Τουρκίας στο επίπεδο του ΣΑ του ΟΗΕ, καθώς αποτελεί μια πρόκληση κατά της διεθνούς ασφάλειας και όχι μια απλή διμερή διένεξη.
Η επόμενη ορθή κίνηση της ελληνικής Κυβέρνησης ήταν η ενεργοποίηση των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την ενημέρωση του αρμόδιου Αντιπροσώπου για την Εξωτερική Πολιτική Γιοζέπ Μπορέλ και του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών και Γενικών Υποθέσεων. Αποτέλεσμα αυτών των κινήσεων ήταν η συμπερίληψη στο προσχέδιο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που ξεκινά σήμερα το μεσημέρι στις Βρυξέλλες μιας παραγράφου όπου καταδικάζεται η συμφωνία Ερντογάν-Σαράζ και ξεκαθαρίζεται απερίφραστα ότι δεν έχει καμία νομική ισχύ, καθώς παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Παράλληλα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι συζητήσεις που διεξάγονται με τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας για εμπλοκή της Total και της Eni σε θαλάσσιες έρευνες στην ΑΟΖ Κρήτης, ώστε να λειτουργήσουν ως ασπίδα στις τουρκικές επιδιώξεις. Η Ευρώπη φαίνεται πως αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως πρέπει να θέσει κάποιες κόκκινες γραμμές απέναντι στον Ερντογάν και τις επιδιώξεις του, καθώς εκτός από τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, διακυβεύεται και η αξιοπιστία ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε
στις 12 Δεκεμβρίου στην εφημερίδα
Φιλελεύθερος
No comments:
Post a Comment