Τρικυμία στο Λιβυκό Πέλαγος

Η συνάντηση χθες του Τούρκου Προέδρου Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον αυτοαποκαλούμενο Πρωθυπουργό της Λιβύης Φαγιέζ αλ-Σαράζ είχε όλο το μεγαλόπρεπο τελετουργικό που επιφυλάσσει η τουρκική Προεδρία στους επίσημους προσκεκλημένους της. Κόκκινα χαλιά, τιμητικό άγημα, μεγαλόφωνες προσφωνήσεις κλπ. Όλα αυτά βέβαια ήταν απλά μια μικρή θεατρική παράσταση για να δοθεί μια επισημότητα στη συμβολική “υπογραφή” δυο μνημονίων συνεργασίας ανάμεσα στην Τουρκία και τη “Λιβύη”. Ένα μνηνόμιο αμυντικής συνεργασίας και ένα για τον καθορισμό των “θαλασσίων συνόρων” μεταξύ των δυο χωρών. Πρόκειται βέβαια για μια πράξη ευθείας αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Λιβυκό Πέλαγος και μια προσπάθεια της Τουρκίας να μπει σφήνα στην εκμετάλλευση των ενδεχόμενων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ Κρήτης.

Η εξέλιξη αυτή βέβαια δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία αλλά το αποτέλεσμα μιας προδιαγεγραμμένης πορείας δυο τουλάχιστον ετών, την οποία οι ελληνικές Κυβερνήσεις παρακολουθούν με χαρακτηριστική αδράνεια. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στις αρχές του 2011, λίγες ημέρες μετά το ξέσπασμα της εξέγερσης στην Τυνησία, το οποίο αποτέλεσε την αρχή της Αραβικής Άνοιξης, υπήρξε αντίστοιχη εξέγερση και στη Λιβύη, με επίκεντρο τη Βεγγάζη, και με σκοπό την ανατροπή του δικτάτορα Μουαμάρ αλ-Καντάφι, ο οποίος κυβερνούσε τη χώρα αυταρχικά από το 1969. Η εξέγερση έλαβε σύντομα μαζικά χαρακτηριστικά και εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις της χώρας. Παρακολουθώντας τότε από κοντά τις εξελίξεις, ζήτησα ακρόαση από αρμόδιο μέλος της Κυβέρνησης Παπανδρέου και στον οποίο εξέθεσα τις ανησυχίες μου για το μέλλον των ελληνικών συμφερόντων στη Λιβύη καθώς υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις ότι οι εξεγερμένοι θα επικρατούσαν και ανάμεσά τους κυριαρχούσαν ισλαμιστές αλλά και τζιχαντιστές. Η απάντηση που έλαβα με άφησε εμβρόντητο. “Μην ανησυχείς Γιάννη, κάτι αλήτες κλεφτρόνια είναι, θα κάνει μια χαψιά ο Καντάφι”. Η συνέχεια βέβαια είναι γνωστή και αυτός που έγινε μια χαψιά ήταν τελικά ο ίδιος ο Καντάφι και όχι οι ισλαμιστές.

Αμέσως σχεδόν μετά την κατάληψη της εξουσίας στη Λιβύη από τους εξεγερμένους της Αραβικής Άνοιξης, ξέσπασαν σφοδρές διαμάχες και αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους μετριοπαθείς επαναστάτες. Τον Ιούλιο του 2012 έγιναν τελικά ελεύθερες εκλογές με σκοπό την εκλογή μιας συντακτικής συνέλευσης, η οποία θα συνέτασσε το νέο Σύνταγμα της χώρας. Μετά από διάφορες αντεγκλήσεις που διήρκεσαν σχεδόν δυο χρόνια, το 2014 τελικά εκλέχθηκαν νέα μέλη του Κοινοβουλίου για να προχωρήσουν στη σύνταξη του Συντάγματος. Επειδή όμως στους ισλαμιστές και τις ένοπλες συμμορίες δεν άρεσε το αποτέλεσμα των εκλογών, διότι υπερτερούσαν σε αυτό οι κοσμικοί και συμπεριλαμβάνονταν και γυναίκες, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών και κατέλαβαν παράνομα την εξουσία στην πρωτεύουσα Τρίπολη, εκτοπίζοντας ουσιαστικά τη Βουλή των Αντιπροσώπων στο Τομπρούκ της Ανατολικής Λιβύης. Έκτοτε η Λιβύη είναι ουσιαστικά διχοτομημένη ανάμεσα στη διακυβέρνηση που ασκεί η Βουλή και την αυτοανακηρυγμένη “Κυβέρνηση” υπό τον αλ-Σαράζ με έδρα την Τρίπολη. Τον τελευταίο ένα χρόνο δε μαίνονται σκληρές μάχες ανάμεσα στους ισλαμιστές και τον στρατό, ο οποίος έχει τεθεί υπό τις διαταγές της Βουλής και του στρατηγού Καλίφα Χάφταρ. Την δήθεν Κυβέρνηση της Τρίπολης έχει αναγνωρίσει ο ΟΗΕ, μετά από πιέσεις της Βρετανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ υπό την Προεδρία Ομπάμα, και έχει την ένοπλη υποστήριξη της Τουρκίας, του Κατάρ και του Τσαντ. Τη δε Βουλή των Αντιπροσώπων και τον Χάφταρ υποστηρίζουν η Αίγυπτος, η Ρωσία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Εν μέσω αυτής τηες χαοτικής κατάστασης η Τουρκία βρήκε πρόσφορο έδαφος να εμπλακεί ενεργά στον πόλεμο της Λιβύης, με σκοπό αφενός να στηρίξει τους ισλαμιστές για να μετατρέψει τη Λιβύη σε ένα τουρκικό προτεκτοράτο εκμεταλλευόμενη και τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου της χώρας, και αφετέρου να αποτρέψει την συνομολόγηση θαλασσίων συνόρων ανάμεσα στη Λιβύη και την Ελλάδα και να ακυρώσει τα ελληνικά σχέδια για εκμετάλλευση των πολύ πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στο Λυβικό Πέλαγος.

Η ελληνική Κυβέρνηση αντέδρασε φραστικά στην προκλητική κίνηση του Ερντογάν με τον ψευδοπρωθυπουργό της Τρίπολης και ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας δήλωσε πως θα ενημερώσει σχετικά τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ενώ παράλληλα κάλεσε τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα για εξηγήσεις στο ΥπΕξ. Η ενημέρωση όμως του ΟΗΕ και οι διπλωματικές διαμαρτυρίες προφανώς και δεν αρκούν για να αποτρέψουν τη δημιουργία τετελεσμένων από την Τουρκία. Απαιτείται δραστική και άμεση αλλαγή πολιτικής στο ζήτημα της Λιβύης και άρνηση αναγνώρισης του ισλαμιστικού καθεστώτος της Τρίπολης και του ψευδοπρωθυπουργού. Παράλληλα θα πρέπει να συναφθούν άτυπες σχέσεις με λιβυκή Βουλή των Αντιπροσώπων στο Τομπρούκ σε απόλυτο συντονισμό με τον φυσικό σύμμαχο της Ελλάδας στην περιοχή την Αίγυπτο. Έστω και αυτήν τη στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό και στην Κυβέρνηση και στις υπηρεσίες του Υπουργείου Εξωτερικών πως η πολιτική της αδράνειας και της αποχής από την υπόθεση της Λιβύης έχει πλήξει -ίσως όχι ανεπανόρθωτα- ζωτικά εθνικά συμφέροντα. Ήρθε η ώρα η Ελλάδα να κατοχυρώσει τα συμφέροντά της στην περιοχή με όποιον τρόπο εκείνη κρίνει πρόσφορο.

Χάρτης που δημοσιεύθηκε στις 29/11/2019 στην εφημερίδα Yeni Safak και ο οποίος απεικονίζει τη χάραξη των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, όπως συμφωνήθηκε από τον Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Λιβύης Φαγιέζ αλ-Σαράζ

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 29 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Υπερασπιστές του φαύλου παρελθόντος

Τον νυν υπέρ πάντων αγώνα δίνουν οι συνδικαλιστές της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού για να αποτρέψουν τον εκσυγχρονισμό και τον εξορθολογισμό της πλέον κρίσιμης κρατικής επιχείρησης της χώρας. Προκειμένου να προασπίσουν τη μονιμότητα, που αποδεδειγμένα έχει προκαλέσει τεράστια βάρη στην επιχείρηση, απειλούν να ρίξουν τη χώρα στο σκοτάδι και το blackout. Πρόκειται όμως για απελπισμένες προσπάθειες ενός φαύλου παρελθόντος να διατηρήσει προνόμια που όχι μόνο έχουν ξεπεραστεί παγκοσμίως αλλά και που υπονομεύουν το ίδιο το ραγισμένο κλαδί, στο οποίο στηρίζονται. Λίγη μόνο σωφροσύνη εάν είχαν θα έβλεπαν ότι σε πλαίσιο πλέον ελεύθερου ανταγωνισμού και χωρίς το μονοπώλιο παραγωγής το οποίο θα χάσουν σύντομα, το μόνο που διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας τους είναι ο εκσυγχρονισμός της ΔΕΗ.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Στην Αλβανία η Ελλάδα επιδεικνύει πρωτοπορία

Υπερπολύτιμες αποδεικνύονται για την αντιμετώπιση της καταστρφοής από τον σεισμό στην Αλβανία οι εμπειρίες και οι γνώσεις του ελληνικού κλιμακίου της ΕΜΑΚ και του Καθηγητή Ευθύμιου Λέκκα, οι οποίοι συνδράμουν τις αλβανικές αρχές στη διάδωση των θυμάτων από τα χαλάσματα. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα έχει χτίσει τις τελευταίες δεκαετίες έναν τεράστιο πλούτο τεχνογνωσίας ως προς τα ζητήματα της διαχείρισης των σεισμών, σε βαθμό που να βρίσκεται πλέον κοντά στην διεθνή πρωτοπορία, κοντά στους κορυφαίους Ιάπωνας. Αυτός ο πλούτος γνώσεων και εμπειριών είναι ανάγκη να στηριχθεί και να ενισχυθεί και με προγράμματα ενημέρωσης της κοινωνίας και μαζικών ασκήσεων ετοιμότητας, καθώς σε αυτόν τον τομέα οι πολίτες εμπιστεύονται πλέον σε σημαντικό βαθμό τους επιστήμονες και τους ειδικούς.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι το 2020

Με ένα μήνα καθυστέρηση θα αναλάβουν τελικά τα καθήκοντά τους η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο νέος Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και οι εκκρεμότητες που θα παραλάβουν από τους προκατόχους τους είναι αρκετές και σημαντικές. Η επικείμενη αποχώρηση της Βρετανίας από την Ένωση, η συνεχιζόμενη και εντεινόμενη προσφυγική και μεταναστευτική κρίση, η ένταση στις εμπορικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η δυστοκία ανεύρεσης κοινού τόπου για το μέλλον της Ένωσης και οι τρόποι αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής των προκλήσεων της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αποτελούν ένα πολύ βαρύ φορτίο για την καινούργια Κομισιόν.

Δυο εβδομάδες απομένουν μόνο από τις βρετανικές εκλογές και όλες οι ενδείξεις κατατείνουν σε μια νίκη των Συντηρητικών και του Μπόρις Τζόνσον, η οποία είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε Brexit πολύ πριν από το τέλος της παράτασης της 31ης Ιανουαρίου, ακόμη και μέσα στα Χριστούγεννα όπως διατείνεται ο Βρετανός Πρωθυπουργός. Εάν οι εξελίξεις αποδειχθούν τόσο ραγδαίες, είναι βέβαιο πως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα δοκιμαστούν σε μεγάλο βαθμό, παρά το πολύ καλό επίπεδο προετοιμασίας στο οποίο έχουν φτάσει οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των κρατών-μελών. Είναι πάντως πολύ ενδιαφέρον το γεγονός πως οι βρετανικές εκλογές διεξάγονται την πρώτη μέρα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες και είναι σίγουρο ότι το πρωϊνό της 13ης Δεκεμβρίου θα αναλωθεί σχεδόν αποκλειστικά σε συζητήσεις και αναλύσεις για το αποτέλεσμα που θα έχουν βγάλει οι κάλπες στην απέναντι πλευρά της Μάγχης.

Και στο προσφυγικό ζήτημα όμως, η υπομονή πολλών κρατών-μελών έχει εξαντληθεί με την αδράνεια της Ένωσης ως προς τον διαμοιρασμό των αιτούντων άσυλο και το ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα των ασυνόδευτων παιδιών. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση με τις ροές στο Αιγαίο να είναι ασταμάτητες, ενώ το καθεστώς Ερντογάν εκβιάζει διαρκώς με “άνοιγμα της κάνουλας” και μονομερή αποχώρηση από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκία. Επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί λύση στη βάση των 27 κρατών-μελών λόγω της άθλιας στάσης των χωρών του Βίζεγκραντ, τα πράγματα πλέον οδηγούνται σε μια φόρμουλα στην οποία θα συμμετέχουν κάποιες “πρόθυμες” χώρες και έτσι θα οδηγηθούμε de facto στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων όπως φαινόταν εδώ και χρόνια.

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όμως έχει και η δυναμική που έχει φέρει στη συζήτηση για το μέλλον της Ένωσης η συνεχής και εν μέρει άκομψη πίεση την οποία ασκεί ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, είτε με το βέτο στη διεύρυνση στα Δυτικά Βαλκάνια, είτε με εμπρηστικές δηλώσεις για το ΝΑΤΟ, είτε με παρακινδυνευμένες πρωτοβουλίες προσέγγισης με τη Ρωσία. Η αφόρητη πίεση του Μακρόν φαίνεται πως προκαλεί τη μετακίνηση της Γερμανίας από τις μέχρι τώρα άκαμπτες θέσεις της και να συναινεί πλέον σε ζητήματα που θεωρούσε ταμπού, όπως η εγγύηση των καταθέσεων, ενώ συμφώνησε με τη Γαλλία την ανάγκη για μια “Συντακτική Διάσκεψη” διάρκειας δυο ετών, από την οποία επιδιώκεται να προκύψουν οι θεσμικές αλλαγές που χρειάζεται η Ένωση για να ανταπεξέλθει στο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό γεωπολιτικό περιβάλλον αλλά και στα θέματα του τρόπου λήψης των αποφάσεων.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Αχρείαστα φάλτσα

Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο το πως η Κυβέρνηση και το Μαξίμου άφησαν το ζήτημα του διορισμού των διοικητών των νοσοκομείων της χώρας να εξελιχθεί σε μια σοβαρή πολιτική και επικοινωνιακή ήττα. Δεν είναι εύκολο να πιστέψει κανείς ότι η Κυβέρνηση δεν είχε προβλέψει ότι η επιλογή εμφανώς ακατάλληλων προσώπων, όπως και προσώπων με πολύ στενή κομματική σχέση, δεν θα προκαλούσε έντονες αντιδράσεις. Και ναι μεν ο Σύριζα είναι ο τελευταίος που δικαιούται να ομιλεί για ευνοιοκρατικούς διορισμούς αλλά υπάρχει και η καλοπροαίρετη κοινωνία των πολιτών, η οποία έφερε εν τέλει και την πλειοψηφική νίκη στην ΝΔ και που παρακολουθεί αυτήν την ιστορία με απορία αλλά και με θυμό.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 27 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η πραγματική επιστροφή στην κανονικότητα

Δυο εξελίξεις του προηγούμενου 48ώρου δείχνουν ότι η χώρα σιγά αλλά σταθερά ανακτά την κανονικότητα ως μια κυρίαρχη οικονομικά και πολιτικά. Αρχικά ήταν η τελική πράξη της πρόωρης αποπληρωμής του ακριβού μέρους του δανείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ύψους 2,7 δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως είχε συμφωνηθεί τους προηγούμενους μήνες ανάμεσα στην ελληνική Κυβέρνηση και τους δανειστές. Το δεύτερο γεγονός, που ήταν ακόμη πιο σημαντικό, ήταν η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πως η Ελλάδα από 1ης Ιανουαρίου 2020 επανεντάσσεται στον κατάλογο των χωρών με «εμπορεύσιμους κινδύνους» για βραχυπρόθεσμη ασφάλιση εξαγωγικών πιστώσεων. Αυτό σημαίνει απλά ότι οι Έλληνες εξαγωγείς δεν θα χρειάζονται πλέον ειδικές κρατικές εγγυήσεις για να κλείσουν συμβόλαια με πελάτες του εξωτερικού.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 27 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η διπλωματία των σεισμών

Μια φυσική καταστροφή που έχει συγκλονίσει τη γειτονική βαλκανική χώρα γίνεται η αφορμή για την εμβάθυνση των ελληνοαλβανικών πολιτικών και διπλωματικών σχέσεων και τη σύσφιξη των σχέσεων των δυο λαών μετά από πολλά χρόνια εντάσεων, καχυποψίας, ακόμη και μισαλλοδοξίας. Ο σεισμός των 6.4 βαθμών Ρίχτερ που έπληξε χθες τη νύχτα τη Δυτική Αλβανία αποτελεί μια σοβαρή πρόκληση για τις αδύναμες κρατικές υπηρεσίες του αλβανικού κράτους και το μέγεθος των καταστροφών απαιτεί την αρωγή και τρίτων χωρών. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση επέδειξαν χθες εξαιρετικά αντανακλαστικά και πολιτική διορατικότητα με την ιδιαίτερα άμεση προσφορά βοήθειας προς την αλβανική κυβέρνηση μετά από την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αλβανό Πρωθυπουργό Έντι Ράμα.

Το κλιμάκιο της ΕΜΑΚ που έφτασε στην αλβανική πρωτεύουσα σήμερα το μεσημέρι ήταν το πρώτο κλιμάκιο διασωστών από τρίτη χώρα που έφτασε στην Αλβανία και η κίνηση αυτή, πέρα από την πολύ σημαντική ανθρωπιστική της διάσταση, φέρει και ένα εξαιρετικά σημαντικό πολιτικό μήνυμα που ακούγεται σε ολόκληρη την νοτιοανατολική Ευρώπη: Η Ελλάδα επανέρχεται στο φυσικό της ρόλο που είναι αυτός της ηγετικής δύναμης για την περιοχή, χωρίς διακρατικές αντιπαραθέσεις αλλά με μοναδικό γνώμονα την ευημερία και την πρόοδο όλων των κρατών της περιοχής.

Κάποιοι θυμούνται ακόμη τον ιδιαίτερα θετικό ρόλο που έπαιξε η βοήθεια που προσέφερε η Ελλάδα στην Τουρκία το 1999, όταν ένας καταστροφικός σεισμός μεγέθους 7,6 βαθμών Ρίχτερ έπληξε τη θάλασσα του Μαρμαρά και τις γύρω περιοχές με αποτέλεσμα 17.000 νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες τραυματίες. Η βαθιά ανθρώπινη κινητοποίηση τότε της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους με την αποστολή διασωστών της ΕΜΑΚ αλλά και πολύ μεγάλων ποσοτήτων ανθρωπιστικής βοήθειας συγκλόνισε την τουρκική κοινωνία και αποτέλεσε την αφορμή για μια, σύντομη δυστυχώς, περίοδο εκτόνωσης της έντασης μεταξύ των δυο χωρών και θεμελίωσης ενός διαλόγου που έδειχνε τότε ότι μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και οριστική διευθέτηση και φιλία. Θα μπορούσε να πει ότι η πορεία που άνοιξε ο Εγκέλαδος το 1999 το έκλεισε το ατυχές δημοψήφισμα στην Κύπρο το 2004, αλλά αυτά είναι ζητήματα που θα τα κρίνει η Ιστορία.

Στην τωρινή συγκυρία στα Δυτικά Βαλκάνια, η Ελλάδα είχε ήδη εγκαινιάσει εδώ και μερικές εβδομάδες μια νέα πολιτική προσέγγιση απέναντι στην Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία, η οποία προέβλεπε την ένθερμη υποστήριξη της ευρωπαϊκής σύγκλισης των δυο γειτονικών χωρών και την επανατοποθέτηση της χώρας μας ως ηγέτιδας δύναμης στην περιοχή. Ο καταστροφικός σεισμός στην Αλβανία δίνει την αφορμή να δείξει έμπρακτα η Ελλάδα ότι όντως θέλει και μπορεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια αξιοποιώντας τη σημαντική εμπειρία της στην αντιμετώπιση των σεισμών και δεν είναι τυχαίο ότι στην Αλβανία μετέβη και ο Πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας Ευθύμιος Λέκκας. Σημαντικό ρόλο επίσης θα παίξει και η αναμενόμενη βοήθεια από μη κυβερνητικές οργανώσεις και την κοινωνία των πολιτών. Διότι είναι απολύτως σίγουρο ότι η ενδεχόμενη βελτίωση των πολιτικών και διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στις δυο χώρες θα βοηθήσει σημαντικά και στην επίλυση των χρόνιων διμερών προβλημάτων και θα εμπεδώσει το αίσθημα στην περιοχή ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που εξάγει ειρήνη και πρόοδο.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 27 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η δοκιμή των S-400 στην Άγκυρα

“Επιτυχημένη” χαρακτήρισαν τουρκικές στρατιωτικές πηγές την πρώτη δοκιμή του αντιαεροπορικού συστήματος S-400 από την τουρκική αεροπορία πάνω από την Άγκυρα. Τουρκικά μαχητικά F-16 πραγματοποίησαν πτήσεις σε χαμηλό και μεγάλο ύψος για να δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητα του ρωσικού συστήματος. Έγινε δηλαδή η δοκιμή ενός ρωσικού συστήματος ενάντια σε μαχητικά του ΝΑΤΟ, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Αυτό δε που έχει πολύ ενδιαφέρον είναι το ότι η δοκιμή έγινε πολύ κοντά στο προεδρικό μέγαρο της Τουρκίας όπου εδρεύει ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, γεγονός που ενισχύει τις υποψίες ότι η προμήθεια του αμφιλεγόμενου οπλικού συστήματος έγινε από τον Τούρκο Πρόεδρο πρωτίστως για την προσωπική του ασφάλεια.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 26 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Ο άνθρωπος που όρθωσε ανάστημα στον Τραμπ

Από όλα τα μέλη της Κυβέρνησης Τραμπ που διαφώνησαν κατά καιρούς με τις επιλογές του Αμερικανού Προέδρου η περίπτωση του Υπουργού Ναυτικού Ρίτσαρντ Σπένσερ ξεχωρίζει ιδιαίτερα για την ηθική στάση και το σθένος που επέδειξε σε ένα δευτερεύον ζήτημα, το οποίο όμως φέρει ένα πολύ σημαντικό ηθικό φορτίο. Ο πρώην πλέον Υπουργός διαφώνησε κάθετα με την απόφαση του Τραμπ να δώσει χάρη σε έναν πεζοναύτη των ειδικών δυνάμεων, ο οποίος κατηγορείται ότι εκτέλεσε εν ψυχρώ έναν αιχμάλωτο τζιχαντιστή στο Ιράκ. Ο Σπένσερ επέμενε ότι ο κατηγορούμενος πεζοναύτης έπρεπε να δικαστεί και ενδεχομένως να τιμωρηθεί εάν όντως διέπραξε το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται ώστε να μην διασαλευθεί η έννοια του κράτους δικαίου στο αμερικανικό στράτευμα.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 26 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Συνταγματική αναθεώρηση: Ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα

Ολοκληρώθηκε χθες η πιο σημαντική ίσως θεσμική διαδικασία που προβλέπεται για το Κοινοβούλιο της χώρας: η αναθεώρηση άρθρων και διατάξεων του θεμελιώδη χάρτη της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η συνταγματική αναθεώρηση του 2019, μια σπάνια δημοκρατική διαδικασία, θα μείνει στην ιστορία του πολιτεύματος της χώρας κυρίως για την αναθεώρηση του Άρθρου 32, το οποίο περιγράφει τη διαδικασία ανάδειξης του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σημαντικές αλλαγές επίσης γίνονται στο Άρθρο 62, με τις οποίες περιορίζεται ο θεσμός της βουλευτικής ασυλίας μόνο στα καθήκοντα που σχετίζονται με τη βουλευτική ιδιότητα, όπως και στο περιβόητο Άρθρο 86 “περί ευθύνης Υπουργών” με την κατάργηση της σύντομης αποσβεστικής προθεσμίας. Συμβολικής περισσότερο σημασίας είναι η υπερψήφιση της διάταξης για την ψήφο των κατοίκων εξωτερικού στο Άρθρο 51, ενώ σημαντική θα αποδειχθεί και η αναθεώρηση του Άρθρου 101, όσον αφορά την απαιτούμενη πλειοψηφία για τη σύνθεση της διοίκησης των Ανεξάρτητων Αρχών.

Η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια πρόωρων εκλογών αποτελεί μια πολύ σημαντική διόρθωση μιας διάταξης που ορίστηκε καλοπροαίρετα από τον συνταγματικό νομοθέτη το 1975, ώστε να αποτελεί έναν μοχλό πίεσης προς τα κόμματα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση. Η διάταξη αυτή όμως καταστρατηγήθηκε τρεις φορές στα χρόνια της μεταπολίτευσης για κομματικές σκοπιμότητες, με την δε τελευταία φορά το 2014 να παραμένει ως όνειδος στην πολιτική ιστορία του τόπου. Αποτελεί δε ένα είδος ειρωνείας της ιστορίας, το γεγονός ότι ο Σύριζα που χρησιμοποίησε τη δυνατότητα διάλυσης της Βουλής λόγω μη ύπαρξης πλειοψηφίας 3/5 για την εκλογή ΠτΔ, να είναι εκείνο που από αβλεψία ή αφέλεια πρότεινε την αναθεώρηση του συγκεκριμένου Άρθρου του Συντάγματος. Αν και η νέα ρύθμιση που προβλέπει ανάδειξη νέου ΠτΔ έστω και με σχετική πλειοψηφία να μην είναι η καλύτερη δυνατή για το κύρος του θεσμού, εν τούτοις απαλλάσσει επιτέλους τη πολιτική ζωή του τόπου από τη δυνατότητα αδίστακτων ηγετών της εκάστοτε αντιπολίτευσης να διαταράσσουν την ομαλή διακυβέρνηση του τόπου εντός της συνταγματικά προβλεπόμενης τετραετούς θητείας της Κυβέρνησης.

Είναι βέβαια λυπηρό το γεγονός ότι χάθηκε η ευκαιρία για μια ευρεία και θαρραλέα συνταγματική αναθεώρηση, η οποία θα έδινε περισσότερες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να ισοσταθμιστεί το σημερινό υπερβολικά Πρωθυπουργοκεντρικό πολίτευμα, που θα έδινε την ευκαιρία ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων, που θα άλλαζε τη διαδικασία ορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης έξω από την αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας, που θα προστάτευε την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις από κακόβουλες προσφυγές και που θα δημιουργούσε ένα σοβαρό θεσμικό πλαίσιο για τις επερχόμενες προκλήσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της κλιματικής αλλαγής. Το γεγονός όμως ότι έχουμε μια περιορισμένη μόνο αναθεώρηση οφείλεται αποκλειστικά το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός ανέδειξε σε κεντρικό παράγοντα του πολιτικού συστήματος ένα κόμμα, το οποίο κατ' ουσία δεν πιστεύει στο πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, διότι ονειρεύεται ένα λαοκρατικό κομμουνιστικό καθεστώς. Αυτός ο εθνικός διχασμός ή η αφέλεια πολλών πολιτών οδήγησε σε μια χαμένη θεσμική ευκαιρία, καθώς θα χρειαστούν τουλάχιστον 8-10 χρόνια για να γίνει δυνατή μια νέα αναθεώρηση του Συντάγματος. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να είμαστε σχετικά ευχαριστημένοι για το αποτέλεσμα που έχουμε.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 26 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Τα “ξερονήσια” και τα κλειστά κέντρα

Ντόρος έχει προκληθεί από αναφορές των τελευταίων ημερών για “ξερονήσια” στα οποία πρέπει να μεταφερθούν οι μετανάστες. Κάποιοι ίσως να χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη λέξη για λόγους εντυπωσιασμού ή για να προκαλέσουν θόρυβο γύρω από το όνομά τους. Η ουσία όμως που αφορά τα κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα που σχεδιάζει η Κυβέρνηση, είναι πως εφόσον πρόκειται για κλειστά κέντρα δεν θα έχει ουσιαστικά καμία διαφορά στο επίπεδο διαβίωσης των αιτούντων άσυλο εάν τα κέντρα στα οποία κρατούνται βρίσκονται πάνω σε ένα πολυπληθές ή σε ένα ακατοίκητο νησί. Το σκεπτικό της δημιουργίας τέτοιων κέντρων σε νησιά με μικρό ή μηδενικό πληθυσμό είναι διπλός: το να δώσουν το μήνυμα είναι πραγματικά κλειστά και δεν υπάρχει δυνατότητα ή νόημα ελεύθερης κίνησης έξω από αυτά, και η μη όχληση των πολιτών ή η πρόκληση ανησυχιών στην κοινωνία.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 25 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Ελληνοτουρκικά: Τι λέμε δημόσια και τι όχι

Ποικίλα σχόλια έχει προκαλέσει η συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ ο νέος Αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας Θάνος Ντόκος, στην οποία αναφέρεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την κρίση στο Αιγαίο και την ΑΟΖ της Κύπρου με ιδιαίτερα στρογγυλεμένο τρόπο, που πλησιάζει τα όρια της ωραιοποίησης της κατάστασης. Δεδομένου ότι ο Ντόκος είναι ένας εξαιρετικός γνώστης των ελληνοτουρκικών και πολύ σοβαρός ερευνητής, είναι πολύ πιθανό να επέλεξε συνειδητά και ίσως και σε συνεννόηση με το Μαξίμου να μιλήσει με αυτόν τον εξαιρετικά ήπιο τόνο για να μεταφέρει ένα μήνυμα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Δεν θέλω να πιστέψω ότι στην ηγεσία της χώρας η αντίληψη της πραγματικότητας έχει αντικατασταθεί από την αντίληψη του ιδεατού.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 25 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Το τραγικό έλλειμμα της ελληνικής Παιδείας

Από το 2000 και μετά, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, ο γνωστός ΟΟΣΑ, διενεργεί μια πολύ σημαντική έρευνα-αξιολόγηση ανάμεσα σε μαθητές ηλικίας 15 ετών σε περίπου 70 χώρες του κόσμου, η οποία είναι γνωστή με τα αρχικά PISA (Programme for International Student Assessment). Στην έρευνα αυτή συμμετέχει και η Ελλάδα και το δείγμα στη χώρα μας είναι περίπου 5.500 μαθητές από δημόσια αλλά και ιδιωτικά σχολεία της χώρας, ενώ τα αντικείμενα στα οποία εξετάζονται οι μαθητές είναι τα μαθηματικά, η κατανόηση κειμένου, φυσικές επιστήμες και άλλα θέματα.

Η έρευνα πραγματοποιείται κάθε τρια χρόνια και αποτελεί τον καθρέπτη των μαθησιακών ικανοτήτων των μαθητών από τις πλέον προηγμένες χώρες του κόσμου, αλλά και του επιπέδου της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αυτών των χωρών. Σε δέκα ημέρες θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της έρευνας του 2018 αλλά ο ερευνητικός όμιλος Διανέοσις δημοσίευσε χθες μια εμπεριστατωμένη ανάλυση και τα συμπεράσματα της έρευνας του 2015 για την Ελλάδα και τα αποτελέσματα είναι πέρα από απογοητευτικά. Θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει έως και τραγικά.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ανάλυση, “ο μέσος όρος των επιδόσεων των Ελλήνων μαθητών είναι χαμηλότερος από ό,τι των μαθητών των περισσότερων ανεπτυγμένων χωρών, ενώ φαίνεται να έχουμε πολύ λιγότερους μαθητές υψηλών επιδόσεων από ό,τι συγκρίσιμες χώρες και ένα τεράστιο ποσοστό των μαθητών μας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ούτε στα βασικά”. Οι επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών βρίσκονταν στο ίδιο επίπεδο με τους μαθητές πρώην ανατολικών χωρών, όπως η Βουλγαρία και η Σλοβακία, όπως και χωρών της Λατινικής Αμερικής όπως η Χιλή. Είναι όμως πολύ χαρακτηριστικό ότι ανάμεσα στις κορυφαίες χώρες του κόσμου σε μαθησιακές επιδόσεις συγκαταλέγεται μια άλλη χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ, η Εσθονία, η οποία όμως έχει κάνει τα τελευταία 25 χρόνια τεράστια άλματα ως προς τις μεθόδους που ακολουθεί στην Παιδεία.

Μεγάλη εντύπωση επίσης προκαλεί η απόσταση του επιπέδου ανάμεσα στις επιδόσεις των μαθητών που φοιτούν σε ελληνικά δημόσια σχολεία και εκείνων που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία. Οι επιδόσεις των μαθητών από τα ιδιωτικά όχι μόνον είναι μακράν καλύτερες, ενώ υπάρχουν πολλοί μαθητές ιδιωτικών ανήκουν στους “άριστους”, σε αντίθεση με τα δημόσια σχολεία όπου οι “άριστοι” είναι ελάχιστοι. Η ανάλυση υπεισέρχεται και στα πιθανά αίτια για αυτό το “μαθησιακό χάσμα”, καθώς φαίνεται καθαρά να παίζουν ρόλο οικονομικοί, κοινωνικοί, ταξικοί και γεωγραφικοί λόγοι για την αρίστευση ή την υστέρηση των μαθητών. Αυτό που φαίνεται όμως ξεκάθαρα από την έρευνα είναι πως το ελληνικό δημόσιο σχολείο δεν επιτελεί το έργο του όπως θα έπρεπε. Τους ακριβείς λόγους θα πρέπει να τους εξετάσει το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο πρόσφατα απέκτησε νέα ηγεσία με άξιους επιστήμονες.

Καμία χώρα δεν μπορεί να προοδεύσει πραγματικά εάν δεν παρέχει ένα υψηλό επίπεδο μόρφωσης στη νεολαία της και η οικονομική κρίση και χρεοκοπία της χώρας δεν μπορεί να αποτελέσει ικανή δικαιολογία για αυτήν την τραγική κατάσταση.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 25 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Ο εκ Νότου κίνδυνος

Από τη συμφωνία του Ερντογάν με τον Λίβυο ψευδοπρωθυπουργό οι περισσότερες αναλύσεις επικεντρώθηκαν στη συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα.

Στην Άγκυρα όμως συμφωνήθηκε κάτι ακόμη χειρότερο ως προς την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας: η δημιουργία τουρκικής στρατιωτικής βάσης ναυτικού και πεζικού στο Ζλίτεν, δίπλα στη Μιζράτα.

Δεν μας φτάνει δηλαδή ο κίνδυνος εξ ανατολών από την Τουρκία, θα έχουμε και κίνδυνο εκ νότου!

Εάν η Ελλάδα επιτρέψει κάτι τέτοιο θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

fb

Πρέπει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα ο Παπανδρέου

Από τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΔΗΣΟ που εγγράφησαν στην Επιτροπή Ανασυγκρότησης του Σύριζα κανένα δεν φέρει ειδικό πολιτικό βάρος εκτός από την κυρία Ρεγγίνα Βάρτζελη, η οποία μέχρι πρόσφατα ήταν εξ απορρήτων συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου.

Είναι πολύ λογικό επομένως να προκαλούνται εύλογα ερωτήματα για την κίνηση της κυρίας Βάρτζελη. Εάν λοιπόν ο Γιώργος Παπανδρέου στηρίζει ολόψυχα το Κίνημα Αλλαγής, είναι θεωρώ απαραίτητη μια δήλωση αποστασιοποίησης από τις προσωπικές επιλογές πρώην πολύ στενών του συνεργατών. Έτσι θα έφευγε κάθε σύννεφο αμφισβήτησης από καλοπροαίρετους ή και κακοπροαίρετους επικριτές. Η σιωπή δεν θα συντελέσει στην εμπέδωση εμπιστοσύνης εντός του Κινήματος Αλλαγής ότι δεν υπάρχει αλλότριο σχέδιο, όπως ισχυρίζονται κάποιοι.

fb

Χαράτσι για να μπορείς να βρεις το δίκιο σου

Αντιγράφω από τον φίλo Χ.Π.:

"Με μία τραγική τροπολογία (γλιτώσαμε και τη δημόσια διαβούλευση έτσι) επιβάλλεται σε αναγνωριστικές αγωγές πολυμελούς πρωτοδικείου, δικαστικό ένσημο, 0,8% επί της απαίτησης.
Δηλαδή για να "αναγνωριστεί" και όχι να επιβληθεί στον αντίδικο ότι σου οφείλει ποσά άνω των 250.000 ευρώ, θα πρέπει να καταβάλεις στο δημόσιο, ποσοστό επί του ποσού.
Να σημειωθεί η παθογένεια της νομοθετικής διαδικασίας (εκπρόθεσμη τροπολογία), καθώς ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει δημοσιευμένη στην επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής, αλλά η ενημέρωση σχετικά με την ύπαρξή της ήρθε μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δικηγόρων.
Κακή αρχή για το υπουργείο δικαιοσύνης και κακά μαντάτα για το μέλλον."

Είσαι επιχειρηματίας και τρως φέσι από πελάτη σου 250 χιλιάρικα και κινδυνεύεις με λουκέτο και κατάσχεση των εγγυήσεων που έδωσες στην Τράπεζα για να εκτελέσεις τη σύμβαση που σου πιστόλιασαν.

Σύμφωνα με τροπολογία του βουλευτή της ΝΔ Στάθη Κωνσταντινίδη πρέπει να βρεις και να σκάσεις και δυόμιση χιλιάρικα μετρητά για να δεχθεί η δικαιοσύνη να κρίνει εάν δικαιούσαι να βρεις το δίκιο σου.

fb fb

Οι "προσωπικότητες" και οι δευτεροκλασάτοι

Διάβασα αναλυτικά τη λίστα των συμμετεχόντων στην Επιτροπή Ανασυγκρότησης του Σύριζα.

Μια χαρά. Καλά κάνουν οι άνθρωποι και μαζεύονται εκεί αφού έτσι πιστεύουν.

Μια μόνο απορία έχω. Εσείς που δεν περιλαμβάνεστε στη λίστα των 110 "προσωπικοτήτων", δεχθήκατε να πάτε ως δευτεροκλασάτοι;

Τόση ταξική υποταγή; Μπράβο σας!

fb

"Συμφωνία" Ερντογάν με έναν μη εκλεγμένο εγκάθετο από τη Λιβύη

Προς ελληνικά ΜΜΕ:

Ο Ερντογάν έκλεισε "συμφωνία" με έναν μη εκλεγμένο εγκάθετο που διατείνεται ότι είναι ο πρωθυπουργός της Λιβύης. Το εκλεγμένο Κοινοβούλιο της χώρας δεν τον αναγνωρίζει. Άρα δεν υπάρχει "συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης".

Περισσότερα στο αυριανό κεντρικό άρθρο μου στον Φιλελεύθερο. Όπως και για τις διαχρονικές αβελτηρίες και παραλείψεις όλων ανεξαιρέτως των ελληνικών Κυβερνήσεων τα τελευταία δέκα χρόνια ως προς το ζήτημα της Λιβύης.

fb

Για να μην έχετε κενά για τα κριτήρια ορισμένων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Σταλίνας Μανιάτης καλός, αντισύριζα Αγαπηδάκη κακή.

Για να μην έχετε κενά για τα κριτήρια ορισμένων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στάθης Καλύβας: Ο Απόστολος Δοξιάδης δεν έχει ανάγκη από συστάσεις και πολύ περισσότερο από υπεράσπιση

fb

Ευρεία νίκη των Συντηρητικών δείχνει η πιο αξιόπιστη δημοσκόπηση για τη Βρετανία

Νίκη με απόλυτη πλειοψηφία για το Συντηρητικό Κόμμα προβλέπει η πλέον αξιόπιστη δημοσκόπηση MRP του YouGov για τις εκλογές της Βρετανίας.

To μαρξιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα του Κόρμπυν δεν φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα τους Βρετανούς, ενώ και οι Φιλελεύθεροι με το σύνθημα "Stop Brexit" δεν πείθουν ως ολοκληρωμένη κυβερνητική πρόταση.

Ας ετοιμαζόμαστε για Brexit μέσα στις γιορτές.

Ευρεία νίκη των Συντηρητικών δείχνει η πιο αξιόπιστη δημοσκόπηση για τη Βρετανία

fb

That's Greek politics

Το ρεπορτάζ μου από την Καρδίτσα λέει ότι τη μεταγραφή Πατέρα στην ΝΔ την κανόνισε ο Κώστας Τσιάρας, με βασικό στόχο να βγει πρώτος σε σταυρούς στην Καρδίτσα, μπροστά από τον ανθυποψηφιό του στη ΝΔ Γιώργο Κωτσό (ο οποίος πιάστηκε κώτσος).

Τελικά το deal πέτυχε ως προς τον Τσιάρα που ξεπέρασε τον Κωτσό κατά 344 σταυρούς (και κατέληξε και Υπουργός), αλλά την πάτησε τελικά ο Πατέρας.

That's Greek politics.

fb

“Ο πολιτικός διχασμός κόστισε τον συνταγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας”

Συνέντευξή μου στον φιλόξενο ραδιοσταθμό Politica.gr του Ηρακλείου και τον Χρήστο Κώνστα για τη συνταγματική αναθεώρηση και την αντιμετώπιση του προσφυγικού/μεταναστευτικού.

“Ο πολιτικός διχασμός κόστισε τον συνταγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας”

fb

Αιδώς Αργείοι

Καλά κάνουμε εμείς οι φιλελέδες/κεντρώοι/μενουμευρώπηδες να φωνάζουμε για τις ευνοιοκρατικές τοποθετήσεις των επικεφαλής των νοσοκομείων.

Το γελοίον του πράγματος όμως είναι πως φωνάζουν και οι Συριζαίοι που τοποθέτησαν κομματικούς ινστρούχτορες, κουμπάρες και βουλκανιζατεράδες στις διοικήσεις των νοσοκομείων.

Αιδώς Αργείοι.

fb

Ύποπτος ψεύτικος λογαριασμός του Αλκιβιάδη Στεφανή

Άγνωστοι (πιθανότατα η τουρκική MİT) έφτιαξαν ψεύτικο ακάουντ του Υφυπουργού Άμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή και προσπαθούν να σπρώξουν fake news.

Το γραφείο του Υφυπουργού γνωρίζει την υπόθεση και θα βγει σχετική ανακοίνωση εντός της ημέρας.

fb

Του ξεφεύγουν κάποια φάλτσα του περίφημου "επιτελικού Κράτους"...

Την παραίτησή του υπέβαλε ο 80χρονος νεοδιορισθείς διοικητής του νοσοκομείου Καρδίτσας Κωνσταντίνος Πατέρας μετά από πιέσεις του Μαξίμου.

Του ξεφεύγουν κάποια φάλτσα του περίφημου "επιτελικού Κράτους"...

fb

Εξαιρετικά αντανακλαστικά από την Κυβέρνηση για την Αλβανία

Εξαιρετικά αντανακλαστικά από τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση ως προς τον σεισμό στην Αλβανία.

- Άμεση επικοινωνία με τον Ράμα και προσφορά βοήθειας

- Άμεση μετάβαση του Δένδια στην Αλβανία για συντονισμό των ενεργειών βοήθειας.

Έτσι πρέπει να λειτουργούμε εάν θέλουμε να επανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία στα Βαλκάνια ως περιφερειακή δύναμη.

fb

Που ζείτε καλέ;

Απορούν μερικοί επειδή κάποιοι που εδώ και χρόνια θέλουν να μας δούνε σε κρεμάλες, βρίζουν χυδαία την Αγαπηδάκη και τον Δοξιάδη.

Που ζείτε καλέ; Νομίζατε ότι επειδή έχασε ο Σύριζα, οι ΟΠΛΑτζήδες του έγιναν ξαφνικά πρόσκοποι;

fb

Τα αδιέξοδα του Ερντογάν και η «διέξοδος» του μεταναστευτικού

Ο Ερντογάν εκβιάζει με το προσφυγικό διότι έχει εγκλωβιστεί σε αδιέξοδο από τις επιλογές του.

Ανάλυσή μου στο liberal.gr

Τα αδιέξοδα του Ερντογάν και η «διέξοδος» του μεταναστευτικού

fb

Ιστορική de profundis ομιλία του Αλέξη Γεωργούλη

Η ιστορική de profundis ομιλία του Αλέξη Γεωργούλη στο Ευρωκοινοβούλιο αναδεικνύει το μεγαλείο των κειμενογράφων και των σεναριογράφων.

fb

Στο πάρτυ για τα δύο χρόνια του Φιλελεύθερου

Στο πάρτυ για τα δύο χρόνια του Φιλελεύθερου.

fb

Τουλάχιστον ήξερε τη comprehensive debt sustainability analysis

Μπορεί να μην ξέρει απλή μέθοδο των τριών αλλά είχε αναλύσει διεξοδικά την comprehensive debt sustainability analysis το 2015.

fb

Ευκαιρία για εκτόνωση της κρίσης με τη Ρωσία

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ασφάλεια στην Ευρώπη είναι αναμφίβολα εδώ και αρκετά χρόνια η κρίση στις σχέσεις με τη Ρωσία, με τις σχέσεις ανάμεσα στα περισσότερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη Μόσχα να βρίσκονται στο χειρότερο σημείο μετά τη δεκαετία του 1990. Βασικό ρόλο σε αυτήν την κρίση έπαιξε το ουκρανικό ζήτημα, το οποίο από το 2004 έχει εξελιχθεί σε κεντρική εστία έντασης για τις ευρωρωσικές σχέσεις.

Σύμφωνα με τη ρωσική οπτική, η περίπτωση της Ουκρανίας αποτελεί μια προκλητική προσπάθεια αλλαγής τoυ status quo στην Ανατολική Ευρώπη, όπως αυτό είχε συμφωνηθεί από τους Προέδρους Μπους, Κλίντον και Γιέλτσιν μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και το οποίο υποτίθεται πως προέβλεπε συγκεκριμένες σφαίρες επιρροής στα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ. Με βάση αυτές τις υποτίθεται άτυπες συμφωνίες, η Ουκρανία θα παρέμενε στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, όπως και η Μολδαβία και η Γεωργία. Οι Ρώσοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται σε ανεπίσημο επίπεδο, ότι για εκείνους ισχύουν ακόμη ως γενική αρχή η “συμφωνία των ποσοστών” μεταξύ του Στάλιν, του Ρούζβελτ και του Τσώρτσιλ τον Οκτώβριο 1944 στη Μόσχα για τις σφαίρες επιρροής στην Ανατολική και την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Η Μόσχα θεωρεί ότι αυτές οι “συμφωνίες” άρχισαν να παραβιάζονται στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με την προσπάθεια των ΗΠΑ και ευρωπαϊκών κρατών να βοηθήσουν την αντιπολίτευση στη Γεωργία να ανατρέψει τη φιλορωσική κυβέρνηση του Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε, πράγμα που τελικά κατάφερε το 2003 με την “επανάσταση των τριανταφυλλών”. Οι Ρώσοι εξοργίστηκαν ακόμη περισσότερο διότι η “αντιρωσική” νέα κυβέρνηση στη Τυφλίδα έκλεισε συμφωνία σύνδεσης με το ΝΑΤΟ. Λίγα χρόνια αργότερα ξέσπασε ο πόλεμος στη Γεωργία, γύρω από τις φιλορωσικές επαρχίες της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, όπου και εκεί η Μόσχα θεωρούσε ότι η Δύση έπαιξε διαλυτικό παιγνίδι στην “πίσω αυλή” της Ρωσίας. Η Δύση από την πλευρά της θεωρεί ότι έχει καθήκον να βοηθήσει την εξέλιξη της δημοκρατίας στις επίμαχες χώρες και να στηρίξει τους πολίτες που ζητούν ελευθερίες και απεξάρτηση από τη Μόσχα.

Ενώ τω μεταξύ σημαντική ένταση υπήρχε και για την Ουκρανία ήδη από το 2004, λόγω της “πορτοκαλί επανάστασης”, όταν η Δύση στήριξε φανερά στις προεδρικές εκλογές τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης Βίκτορ Γιούστσενκο εναντίον του φιλορώσου Πρωθυπουργού Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Τις εκλογές τελικά κέρδισε ο εκλεκτός της Μόσχας, αλλά μετά από εκτεταμένη βία και νοθεία. Τα επόμενα χρόνια, οι ΗΠΑ έκαναν οργανωμένες προσπάθειες ενίσχυσης της αντιρωσικης αντιπολίτευσης, με αποκορύφωμα την εξέγερση στο Κίεβο και άλλες ουκρανικές πόλεις στις αρχές του 2014 και την προσπάθεια απομάκρυνσης του Γιανουκόβιτς από την εξουσία. Μετά από πολύνεκρες συγκρούσεις, ο φιλορώσος Πρόεδρος εγκατέλειψε νύχτα την εξουσία αλλά η Ρωσία απάντησε με την κατάληψη της Κριμαίας και την οργάνωση της εξέγερσης των ρωσόφωνων Ουκρανών στην Ανατολική Ουκρανία.

Η δραματική αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία και η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία δηλητηρίασαν ολοκληρωτικά τις σχέσεις της Μόσχας με τη Δύση, με το καθεστώς Πούτιν να απαντά στις “προκλήσεις” της Δύσης με την οργάνωση και εκτέλεση ενός σχεδίου υβριδικού πολέμου, που περιλάμβανε παρεμβολές σε εκλογικές αναμετρήσεις στις ΗΠΑ, το δημοψήφισμα για το Brexit στη Βρετανία και αλλού. Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση είχαν ήδη απαντήσει με εκτεταμένες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και συγκεκριμένων συνεργατών του Πούτιν, ενώ η Μόσχα αποκλείστηκε από τον οργανισμό του G8, ο οποίος πλέον έγινε G7. Εστία έντασης υπήρξαν επίσης τα Δυτικά Βαλκάνια, όπου η Ρωσία έβλεπε είδε πολύ αρνητικά την ένταξη του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ, όπως και τις προσπάθειες επίλυσης του ονοματολογικού με τα Σκόπια, και την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ και κυρίως στο ΝΑΤΟ. Ρώσοι διπλωμάτες υπενθύμιζαν ότι στη “συμφωνία των ποσοστών” η (πρώην) Γιουγκοσλαβία ήταν χωρισμένη κατά 50%-50%.

Όλη αυτή όμως η συνεχιζόμενη κρίση φαίνεται πως έχει αρχίσει να κουράζει όλα τα μέρη και πλέον υπάρχουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να υπάρξει μια καινούργια συνεννόηση ανάμεσα στα δυο μέρη. Ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής μιας νέας προσέγγισης είναι ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος έχει συναντηθει επανειλημμένα με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν τους τελευταίους μήνες. Την επαναπροσέγγιση διευκολύνει η προεδρική αλλαγή στην Ουκρανία, με τον νέο Πρόεδρο Βολόντιμιρ Ζελένσκι να είναι ουσιαστικά υπέρ της διευθέτησης της διένεξης για την Ανατολική Ουκρανία και πλέον υπάρχουν ρεαλιστικές ελπίδες ότι στις 9 Δεκεμβρίου στο Παρίσι, όπου και θα συναντηθούν οι Μακρόν, Πούτιν, Ζελένσκι και Μέρκελ, θα μπορέσουν να τεθούν οι βάσεις για την οριστική διευθέτηση του προβλήματος. Όλοι σχεδόν συμφωνούν πως αν επιλυθεί το ουκρανικό ζήτημα, η εξομάλυνση των σχέσεων της Ρωσίας με την Ευρώπη θα καταστεί πολύ πιο εύκολη. Υπάρχουν βέβαια και οι πεσιμιστές που ισχυρίζονται πως ο Πούτιν είναι απολύτως αναξιόπιστος και δεν πρόκειται να τηρήσει καμία συμφωνία. Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τους στόχους και τις βλέψεις του Ρώσου Προέδρου, αλλά στο σημείο που βρίσκονται πλέον οι ευρωρωσικές σχέσεις είναι σχεδόν μονόδρομος να υπάρξει μια σοβαρή προσπάθεια για εξομάλυνση. Θα είναι εξάλλου μια εξέλιξη που συμφέρει όλες τις πλευρές.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 22 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Ποινική δίωξη κατά του Νετανιάχου για δωροδοκία και απάτη

Στο Ισραήλ δεν ισχύει το δόγμα "τους Πρωθυπουργούς δεν τους πηγαίνεις στα δικαστήρια".

Ποινική δίωξη κατά του Νετανιάχου για δωροδοκία και απάτη

fb

Φως στο τούνελ της Μάλτας

Συνελήφθη χθες ένας από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της Μάλτας, στα πλαίσια της ανάκρισης για τη δολοφονία της δημοσιογράφου Δάφνη Καρουάνα Γκαλίτσια πριν από δυο χρόνια. Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας φέρεται να είχε αναλάβει κρατικές αναθέσεις μέσω διασυνδέσεων στην κυβέρνηση της Μάλτας και η Γκαλίτσια είχε κάνει σχετικά έρευνα. Πριν δυο ημέρες είχε συλληφθεί ο φερόμενος ως μεσάζων στη δολοφονία και ο Πρωθυπουργός της Μάλτας υποσχέθηκε αμνηστία σε περίπτωση που ο μεσάζων αποκάλυπτε τους ανθρώπους που έδωσαν την εντολή για τη δολοφονία. Ίσως τελικά υπάρξει δικαιοσύνη. Η υπόθεση αυτή είχε πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις και είχε προκαλέσει την παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Κομισιόν.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 21 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η Κομισιόν επιβραβεύει την πολιτική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη

Μετά από μήνες αμηχανίας και μισόλογων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραδέχθηκε χθες χωρίς αστερίσκους ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μια κατ' εξοχήν μεταρρυθμιστική κυβέρνηση και μέχρι στιγμής έχει στην πράξη αποδείξει ότι δεν έχει καμία σχέση με την Κυβέρνηση Τσίπρα. Η Επιτροπή δημοσίευσε την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια της 4ης μεταμνημονιακής αξιολόγησης και τα συμπεράσματα βρίσκονται σε απόλυτη συνάφεια με τις αναλύσεις της πλειοψηφίας των οικονομικών αναλυτών. Η Κομισιόν είδε τελικά ότι μια κυβέρνηση που είχε θέσει ως πρωταρχική της διακήρυξη τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, καταφέρνει να εφαρμόζει μέτρα που βοηθούν ουσιαστικά την ελληνική οικονομία. Αυτό δεν σημαίνει όλα έχουν λυθεί, αλλά οι βάσεις έχουν σαφέστατα τεθεί.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 21 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η αμάθεια και η άγνοια ως εφόδια πολιτικής κυριαρχίας

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να δώσει συνέντευξη στο Open TV θα είχε σίγουρα σχεδιάσει από πριν κάποια σημεία με δηλώσεις και φράσεις ώστε να περάσει κάποια πολιτικά μηνύματα για την κατάσταση στη χώρα. Δεν μπορούσε όμως ο ηγέτης του Σύριζα να φανταστεί ποιά από τις φράσεις του θα ήταν εκείνη που θα έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση. Τελικά η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε εμβρόντητη πως κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο ελληνικός λαός άκουγε ...Deutsche Welle.

Κάποιος καλοπροαίρετος θα μπορούσε να πει πως επρόκειτο απλά για μια “κακή στιγμή” ή ότι ο ηγέτης του Σύριζα εννοούσε κάτι άλλο. Ο μέσος πολίτης όμως μπορεί να καταλάβει πολύ καλά ότι ο κ. Τσίπρας έχει άγνοια βασικών πτυχών της ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα (και όχι μόνο) και πως στερείται βασικών γνώσεων περί την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό. Και πάλι κάποιος καλοπροαίρετος θα μπορούσε να πει πως αυτός είναι ο μέσος όρος γνώσεων της γενιάς της δεκαετίας του '90, καθώς αυτή η γενιά αποκόπηκε από την ιστορική συνέχεια της χώρας λόγω της εμπορευματοποίησης των μέσων ενημέρωσης και της επικράτησης του δόγματος του καταναλωτισμού.

Αυτά τα επιχειρήματα και οι δικαιολογίες όμως θα μπορούσαν ίσως να ισχύουν εάν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ένας απλός 40άρης της εποχής του, με όλα τα υπέρ και κατά αυτής της γενιάς. Ο ηγέτης του Σύριζα όμως αποτελεί τον ηγέτη της ελληνικής Αριστεράς, η οποία εκφράζει, καλώς ή κακώς, κάποια εκατομμύρια Έλληνες. Είναι ο άνθρωπος που πριν από έντεκα χρόνια έλαβε το δακτυλίδι της διαδοχής από τον τέως ηγέτη του Σύριζα Αλέκο Αλαβάνο και που προωθήθηκε από τα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς ως ο άνθρωπος που θα έσωζε τη χώρα από τους “κακούς δανειστές”, την “εγχώρια διαπλοκή” και θα μετέδιδε τη φλόγα της Αριστεράς στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αποδεικνύεται όμως ότι ο αυτός ο “νέος” στερείται βασικών γνώσεων και αντίληψης, ώστε να έχει τα βασικά προσόντα να εκπροσωπήσει, όχι μόνο τη χώρα αλλά ακόμη και την ελληνική Αριστερά.

Ο άνθρωπος που δεν έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στην Κατοχή και τη δικτατορία και που στη συνειδησή του ο Άρης Βελουχιώτης-Κλάρας αποτελεί τη μεγαλύτερη μορφή της ελληνικής Αντίστασης κατά των Ναζί είναι ανάξιος για οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα. Αποτελεί απλά ένα στέλεχος του ντενεκέ κομματικού σωλήνα της ελληνικής Αριστεράς, η οποία ιστορικά υπονόμευε ή και δολοφονούσε να ικανά και σοβαρά της στελέχη, ώστε να προωθούνται στην ηγεσία άτομα παντελώς ανάξια πολιτικά αλλά ιδιαιτέρως άξια να αναπαράξουν τους βολικούς μύθους με τους οποίους γαλουχήθηκε όχι μόνο ολόκληρη η ελληνική Αριστερά, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Μέσω της προώθησης των αριστερών μύθων και της ηρωοποίησης μια στρεβλής ανάγνωσης της ιστορίας, η ελληνική Αριστερά κατάφερε να επιτύχει την πολιτισμική ηγεμονία και δικαιώσει τις διδαχές του Αντόνιο Γκράμσι.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι και γραφικά, εάν αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν κυριαρχήσει για κάποια χρόνια στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας και δεν είχαν αναλάβει τις τύχες της χώρας. Η Ελλάδα όμως φαίνεται πως όντως είχε κάποιο άγιο και πλέον μπορούμε να σχολιάζουμε την αγραμματοσύνη αυτών των ανθρώπων με έναν βαθμό συγκατάβασης.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 21 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Καλώς τονα κι ας άργησε

Αλέξης Τσίπρας για Αλβανία: "Σύνδεση της ενταξιακής πορείας με τον σεβασμό των δικαιωμάτων της μειονότητας".

Βρε, βρε, βρε... Καλώς τονα κι ας άργησε. Αναρωτιέμαι μόνο εάν επί Χότζα η ελληνική μειονότητα μπορούσε να ακούσει Deutsche Welle.

fb

Συγχαρητήρια Αλέκο

Να μην ξεχάσουμε να δώσουμε συγχαρητήρια και στον γίγαντα Αλέκο Αλαβάνο που προώθησε το αστροπελέκι ως ηγέτη της Αριστεράς στην Ελλάδα.

fb

Τι θα γίνει τελικά στο Χονγκ Κονγκ;

Κάθε ημέρα που περνάει οι συγκρούσεις των διαδηλωτών στο Χονγκ Κονγκ με τις δυνάμεις ασφαλείας γίνονται όλο και πιο βίαιες και επικίνδυνες. Οι κινεζικές αρχές προειδοποιούν πλέον ανοικτά για αιματηρή καταστολή και για χρήση σφαιρών. Οι φοιτητές αντιλαμβάνονται πλέον και ομολογούν ανοικτά ότι φοβούνται πια ένα αιματοκύλισμα αλλά είναι εγκλωβισμένοι στη δυναμική του αγώνα τους και δεν φαίνονται έτοιμοι να υποχωρήσουν. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι οι εξεγερμένοι δεν αρκούνται πλέον στην απόσυρση του νομοσχεδίου για τη δικαστική συνδρομή με την Κίνα αλλά ζητούν πλέον αλλαγή καθεστώτος. Κάτι τέτοιο όμως είναι απολύτως αδύνατο να γίνει αποδεκτό από την ηγεσία της Κίνας και έστι οι προοπτικές αυτής της σύγκρουσης είναι ιδιαίτερα δυσμενείς.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 20 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Ελπίδες για ειρήνευση στο Αφγανιστάν

Δυο καθηγητές, ένας Αμερικανός και ένας Αυστραλός, που κρατούνταν αιχμάλωτοι στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν εδώ και τρια χρόνια αφέθηκαν ελεύθεροι χθες, σε μια προσχεδιασμένη επιχείρηση ανταλλαγής αιχμαλώτων, η οποία εξελίχθηκε ακριβώς όπως είχε σχεδιαστεί. Οι Ταλιμπάν λένε πως πρόκειται για ένδειξη καλής θέλησης, ενώ η αμερικανική κυβέρνηση χαιρέτισε την εξέλιξη ως μια ευκαιρία για ευρύτερη ειρήνευση. Μόλις πριν από λίγους μήνες όμως είχε ακυρωθεί την τελευταία σχεδόν στιγμή συνάντηση του Τραμπ με ηγέτες των Ταλιμπάν, καθώς υπήρξαν δεύτερες σκέψεις και ισχυρές αντιδράσεις από τον τότε Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Τζον Μπόλτον. Οποιαδήποτε συμφωνία με τους Ταλιμπάν είναι μια πολύ παρακινδυνευμένη κίνηση, αλλά εκεί που έχει φτάσει το Αφγανιστάν είναι μάλλον η μοναδική προοπτική.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 20 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

To Brexit λογικεύει τους Ευρωπαίους

Όσο πλησιάζουμε στην τελική ημερομηνία κατά την οποία η Βρετανία θα αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο φαίνεται πως γίνεται συνείδηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αλλά και των ευρωβουλευτών ότι δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο για ανεύθυνα παζάρια και αντιευρωπαϊκές συμπεριφορές και οι Ευρωπαίοι πολίτες απαιτούν σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα από τις πολιτικές ηγεσίες. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμφωνία που επιτεύχθηκε το βράδυ της Δευτέρας στις Βρυξέλλες ανάμεσα στους διαπραγματευτές από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τη διάθεση των κονδυλίων του προϋπολογισμού της Ένωσης για το 2020. Οι τρεις θεσμοί της Ένωσης διαπραγματεύονταν εδώ και εβδομάδες και υπήρχε μια θεσμική διορία που έληγε χθες για να καταλήξουν σε θετικό αποτέλεσμα ώστε ννα μπορέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να έχει στη διάθεσή της τα απαραίτητα κονδύλια για να λειτουργήσουν όλα τα ευρωπαϊκά κονδύλια και οι υπηρεσίες μετά την 31η Δεκεμβρίου.

Τελικά η συμφωνία επετεύχθη στην ώρα της και μάλιστα με ένα πολύ ισορροπημένο αποτέλεσμα, που προβλέπει σημαντική αύξηση των κονδυλίων για την καινοτομία, την έρευνα και τις δράσεις για τους νέους, αλλά και για την πρόληψη της κλιματικής αλλαγής. Οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν κατανοήσει ότι πρέπει να αλλάξουν δραστικά το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής που βασίζεται σε δεδομένα της προηγούμενης δεκαετίας και να διοχετεύσουν σημαντικά κονδύλια σε δράσεις που θα προλαμβάνουν ή θα μετριάζουν τις επιπτώσεις από την αναγκαστική προσαρμογή στην καλπάζουσα κλιματική αλλαγή.

Ο δεύτερος μεγάλος στόχος, τον οποίο φαίνεται να κατανοούν πλήρως οι Ευρωπαίοι, είναι η ανάγκη για ανακατάληψη της παγκόσμιας πρωτοπορίας στον τομέα της έρευνας για τις νέες τεχνολογίες. Η κρίση χρέους της Ευρωζώνης και η τραπεζική κρίση ανάγκασαν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να μειώσουν δραστικά την προηγούμενη δεκαετία τα κρατικά κονδύλια για την έρευνα. Ειδικά στη Γερμανία και τη Γαλλία κατάλαβαν ότι η αναγκαστική δημοσιονομική λιτότητα είχε ένα βαρύ τίμημα στην ανταγωνιστικότητας του πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα πλέον η Κίνα, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία να βρίσκονται πολύ πιο μπροστά σε θέματα υψηλής τεχνολογίας από την Ευρώπη.

Η διαφαινόμενη νίκη στις βουλευτικές εκλογές της Βρετανίας από τους Συντηρητικούς του Μπόρις Τζόνσον έχει θορυβήσει ιδιαίτερα τις ηγεσίες των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, καθώς είναι πολύ πιθανό η μετά-Brexit Βρετανία να μεταβληθεί σε ένα πολύ ανταγωνιστικό γείτονα για την Ένωση. Τα σχέδια του Τζόνσον για τη χώρα τείνουν προς ένα μοντέλο Σιγκαπούρης, με άλματα στους τομείς της τεχνολογικής έρευνας και της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής. Άσχετα από το αν οι Συντηρητικοί κερδίσουν τις εκλογές και ο Τζόνσον καταφέρει να κάνει τη Βρετανία Σιγκαπούρη της Ευρώπης, οι Ευρωπαίοι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η Ένωση δεν έχει ούτε μέρα για χάσιμο, εάν δεν θέλει να βρεθεί στην ουρά των διεθνών εξελίξεων.

Το δυσκολότερο όμως τεστ για την ευρωπαϊκή αποφαστικότητα είναι οι διαπραγματεύσεις για το επταετές πλαίσιου προϋπολογισμού της Ένωσης για το 2021 έως και το 2027. Το γεγονός ότι η Βρετανία οσονούπω αποχωρεί και δεν θα συνεισφέρει πια στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό οδηγεί αναγκαστικά τους Ευρωπαίους των υπόλοιπων 27 κρατών-μελών ενώπιον σκληρών διλημμάτων και δύσκολων αποφάσεων.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 20 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Κίνα και ανθρώπινα δικαιώματα

Οι πρόσφατες ταραχές στο Χονγκ Κονγκ έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης και τελευταία και της ελληνικής, κυρίως μέσα από τις ανταποκρίσεις των διεθνών μέσων ενημέρωσης και τα βίντεο από τις συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία. Πολύ μιλούν για καταπάτηση δικαιωμάτων αλλά αγνοούν το ότι οι διαδηλώσεις έχουν ξεφύγει πλέον από το αρχικό αίτημα που ήταν η απόσυρση του νομοσχεδίου για τη δικαστική συνδρομή μεταξύ της πρώην βρετανικής αποικίας και της Κίνας και πλέον αφορούν καθαρά το αίτημα για αλλαγή καθεστώτος. Το βασικό έγκλημα όμως των κινεζικών αρχών δεν επιτελείται στο Χονγκ Κονγκ αλλά στην επαρχία Σιντζιάνγκ, όπου δεκάδες χιλιάδων μουσουλμάνοι Ουιγούροι βρίσκονται αιχμάλωτοι σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Εκεί όμως δεν υπάρχουν κάμερες και διεθνή δίκτυα.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 19 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Αθλητική επιτυχία και εθνική συνείδηση

Η εξαιρετική επιτυχία του Στέφανου Τσιτσιπά στον τελικό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Τένις έφερε ξανά στην επιφάνεια μια πολύ παλιά συζήτηση για το αν οι προσωπικές επιτυχίες μεμονωμένων αθλητών έχουν αντανάκλαση και στη χώρα την οποία εκπροσωπούν ή όχι. Είναι σαφές ότι ο Τσιτσιπάς είναι ένας επαγγελματίας αθλητής με την πλήρη έννοια του όρου. Στο κλειστό γήπεδο όμως του Λονδίνου είδαμε προχθές το βράδυ εκατοντάδες ελληνικές σημαίες να κυματίζουν, ενώ και ο ίδιος ο αθλητής φωτογραφήθηκε με δική του πρωτοβουλία με μια τεράστια ελληνική σημαία. Άρα είναι πολύ λογικό να ισχυριστεί κανείς ότι προχθές δεν νίκησε απλά ένας άπατρις αλλά ένας αθλητής που γνώριζε πολύ καλά πως δεν εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του αλλά και την Ελλάδα.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 19 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η αξία της ασφάλειας

Από το 1974 μέχρι και πέρυσι η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973 είναι διαρκώς ταυτισμένη με μη ελεγχόμενα έκτροπα, εκτεταμένες καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, τραυματισμούς και ακόμη και θανάτους. Το συνεχώς επαναλαμβανόμενο σενάριο προέβλεπε τα γκρουπ των πάλαι ποτέ “γνωστών αγνώστων” και νυν “μπαχαλάκηδων” να ακολουθούν το βασικό κορμό της πορείας και να καταστρέφουν και να καίνε ό,τι βρίσκουν στο διάβα τους. Το 2019 όμως έμελε να είναι μια διαφορετική επέτειος. Η μνήμη της αιματηρής εξέγερσης του Πολυτεχνείου γιορτάστηκε φέτος χωρίς έκτροπα, χωρίς καταστροφές και χωρίς να υπάρξουν θύματα, και δεν ήταν καμία σύμπτωση ή εξαίρεση. 'Ηταν το αποτέλεσμα μιας πάρα πολύ καλά οργανωμένης επιχείρησης των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες είχαν πλέον την εντολή από την πολιτική ηγεσία για να αποτρέψουν άλλη μια επανάληψη του γνωστού φαινομένου.

Η επέτειος του Πολυτεχνείου ήταν η πιο ευνοϊκή συγκυρία για να φανεί στην πράξη η διαφορά την οποία μπορεί να κάνει μια θαρραλέα πολιτική απόφαση σε συνδυασμό με σοβαρό επιχειρησιακό σχεδιασμό από την πλευρά των αρχών ασφαλείας. Όλη η ελληνική κοινωνία είδε με τα μάτια της ότι η υπόθεση της επιβολής της ασφάλειας και της τάξης δεν είναι μια ανέφικτη κατάσταση, ούτε μια κατάσταση που επιτυγχάνεται μόνο με την επιβολή βίαιων και αυταρχικών μεθόδων. Αποδείχθηκε επιτέλους στην πράξη πως όταν η Πολιτεία θέλει, μπορεί να παράσχει στους πολίτες το βασικό αγαθό της ασφάλειας.

Αυτό που επετεύχθη το βράδυ της Κυριακής δεν ήταν απλά μια επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας, του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Κυβέρνησης ευρύτερα, αλλά μια μεγάλη επιτυχία της δημοκρατίας και των θεσμών της. Όλοι γνωρίζουμε το πόσο υποβαθμισμένη είναι όλα τα τελευταία χρόνια η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας και την Πολιτεία ευρύτερα για την αδυναμία τους να προστατεύσουν αποτελεσματικά τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών. Η απώλεια αυτή της εμπιστοσύνης είχε τεράστια επίπτωση στη λειτουργία της χώρας, την οικονομική δραστηριότητα, αλλά ακόμη και το πολίτευμα. Δεν είναι αυθαίρετο να πει κανείς ότι η τάση μεγάλου μέρους της κοινωνίας τα προηγούμενα χρόνια προς ακροδεξιά και νεοναζιστικά κόμματα είχε άμεση συνάφεια με τη μεγάλη πτώση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς του Κράτους.

Η Αθήνα συγκεκριμένα έχει πληρώσει ένα βάναυσο τίμημα από την καταστροφική μανία των οπαδών του χάους και του μηδενισμού. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα του κέντρου της Αθήνας έγιναν παρανάλωμα του πυρός το 2008 και το 2011 και οι πληγές είναι ακόμη ορατές. Η επαναφορά της ασφάλειας και της τάξης στο κέντρο της Αθήνας είναι πολύ λογικό να φέρει ξανά οικονομική δραστηριότητα, επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Οι κάτοικοι των Εξαρχείων μπορούν να ελπίζουν ότι θα μπορούν ξανά να κυκλοφορούν στη γειτονιά τους και οι νέοι επαγγελματίες και επιχειρηματίες θα μπορούν ξανά να κάνουν όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον. Και τελευταίο αλλά όχι έσχατο, οι άνθρωποι θα μπορέσουν ξανά να πιστέψουν στη δύναμη της δημοκρατίας και της ψήφου, αφού ήταν δική τους επιλογή η ολοκληρωτική αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης του δημόσιου χώρου και της ασφάλειας της πόλης.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις 19 Νοεμβρίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος